«Μου πήρε τη μισή μου ζωή για να μάθω πώς να γοητεύω το κοινό. Γιατί πριν από τα σαράντα μου δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να είσαι τραγουδιστής». Ο Mark Murphy, στα εβδομήντα πέντε του χρόνια και με μισό αιώνα πορείας στη μουσική σκηνή, βετεράνος της κλασικής εποχής της τζαζ, έρχεται στο gazArte για τρεις συναυλίες (από σήμερα μέχρι την Κυριακή). Τον συνοδεύει μια πενταμελής μπάντα με επικεφαλής τον κιθαρίστα Σπύρο Εξάρα.
«Γεννήθηκα σε μια μουσική οικογένεια», διηγείται. «Ο πατέρας μου γνώρισε τη μητέρα μου στη χορωδία της εκκλησίας. Η θεία μου ήταν πιανίστρια σε τζαζ στέκια στη Νέα Υόρκη. Στο σαλόνι είχαμε δυο τεράστια πιάνα, όπου έπαιζαν διάφορες κυρίες και ο πατέρας μου τραγουδούσε. Μαζεύονταν κάτι τύποι, υπέροχοι τραγουδιστές, φυσικά ταλέντα. Και όταν μου ζητούσαν να τραγουδήσω και εγώ, ντρεπόμουν και κρυβόμουν στα φουστάνια της μάνας μου».
Η σειρά του ήρθε όταν πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου ενώ δούλευε ως ηθοποιός ηχογραφούσε και το ντεμπούτο του «Meet Mark Murphy». Απο εκεί ξεκίνησε και η πορεία του ως ερμηνευτής. «Η Πέγκι Λι μού έμαθε πώς να ελέγχω τη φωνή μου ώστε να μαγνητίζω το κοινό», συνεχίζει. «Να βάζω όλη μου την ένταση και μετά να αποτραβιέμαι και αυτοί να μην ξέρουν τι να περιμένουν την επόμενη στιγμή. Σαν να παίzεις με τον ρυθμό, εξαιρετικά σαγηνευτικό. Αλλωστε το πρώτο που πρέπει να κάνεις στις συναυλίες είναι να τραβάς την προσοχή του κοινού, αλλιώς χάνεις τον καιρό σου».
Δεν ήταν μόνο η φωνή που τον καθιέρωσε και του χάρισε έξι υποψηφιότητες για Γκράμι. Ηταν και οι επιλογές του. Από τραγούδια του Νατ Κινγκ Κόουλ μέχρι βραζιλιάνικες μελωδίες. Και από συνθέσεις για τον Κέρουακ στη συνεργασία του με την ηλεκτρονική κολεκτίβα των Jazzanova μέχρι τις διασκευές του σε τραγούδια του Τζόνι Κας και των Coldplay. «Για μένα η τζαζ είναι πάντα να ακολουθείς τον ρυθμό», λέει. «Ο αυτοσχεδιασμός που ακολουθούν όλοι οι τζαζ μουσικοί τώρα είναι ένα ντελικάτο και εφήμερο άκουσμα. Κουράζει το κοινό».
«Στην ηλικία μου μένεις έκπληκτος για το πώς ο χρόνος αποκτά σημασία και επηρεάζει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον», καταλήγει ο Μέρφι. «Τον νιώθεις να γλιστράει και δεν μπορείς να κανεις κάτι». Οπότε ανεβαίνει στη σκηνή και τραγουδάει. «Είναι η ζωή μου αυτή. Δεν περιφέρομαι απλά στη σκηνή, οι λέξεις, οι νότες είναι κομμάτια της ζωής μου που τα μοιράζομαι με το κοινό. Νιώθω ότι πρέπει να το κάνω αυτό, αλλιώς θα ήμουν υποκριτής».
Έναρξη απόψε και αύριο 10.30 μ.μ. Την Κυριακή στις 9.00 μ.μ. Είσοδος με ποτό από 30 έως 40 ευρώ.
