Παλιότερα υπήρχαν τα θρυλικά «Αφτερ». Νυχτερινά κλαμπ που άνοιγαν τις πόρτες τους στις τέσσερις το πρωί και συνέχιζαν τη λειτουργία τους μέχρι και τις 12 το μεσημέρι. Το «Kraze» στην Ακαδημίας, το πρώτο «After» στη Γλυφάδα, ένα ακόμα «After» στην Αρδηττού λίγα χρόνια αργότερα. Και άλλα πολλά. Αρχές της δεκαετίας του '90 όλα αυτά. Αν πήγαινες γύρω στις πέντε το ξημέρωμα, ζήτημα να έβρισκες 30-40 πελάτες.
Αν έφτανες όμως δύο ώρες αργότερα, στις επτά και στις οχτώ το πρωί με τον ήλιο ψηλά, μπορεί και να μην έμπαινες καν από το συνωστισμό. Το μεταμεσονύκτιο κλάμπινγκ πάντοτε είχε πολλούς φαν στην Ελλάδα. Και στις μέρες μας ακόμα, αν και τα πράγματα δείχνουν να έχουν αλλάξει κάπως, μια και με την επέκταση του ωραρίου δεν συντρέχουν πια λόγοι να υπάρχουν club που να ξεκινούν τη λειτουργία τους τόσο αργά. Οχι πως θα κλείσουν νωρίς βέβαια. Ετερον εκάτερον.
«Για εμάς πάντως είναι θέμα φιλοσοφίας του κλαμπ να ανοίγουμε στις 12 ακριβώς», μας λέει ο Γιώργος Φακίνος, ιδιοκτήτης του «Underworld», ενός από τα πιο γνωστά μεταμεσονύκτια μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας. «Είναι η νοοτροπία του Ελληνα. Δύσκολα αποφασίζει να βγει από το σπίτι του νωρίτερα. Οσες φορές επιχειρήσαμε να κάνουμε πάρτι πιο νωρίς, δεν ερχόταν κανείς πριν από τα μεσάνυχτα. Και όσοι άλλοι επιχειρηματίες το τόλμησαν, γρήγορα μετάνιωσαν».
Οι πόρτες στο «Underworld» ανοίγουν για το κοινό ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα. Το αποκορύφωμα έρχεται γύρω στις τρεις το πρωί, αν και πολύ κόσμος προτιμάει να φτάνει ακόμα και μετά τις έξι. «Τα βράδια του Σαββάτου κλείνουμε στις επτά και μισή». Βράδυ Σαββάτου; Χμ... Μάλλον πρωί Κυριακής, για να είμαστε πιο ακριβείς...
Προ ημερών το γνωστό τζαζ κλαμπ «Jazz Upstairs» στην Πλατεία Θεάτρου είχε καλεσμένο τον «Ali Β» από το Λονδίνο κι έδινε ως ώρα έναρξης του σόου τα μεσάνυχτα. «Είναι ένα μεσογειακό φαινόμενο», εξηγούν οι επιχειρηματίες του χώρου. «Τα ίδια συμβαίνουν στην Ισπανία και την Ιταλία. Αντίθετα, στην Αγγλία τα κλαμπ αρχίζουν και μαζεύουν κόσμο από τις 10 και μισή. Κλείνουν και νωρίτερα βέβαια». Τα ίδια και στο διπλανό «Soul», ένα ακόμα νυχτερινό μαγαζί που διοργανώνει live σε εβδομαδιαία βάση και οι συναυλίες του ξεκινούν συνήθως αρκετά μετά τη 1 τα μεσάνυχτα. Οπως και τα πάρτι που διοργανώνει και τα οποία, επίσης, αρχίζουν ξημερώματα.
