Ένα από τα πιο όμορφα θηλυκά στην Ελλάδα

ena-apo-ta-pio-omorfa-thilyka-stin-ellada

Η μελαχρινή ρελάνς στο «εξωστρεφές» ξανθό των φετινών καλλιστείων ακούει στο όνομα  Μανταλένα Εργάτη. Είναι το ίδιο αλύπητα σέξι, μόνο που έχει το class  να μην το κάνει θέμα...


Αν η σκηνή που ακολουθεί είχε διαδραματιστεί στη Sunset Boulevard, θα ήμουν σίγουρος ότι μια χολιγουντιανή σταρ γύριζε ένα διαφημιστικό. Θα στοιχημάτιζα πως ήταν η Λιβ Τάιλερ ή η Κέιτ Μπέικινσεϊλ. Αλλά ο τζόγος ποτέ δεν μου έδειξε ιδιαίτερη συμπάθεια. Το κορίτσι με το κοντό παλτό, τις μπότες και το ολόμαυρο κολάν διέσχισε την Ηρώων Πολυτεχνείου, στον Πειραιά, πέρασε μπροστά από τα βλέμματα που σταμάτησαν στο δρόμο της, τα πήρε μαζί της, θαρρείς σαν κουτάβια που δεν ξέρουν να φέρνουν αντίρρηση στο λουρί που τα τραβάει, και έσκισε τον αέρα που άρχισε να φυσάει δυνατά μπροστά στο πρόσωπό της. Cut, επιστροφή στην πραγματικότητα.

Η Μανταλένα Εργάτη είναι μόλις 19 χρόνων. Αν και «Μις Φωτογένεια» στα φετινά καλλιστεία του ΑΝΤ-1, μπορώ να βεβαιώσω πως από κοντά είναι πιο όμορφη από ό,τι στο ιλουστρασιόν χαρτί. Κι αυτό δεν είναι συνηθισμένο για τα μοντέλα. Ακόμα κι αν δεν πιστεύεις στην αύρα, στην περίπτωση της Μανταλένας δεν μπορείς παρά να αποδεχτείς ότι πρόκειται για ένα πλάσμα που αναβλύζει θετική ενέργεια. Στην ηλικία της, εκεί που τα περισσότερα κορίτσια αρνούνται να σκεφτούν το μέλλον τους, εκείνη προσπαθεί να χτίσει τα όνειρά της. Έτσι δεν γίνεται πάντα με τις όμορφες γυναίκες; Είναι ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους.

Στο διπλανό τραπέζι του καφέ έρχονται να καθίσουν δύο ώριμες κυρίες. Μόλις αφήνουν τις τσάντες τους στις καρέκλες, την προσέχουν και προσπαθούν να συγκρατήσουν την αναστάτωσή τους με λίγα λόγια κουτσομπολιού. Δεν αντέχουν πάνω από πέντε λεπτά: αλλάζουν τραπέζι για να μην βρίσκονται δίπλα της. Τις καταλαβαίνω. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξεις τη λάμψη και τη φρεσκάδα της Μανταλένας, ειδικά με τον καιρό να ανεβάζει επικίνδυνα θερμοκρασίες. Εκείνη δεν καταλαβαίνει τίποτα. Λογικό.

Μου διηγείται την ιστορία της. Γεννήθηκε στη Σουηδία. Οι δικοί της έφυγαν από εκεί όταν ήταν μόλις δύο χρόνων. Μεγάλωσε στα Γιάννενα. Αλλά όταν στα δεκαέξι της ήρθαν προτάσεις για μόντελινγκ, κατάλαβε ότι δεν την χωράει ο τόπος. Έπεισε τους δικούς της να κατέβει στην Αθήνα. Ξέρω ότι δεν έχει μάθει να της χαλάνε χατίρια. Όταν θέλει κάτι, στενεύει λίγο τα μάτια της, «νιαουρίζει» και σου σκάει ένα λαμπερό χαμόγελο. Colgate. Αδύνατο να της αντισταθείς. Μου το επιβεβαιώνει με ιστορίες. «Κάποιοι αστυνομικοί που πήγαν να γράψουν μια φίλη μου, καθοδόν για τα καλλιστεία, κατέληξαν να μας ανοίγουν δρόμο για να πάμε πιο γρήγορα».

Κατεβάζει τον εσπρέσο της αργά, με μικρές γουλιές-διαλείμματα στα τσιγάρα. Τα μάτια της λάμπουν όταν μιλάει για το μέλλον της. «Δεν έχει τόση σημασία τι θα κάνεις στα καλλιστεία. Αυτό που μετράει είναι το πώς θα διαχειριστείς τις προτάσεις που θα έχεις στη συνέχεια», μου λέει. Προφανώς. Είναι παιχνιδιάρα. «Θέλω να κάνω piercing στη γλώσσα», μου πετάει το δόλωμα. Γιατί; Ξέρει πολύ καλά σε τι χρησιμεύει το σκουλαρίκι σε ένα γυναικείο στόμα. «Επειδή μ' αρέσει ο ήχος που κάνει όταν χτυπάει στα δόντια», με πειράζει.

