Η κρίση της Ελλάδος προκάλεσε την έστω και καθυστερημένη αντανακλαστική θεσμοθέτηση μηχανισμών κρίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κρίση των «ελληνικών spreads» και της δημοσιονομικής αναρχίας δημιούργησε τις προυποθέσεις για δύο αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Η πρώτη αφορά, καθαρά την υποχρεωτική προσαρμογή και τήρηση των δεσμεύσεων της Κυβέρνησης για γενικότερη οικονομική εξυγίανση. Η δεύτερη –ίσως η σημαντικότερη- είναι η δημιουργία για πρώτη φορά στη Ε.Ε. μηχανισμών αντίδρασης σε κρίσεις του επιπέδου που πρόσφατα αντιμετωπίσθηκε. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, απλά δεν είχε προβλεφθεί η θεσμοθέτηση των μηχανισμών εκείνων που να έχουν την δυνατότητα να περιχαρακώσουν την ουσία της Ε.Ε.. Την αυτοδύναμη παρέμβαση σε περιόδους κρίσεων και πιέσεων στο ενιαίο Ευρωπαικό νόμισμα και κατ΄επέκταση την ενιαία οικονομική πολιτική. Δυστυχώς, φαίνεται πως για αρκετά χρόνια αναλώθηκαν οι ηγέτες των χωρών στην επί θεωρητικής βάσης θεσμοθέτηση διαδικαστικών θεμάτων, παραβλέποντας πως η πρακτικές αβλεψίες σε θέματα αγορών, κινδύνευαν να θέσουν σοβαρές ρογμές στα θεμέλια του ευρώ.
Κατά μεγάλη ειρωνεία η Ελλάδα αποτέλεσε την αφορμή να αναπτυχθούν τα αντανακλαστικά εκείνα που έλλειπαν από την Ε.Ε.. Όμως, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η ενώ η σχετική με την χώρα μας κρίση μονοπωλούσε τις ειδήσεις πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι η Bernanke στην μηνιαία έκθεση του Fed έκανε αναφορά για πρώτη φορά από το 2006 στην περίπτωση σταδιακής αύξησης του παρεμβατικού επιτοκίου. Παράλληλα η Κίνα ανακοίνωσε ότι θα εστιάσει τις επενδύσεις της σε ασφαλή επενδυτικά εργαλεία, μειώνοντας τις θέσεις της σε άλλα προιόντα όπως εταιρικά ομόλογά και τιτλοποιήσεις. Ο λόγος για τον οποίο ακολουθείται αυτή η στρατηγική δεν είναι απολύτως προφανής. Εκτιμάται όμως ότι έχει σχέση με την ένταση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών εξαιτίας των πιέσεων των ΗΠΑ για ανατίμηση από πλευρά Κίνας του νομίσματός της. Ο λόγος είναι προφανής.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Obama έχει βασίσει την ανάκαμψη στον διπλασιασμό των εξαγωγών εντός της επόμενης πενταετίας. Με τα δεδομένα των μέχρι σήμερα στατιστικών, ο στόχος δύσκολα θα πραγματοποιηθεί προκαλώντας έτσι ερωτηματικά για την δυναμική της ανάκαμψης στην χώρα αυτή. Ο συνδυασμός του παραπάνω προγράμματος με την ανάγκη σταδιακής αύξησης των επιτοκίων και επακόλουθης ενίσχυσης του δολαρίου, δεν αφήνει αμφιβολίες για την σταδιακή κορύφωση της έντασης μεταξύ των δύο χωρών. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που η Κίνα δεν αποδεχθεί τις αμερικανικές παραινέσεις. Εάν εφαρμοσθούν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ για επιβολή δασμών 30% στα Κινεζικά προιόντα, τότε οι εξελίξεις θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Εάν λάβουμε τις παραπάνω επισημάνσεις ως υπόθεση εργασίας, καθίσταται αυτονόητος ό λόγος για τον οποίο η αποτροπή ανεξέλεγκτων αναταραχών στο ευρώ εξαιτίας ενδοκοινοτικών προβλημάτων πρέπει να αποκτήσει σημαίνουσα βαρύτητα. Γίνεται αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο μέσα από την διαμόρφωση πλαισίου στήριξης για την Ελλάδα, η Ε.Ε. «θεσμοθέτησε» επιτέλους έμμεσα τους αποτρεπτικούς μηχανισμούς εκείνους που σε μελλοντική κρίση σχέσεων ΗΠΑ –Κίνας θα μπορέσουν να λειτουργήσουν για την ευρύτερη ισορροπία τόσο των κεφαλαιαγορών, όσο και του νομίσματος της Ευρωζώνης. Θα προτιμούσα βέβαια να μην ήταν η χώρα μου η αφορμή για την εξέλιξη αυτή…
