Είμαι από εκείνους που αναμφίβολα συμμερίζονται την άποψη ότι η ζωή είναι στιγμές … Στιγμές οι οποίες είτε θετικές είτε αρνητικές δημιουργούν και καθορίζουν γεγονότα τα οποία ανάλογα με την σπουδαιότητά τους είναι πλέον έτοιμα να ταξινομηθούν (ίσως και όχι ) στα πολύχρωμα συρτάρια του μυαλού .
Έτσι φτάνει η μέρα εκείνη όπου έρχεσαι να ανακαλέσεις τα γεγονότα εκείνα με σκοπό την απλή αναφορά ή ακόμη και την τροποποίηση τους.Αυτό ακριβώς συνέβη και τον περασμένο Δεκέμβρη όπου λίγο τα συγκεκριμένα άτομα της συζήτησης , λίγο η αναμενόμενη ανάκτηση των γεγονότων (δηλαδή ουσιαστικά δύο στοιχείων ενός πρόσκαιρα ανέγγιχτου σημείου του εγκεφάλου) με οδήγησαν να πω
Θα το κάνουμε !!!
Κάπου εδώ νομίζω αξίζει να αναφέρω αυτά τα δύο στοιχεία . Το ένα έρχεται από τα πρώτα χρόνια της φοίτησής μου στο γυμνάσιο όπου μαγεμένος τότε από την αυξανόμενη επαφή μου με σπουδαίες μουσικές (ας μην το κρύψω ,κυρίως metal και rock) και τις αδιάκοπες συζητήσεις μου με συμμαθητές, ήρθε κάποια στιγμή στα χέρια μου ένα τεύχος του ελληνικού Metal Hammer ( μηνιαίο ελληνικό μουσικό περιοδικό ).
Αυτό σηματοδότησε την αρχή της σχέσης μου με το εν λόγω έντυπο καθώς από τότε έγινα μόνιμος αναγνώστης. Εκείνο όμως που περνούσε έντονα συχνά απ’ το μυαλό μου ήταν η επιθυμία να είχα και γω το βήμα να εκφράσω αυτά που θέλω μέσα από κάποια (έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή) όπως επίσης ζήλευα τις βαθιές γνώσεις ,το ευφυέστατο χιούμορ και το γραφικό χαρακτήρα πολλών εκ των συντακτών του Hammer.
Για χρόνια αυτή η επιθυμία παρέμενε καταχωνιασμένη , μέχρις ότου έφτασα 1η λυκείου όπου τότε γεννήθηκε από συμμαθητές μου η ιδέα για ένα μαθητικό έντυπο ποικίλης ύλης. Χωρίς δεύτερη σκέψη συμφώνησα και συμμετείχα απ’ την αρχή και παρ όλες τις διαρκείς εναλλαγές σκέψεων και θεματολογίας για το έντυπο έφτασα να έχω γράψει 2 άρθρα σε 3 τεύχη (τα οποία δυστυχώς έμελε να είναι και τα μόνα ) καθώς και να συμμετέχω σε μια συνέντευξη σε τοπικό ραδιόφωνο μαζί με άλλους δύο συμμαθητές-φίλους και συντελεστές του εντύπου.
Ταυτόχρονα τότε ήταν που η επιθυμία μου εκείνη εμπλουτίστηκε μιας και πλέον πέρα από το μουσικό κομμάτι με ενδιέφερε και αυτό της αρθρογραφίας όπως και του ραδιοφώνου (κάτι το οποίο μάχομαι να υλοποιήσω μέχρι σήμερα ).
Ο χρόνος για ακόμη μια φορά εκτόνωσε όλες εκείνες τις σκέψεις και τα όνειρα ώσπου ήρθε ο Δεκέμβρης του ’11 ,όπου σε ένα μάλλον συνηθισμένο απογευματινό καφέ ,κατά τη διάρκεια της κουβέντας άναψε και πάλι το θέμα της επιθυμίας. Δεν ξέρω αν έφταιγε η συνεχής όλα αυτά τα χρόνια παρακολούθηση εντύπων , ιστοτόπων αλλά και τεχνολογίας (μάλλον έφταιγαν και τα τρία μαζί) , όμως αυθόρμητα αναφώνησα
Θα κάνουμε το δικό μας blog !!!
Έκτοτε δαπανήσαμε δεκάδες ώρες συζητήσεων, διαφωνιών αλλά και γέλιου για την εμφάνιση ,το λογότυπο ,τις κατηγορίες ,το ύφος και όλα εκείνα τα διαδικαστικά (βέβαια και ουσιώδη) για το στήσιμο ενός ιστοτόπου πάντα όμως με σταθερό παρονομαστή την πηγαία αγάπη και το πάθος να το πραγματοποιήσουμε!Ωστε να μπορούμε αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε στον διαδικτυακό αέρα και να έχουμε την δική μας ανεξάρτητη , δυνατή και με λίγο ίσως γρέζι φωνή.
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάμε αυτή μας την κίνηση της οποίας στόχος είναι η εξελίξή της μέρα με τη μέρα σε ένα διαφορετικό ,γεμάτο ιδέες ,απόψεις και χίουμορ, νεανικό blog που θα μιλάει σε όσους θέλουν να το ακούσουν και θα τραγουδάει ανέμελα σε όσους δεν θέλουν .
Είμαι συγκινημένος !
