Οι αναγνώστες του περιοδικού CITY231 έχουν συνδέσει το Στάθη Παναγιωτόπουλο με την ξένη μουσική, ου μην, αλλά και την άγνοια του περί του ελληνικού τραγουδιού. Σε κάθε κανόνα, όμως, υπάρχουν οι εξαιρέσεις, και μία (η σημαντικότερη!) ακούει στο όνομα Ελευθερία Αρβανιτάκη (η συνέντευξη διεξήχθη στις 14.06.2006).
Αδυναμία του εδώ και δεκαετίες, την παρακολουθεί με φανατισμό και συγκίνηση που συγκρίνεται μόνο με τις 2-3 μεγάλες αγάπες του από το χώρο του ροκ. Η συζήτηση που ακολουθεί είναι κατά λέξη, χωρίς καμία προσθαφαίρεση.
Αφορμή για τη συνομιλία μας αυτή είναι η επερχόμενη συναυλία σας στη Θεσσαλονίκη. Θα θέλατε να μας προϊδεάσετε λίγο για αυτήν;
Η περιοδεία αυτή έχει, καταρχάς, μια συνεργασία με το Μάνο Πυροβολάκη, έναν εξαιρετικό μουσικό, που παίζει ένα παραδοσιακό όργανο, τη λύρα, παιγμένο με έναν πολύ σημερινό τρόπο, όπως τον χρησιμοποιεί στα τραγούδια που γράφει. Θα υπάρξει μια επαφή μας και με την κρητική μουσική αλλά κι ένα καινούριο βλέμμα της παράδοσης αυτής. Ένα μεγάλο μέρος της συναυλίας είναι βασισμένο στο άλμπουμ «Δρόμοι Παράλληλοι» και βεβαίως έχει να κάνει με το τελευταίο στούντιο άλμπουμ, το «Όλα Στο Φως», αλλά και με τη συνεργασία με το Νίκο Ζούδιαρη και πολλά άλλα. Κάτι στο οποίο δίνω πάρα πολύ μεγάλη σημασία είναι ο ήχος, τον οποίον επιμελούνται συνεργάτες μου επί πολλά χρόνια, όπως και στα φώτα.
Εδώ και πολλά χρόνια οι καλοκαιρινές σας συναυλίες είναι κάτι σαν θεσμός. Υποψιάζομαι πως σημαίνουν για σας κάτι περισσότερο από μια απλή δουλειά όπως όλες οι άλλες.
Πέρσι δεν έκανα. Και μου έλειψε. Για μένα η περιοδεία είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού που κάνω. Μπορεί ένα χειμώνα να παίξω λιγότερο, αλλά η περιοδεία είναι περιοδεία, είναι κάτι άλλο. Είναι το ταξίδι, το ότι μια ομάδα τεχνικών και μουσικών ταξιδεύει όλη μαζί και ζει μια άλλη ζωή, έχει ένα «παραμύθι» αυτή η ιστορία. Είναι μια άλλη ζωή, μέσα στη ζωή. Το να μπαίνεις σΆ ένα πούλμαν και να ταξιδεύεις επί 10-15 μέρες συνεχώς είναι κάτι πολύ γοητευτικό. Σ' αυτές τις συναντήσεις με τους συναδέλφους σου μιλάς για τη μουσική, έρχεσαι πιο κοντά, δημιουργούνται άλλου τύπου σχέσεις. Μοιράζεσαι 100% τη ζωή σου. Αυτό είναι ένα πολύ γοητευτικό ταξίδι, που όποτε δεν το κάνω μου λείπει.
Μιλήσατε για τον Μάνο Πυροβολάκη, που είναι ο τελευταίος μιας σειράς νέων καλλιτεχνών που «παίρνετε μαζί σας». Το κάνετε αυτό για να βοηθήσετε ανερχόμενα ονόματα, για να προσελκύσετε κάποιο άλλο κοινό, γιατί;
Είναι πάρα πολύ ωραίο να μοιράζεσαι τη σκηνή. Η μουσική είναι καταρχήν συνεργασία. Με τους ανθρώπους που είναι στη σκηνή, με τον κόσμο από κάτω. Έχω κάνει περιοδεία μόνη μου, ήταν κι αυτό ωραίο, αλλά πολύ διαφορετικό. Η συνεργασία με ανθρώπους σου δίνει την ευκαιρία να γεννηθούν κι άλλες ιδέες, συμπράξεις. Επίσης, με όσους έχω συνεργαστεί είναι παιδιά που εκτιμώ πάρα πολύ.
