Το "Blue is the Warmest Colour" που έρχεται από τον Γαλλοτυνήσιο γνωστό φεστιβαλικό σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς θυμίζει εν πολλοίς την ταινία της δεύτερης μέρας που αναφερθήκαμε εκτενώς, το "Young&Beautiful" του Φρανσουά Οζόν.
Η Αντέλ είναι ένα κορίτσι στην εφηβεία, με τη λίμπιντό της να χτυπάει κόκκινο και να προσπαθεί να βρει τον σεξουαλικό της δρόμο. Θα συνευρεθεί με ένα αγόρι πριν καταλήξει στα δίχτυα της βαψομαλλούσας Έμα που θα την φλερτάρει επίμονα και θα της μάθει όλα τα κόλπα του ομόφυλου έρωτα.
Η υπόθεση διαφοροποιείται από αυτήν της ταινίας του Οζόν, μιας και εκεί η πρωταγωνίστρια φαίνεται να πειραματίζεται μόνο με άντρες στο ρόλο μιας πόρνης πολυτελείας.
Η Αντέλ λοιπόν θα ερωτευτεί την Έμα και η σχέση θα πάρει σάρκα και οστά, περιχαρακωμένη βεβαίως μέσα σε ένα μικρό περίγυρο φίλων, πριν να έχουμε κάποιες ανατροπές στο τέλος.
Η ταινία αυτή που άρεσε και χειροκροτήθηκε από τους δημοσιογράφους, παρουσιάζεται από το σκηνοθέτη με ρυθμούς χελώνας. Η ταινία διαρκεί πέραν των 2 ωρών χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.
Βέβαια, αν θέλετε να τα μάθετε όλα, ακούστε κι αυτό. Υπολογίσαμε περίπου ένα 30λεπτο το οποίο ο Κεσίς ξοδεύει για να μας δείξει τέσσερις (αν μέτρησα σωστά) διαφορετικές σκηνές λεσβιακού έρωτα, στα όρια του πορνό. Η γυναικεία ανατομία μπροστά στο μεγάλο πανί, κλειτοριδικό σεξ, στοματικό, πρωκτικό και δεν συμμαζεύεται.
Υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος να τα δούμε όλα αυτά; Όχι. Κανένας απολύτως. Η υπέρμετρη συνουσία εδώ λειτουργεί ως μοχλός πρόκλησης. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Το θέμα όπως παρουσιάζεται από τον σκηνοθέτη, με τις εύστοχες βεβαίως σφήνες χιούμορ, όπως οι εκατέρωθεν επισκέψεις στα σπίτια των γονιών των δύο κοριτσιών, δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο κινηματογραφικά, δεν έχει καν τη δύναμη του "Young&Beautiful" του Οζόν που μέσα σε 90 λεπτά είπε πολύ περισσότερα από όσα προσπάθησε να πει ο Κεσίς.
Η Ελληνογαλλίδα Αντέλ Εξαρχοπούλου (ή... 'Εξαρχόπουλος' αν προτιμάτε) ξεχωρίζει. Η ερμηνεία της κάνει αίσθηση και μόνη της κρατάει ζωντανή την ταινία.