«Και από οικονομικής απόψεως αν το δεις, δεν μας συμφέρει να ανοίγουμε νωρίς», παραδέχεται ο Γ. Φακίνος. «Οι καλοί τζίροι γίνονται πιο αργά. Οσο περνάει η ώρα αυξάνεται και η κατανάλωση». Και οι εργαζόμενοι; Δεν είναι πιο ζόρικο να δουλεύουν τόσο βάρβαρες ώρες; «Δεν έχει ιδιαίτερη διαφορά είτε ξεκινούν στις 10 το βράδυ, είτε στις 12. Στα περισσότερα κλαμπ άλλωστε αν ρωτήσεις, θα σου απαντήσουν πως τους αρέσει να δουλεύουν αργά. Αλλωστε και ως dj, δεν έχω καμία όρεξη να παίζω πιο νωρίς. Με εμπνέει να τελειώνω τα σετ μου γύρω στις 8 το πρωί και να ξέρω πως όταν βγω από το μαγαζί, θα δω τον ήλιο».
Ετσι νιώθουν και άλλοι συνάδελφοί του. Δεν υπάρχει πιθανότητα καλεσμένος dj από το εξωτερικό να ξεκινήσει το σετ του στα μεγάλα κλαμπ της Αθήνας, πριν τις τρεις. Το «Hall» στην Ασωμάτων, το «Motel» στου Ψυρρή, το «Plus Χ» στο Κολωνάκι, το «Buzz» στο Γκάζι, όλα θέτουν ως ώρα έναρξης του σόου των καλεσμένων τους αρκετές ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Ακόμα και στα πιο μικρά μπαράκια, όπως το «Yoga Bala» ή το «Loop», το ίδιο συμβαίνει. Ο Γάλλος Pilooski, που είναι υπεύθυνος για τη μεγάλη επιτυχία του «Beggin'» μας επισκέφτηκε προ ημερών κι ενώ βρισκόταν στο κλαμπ από νωρίς για απονομή Χρυσού Δίσκου, δεν ανέλαβε τα πικ-απ πριν τις δύο μετά τα μεσάνυχτα. Το ίδιο βράδυ στο «Fuzz», στη Βουλιαγμένης, οι βρετανοί «2 Many Dj's» ξεκίνησαν να παίζουν γύρω στις 3 το πρωί. Τέτοια ώρα περίπου ξεκινούν τα live τους όλοι οι dance παραγωγοί. Βάλτε πως χρειάζονται και κάποιο χρόνο για να... ζεσταθούν, υπολογίστε επομένως πως αν θέλετε να ακούσετε τις καλές μουσικές τους πρέπει να βρεθείτε στο κλαμπ μεταξύ τέσσερις κι έξι το πρωί. Και όποιος αντέξει...
Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο ακόμα και κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις να γίνονται πολύ αργά. Στο «Mommy's» στη Σκουφά λόγου χάριν μπορείς να επισκεφθείς τις εκθέσεις που φιλοξενεί κατά καιρούς, ακόμα και στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Στο «Bios» της Πειραιώς να παρακολουθήσεις τέτοια περίπου ώρα μια θεατρική παράσταση. Ενώ και στο «Nixon», δύο δρόμους πιο πίσω, μπορεί να πετύχεις πίνοντας το ποτό σου και καμιά μεταμεσονύκτια προβολή ταινίας στη μικρή αίθουσα που διαθέτει.
Κανένας δεν παραπονιέται. Και πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που έρχονται από το εξωτερικό. Γνωρίζουν πολύ καλά πως στην Ελλάδα τα πράγματα είναι έτσι, κι έχουν συνηθίσει. «Το γουστάρουν μάλιστα», υποστηρίζει ο Γ. Φακίνος. «Ενας καλλιτέχνης από τη Γερμανία μού έλεγε πόσο χαιρόταν που δεν είχε αρχίσει ακόμα να παίζει κι ας ήταν η ώρα τέσσερις».
Εχουμε πάντως μια ελπίδα να τα ζήσουμε αυτά κι εμείς που κοιμόμαστε πιο νορμάλ ώρες. Αρκεί να βάλουμε το ξυπνητήρι ξημερώματα και να τραβήξουμε προς τα συγκεκριμένα κλαμπ. Θα τους βρούμε όλους να χορεύουν...