Το CD «Δρόμοι Παράλληλοι» τι σημαίνει για σας; Είναι οι μεγάλες σας επιτυχίες, είναι αναδρομή, τι είναι;
Όχι. Θα ήθελα να λέγεται «Παράλληλη Δισκογραφία», αλλά ο τίτλος είχε χρησιμοποιηθεί από τους Κατσιμιχαίους. Η λέξη «παράλληλο» με γοήτευσε, με την έννοια ότι εκτός από την κανονική μου δισκογραφία υπήρχε και μια άλλη, σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών, εξίσου σημαντική.
Σε μια κουβέντα με το Γιώργο Χαρωνίτη επισημάνθηκε το γεγονός ότι όλες αυτές οι συμμετοχές δεν υπήρχαν μαζεμένες, κι αυτή ήταν η αφορμή να γεννηθεί αυτός ο δίσκος.
Μιλώντας για δίσκο, έχει ακουστεί ότι ετοιμάζετε νέα δουλειά με το Νίκο Ξυδάκη. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτό;
Βρίσκεται στη μίξη. Ο δίσκος έχει τελειώσει, θα βγει το Σεπτέμβριο και έχει να κάνει με την ποίηση, ιδιαίτερα της Σαπφούς σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη, και κάποια ποιήματα του Διονύση Καψάλη. Είναι ένα υλικό που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια με το Νίκο Ξυδάκη κι αυτή τη στιγμή ολοκληρώνεται.
Καθώς περνά ο καιρός, κατά γενική ομολογία η φωνή σας αλλάζει, γίνεται πιο μεστή, πιο ώριμη. Σας το λένε αυτό; Ακούτε το σχόλιο, «δε μου αρέσει η Ελευθερία, έχει πολύ ψιλή φωνή»;
Δε δίνω σημασία. (Γέλια)
Αυτό που θέλω να πω είναι, μήπως καθώς αλλάζετε σαν τραγουδίστρια, αποκτάτε περισσότερους φίλους;
Έλα ντε... Δεν το σκέφτηκα ποτέ...
Καλά, θα τους μετρήσω και θα σας πω!
Σοβαρά τώρα, δε νομίζω ότι αλλάζει η φωνή, αλλά αλλάζει η σκέψη, η οποία αποτυπώνεται στη φωνή.
Έχετε σκεφτεί να ξαναηχογραφήσετε τώρα κλασικά σας τραγούδια με τη σύγχρονη τεχνολογία και ενορχηστρώσεις, με την αλλαγμένη σκέψη που είπατε;
Όχι, αυτό δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Αν ήταν έτσι, θα το είχα κάνει στους «Δρόμους Παράλληλους», με ενδιέφερε όμως να αποτυπωθεί ο χρόνος. Ορισμένες από τις ενορχηστρώσεις αυτές ακούγονται σύγχρονες. Επίσης υπάρχει μια προσωπική ιστορία και μια προσωπική αφήγηση που δεν θα μου άρεσε να χαθεί.
Εκτός από τις συναυλίες στην Ελλάδα, τι άλλο κάνετε;
Το καλοκαίρι για μένα ξεκίνησε από το Μάιο με τις συναυλίες στην Ισπανία. Τις πρώτες μέρες του Ιούνη έδωσα τις παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού με την κινηματογραφική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, την οποία αγαπώ πολύ. Αυτή η παράσταση θα έρθει και στη Θεσσαλονίκη στις 16 Σεπτεμβρίου. Μέσα στο καλοκαίρι στη Μικρή Επίδαυρο ανεβαίνει μια παράσταση που λέγεται "Θρήνοι Γυναικών-Ηρωίδες του Σοφοκλή" ένα πολύ ειδικό project με μουσική του Νίκου Ξυδάκη, στο οποίο συμμετέχουν 4 γυναίκες, οι τρεις εκ των οποίων ηθοποιοί, ενώ υπάρχει ένα χορικό με την Αντιγόνη - εγώ τραγουδάω, μη νομίσεις ότι κάνω την Αντιγόνη!
Τον Ιούλιο πάω πάλι στην Ισπανία για μια συναυλία με τη συμφωνική ορχήστρα της Μούρθια και τη δική μου ορχήστρα, τραγούδια μου ενορχηστρωμένα από τον Νίκο Πλατύρραχο, υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη.
