Η μανία με το cloud computing δεν πρόκειται να σταματήσει, αντιθέτως, ολοένα θα συζητιέται και θα αναλύεται ακόμη περισσότερο, καθώς έχει αρχίσει να περνά στην καθομιλουμένη ανθρώπων που δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Προωθείται έντονα η άποψη ότι το σπρώξιμο όλων των δεδομένων και των resources γενικότερα στο “cloud” θα απλουστεύσει τις εγκαταστάσεις, θα οδηγήσει στην εξοικονόμηση χρήματος και θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
Η αλήθεια είναι ότι οι απλοί χρήστες, από πολλές απόψεις, ήδη “μισοπατάνε” στο cloud και έχουν ήδη απεμπολήσει σημαντικό μέρος του ελέγχου των δεδομένων τους, και μάλιστα σημαντικών επαγγελματικών και προσωπικών στοιχείων, εμπιστευόμενοι υπηρεσίες μικρού ή και μηδαμινού κόστους, όπως το MSN ή το Google. Κι εγώ, δεν το κρύβω, εμπιστεύομαι το Google, το Zoho, το Evernote και άλλες διαδικτυακές υπηρεσίες καθημερινά για τη διεκπεραίωση των υποθέσεών μου.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όμως, πάντα υπάρχει ένας μικρός φόβος. Φόβος για τα “ίχνη” που αφήνω πίσω μου, ίχνη από παλιές μου συναλλαγές, κωδικούς από συμμετοχές σε παλιά fora, πράγματα τα οποία αφορούν εμένα, αλλά δεν θα ήθελα να βρουν “οι άλλοι για μένα, χωρίς εμένα”, όταν εγώ πιθανώς να τα έχω λησμονήσει. Υψηλόβαθμο στέλεχος της Google δήλωσε πρόσφατα ότι οι χρήστες των υπηρεσιών της δεν θα πρέπει να παραξενεύονται αν τα στοιχεία τους χρησιμοποιούνται για προώθηση διαφημίσεων ή είναι ανοικτά σε πρόσβαση από τις Αρχές και τις κρατικές υπηρεσίες.
Ήδη δεν μπορώ να διανοηθώ να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή μου χωρίς σύνδεση στο Internet. Μήπως, με ανάλογο τρόπο κάποια μέρα, όχι και τόσο μακρινή, δεν θα μπορούμε να θυμηθούμε την παλιά εποχή όπου υπήρχε η έννοια της ιδιωτικότητας; Μήπως το άτομο χάνει τον έλεγχο πάνω στο διαδικτυακό ίχνος που αφήνει πάνω στο Web, το οποίο ολοένα και περισσότερο αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα στη ζωή μας, συχνά εις βάρος της φυσικής μας υπόστασης και δραστηριότητας;