Άρα ήρθε η ώρα να τη ρωτήσω για το σεξ. «Μ' αρέσει το πολύ σεξ». Πόσο είναι το δικό της πολύ, δηλαδή; «Μέχρι να ικανοποιηθώ», έχει την πληρωμένη απάντηση. Fair enough. Δείχνει να έχει καταλάβει από νωρίς το παιχνίδι εξουσίας που λέγεται έρωτας. «Χάνεις το μυαλό σου όταν ερωτεύεσαι. Δεν είσαι ο εαυτός σου. Είσαι μια άλλη». Κι εκείνος; «Εκείνος μπορεί πολλές φορές να μην χρειάζεται καν να μιλήσει. Ακόμα κι ο τρόπος που κρατάει το τσιγάρο του, που στέκεται σε μια καρέκλα και σε κοιτάζει, μπορεί να είναι αρκετός». Δεν της αρέσουν τα αγόρια της ηλικίας της, λογικότατο αν ακούσεις ότι ο αγαπημένος της παίκτης της Εθνικής είναι ο Νικοπολίδης (τώρα το γιατί οι ποδοσφαιριστές έχουν γίνει κάτι σαν τα Χελωνονιντζάκια για τις γυναίκες, δηλαδή όλες να έχουν έναν αγαπημένο, είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση).

Οι ώριμοι άντρες ταιριάζουν σε μια γυναίκα που δεν θέλει να ακούει ότι τα μοντέλα είναι χαζά. «Με εκνευρίζει όταν ακούω τέτοια πράγματα». Ναι, αλλά μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό; «Ας μου δώσει κάποιος την ευκαιρία, και θα του δείξω εγώ τι θα πει μοντέλο». Αυτό που φοβάμαι επιβεβαιώνεται λίγες ερωτήσεις μετά. Εκτός από όμορφη και ευχάριστη, η Μανταλένα Εργάτη είναι και πολλά ακόμα χρήσιμα πράγματα για έναν «ώριμο» άντρα. «Πρώτα απ' όλα δεν με πειράζει αν ο άντρας δίπλα μου κοιτάζει άλλες». Τονίζοντας το ρήμα «κοιτάζει», βάζει στη θέση τους τα πράγματα. «Μ' αρέσει όταν ένας άντρας κοιτάξει μια όμορφη γυναίκα δίπλα μας. Δείχνει ότι έχει καλό γούστο, κι ότι δεν έχει συμπλέγματα. Πολλές φορές μάλιστα μπορεί να του τη δείξω εγώ». Σιγά μην γίνετε και φιλαράκια από το στρατό!

Ωστόσο: «Τρελαίνομαι για τους στρατιώτες. Του Πεζικού. Και της Αεροπορίας. Το Ναυτικό με τίποτα όμως. Μ' αυτά τα καπέλα, και τα φαρδιά άσπρα ρούχα... Μ' αρέσει να φοράω χακί. Μερικές φορές μάλιστα σκέφτομαι ότι θα ήταν καλό να πηγαίναμε κι εμείς στρατό. Κι επειδή ξέρω τι θα ρωτήσεις, ναι, να φοράγαμε κι εμείς στρατιωτικά, στενά, ανοιχτά ρούχα».

Έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τους πειρασμούς. «Για μένα ο πιο ακαταμάχητος είναι η σοκολάτα». Για όσους την βλέπουν, προφανώς η σοκολάτα που φαντασιώνονται πάνω της... Δεν δείχνει να τρομάζει από τέτοιες προτάσεις. «Οι φαντασιώσεις μου μέχρι τώρα έχουν γίνουν πραγματικότητα», λέει με αυτοπεποίθηση. Οι περισσότερες έστω. Ο Τζόνι Ντεπ, ας πούμε, δεν έχει μπει ακόμα στη ζωή της. Φροντίζω να κλείσω από τώρα μια συνέντευξη αν -διόλου απίθανο- μπει. «Όλα εν τέλει είναι εγκεφαλικά. Τα πάντα βρίσκονται στο κεφάλι σου. Αν το καταλάβεις, ελέγχεις τα πράγματα καλύτερα».

Η Μανταλένα σκέφτεται να δοκιμάσει να δουλέψει στο εξωτερικό. Έχει περάσει ήδη τη δοκιμασία του «νέα πόλη, νέοι άνθρωποι, νέες απαιτήσεις». «Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να σταθώ. Αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά μπορεί να γινόμουν μια ψωνάρα και να έλεγα είμαι ωραία, κοιτάξτε με κι άλλα τέτοια. Αλλά βλέπω τις δίμετρες τις ξένες, με τα τέλεια πόδια κι όλα τα άλλα και λέω εγώ δεν είμαι τίποτα δίπλα τους». Την αποχαιρετώ σχεδόν τρέχοντας σαν τους αγχωμένους ανθρώπους γύρω μου. Φεύγω με τη σκέψη της Μανταλένας να γελάει, σε ένα κάστινγκ στη Νέα Υόρκη. Σιγά που δεν θα πετύχει. Τελικά πρέπει να βρω το τηλέφωνο του Τζόνι Ντεπ.