Ήταν άλλη μια συνηθισμένη μέρα στο Niata.Net. Ο Τάκης έψαχνε να βρει τι ερωτικές φωτογραφίες θα ανέβαζε, ο Γιάννης ετοίμαζε τους πιγκουίνους του και έφτιαχνε τον τρίτο καφέ του από το πρωί, ο ξένος προσπαθούσε να αποπλανήσει την Εύη για άλλη μια φορά, η γιώτα κυνηγούσε τον ξένο που κυνηγούσε την Εύη, ξέρετε, μια κλασσική μέρα! Κανείς τους δεν ψυλλιαζόταν τί τους ετοίμαζε η μοίρα...
Ο φακίρης περπατούσε αργά αργά προς την πόρτα του κάστρου Niata.Net. Είχε χαλάσει πάλι η είσοδος και έκαναν δύο ώρες για να μπορέσουν να μπουν στο κάστρο... αναθεματισμένος html κώδικας! Του το είχε πει του ζορτάλιαν, να δώσουν τον κώδικα σε κανέναν επαγγελματία γιατί θα είχαν προβλήματα αργότερα, αλλά δεν τον άκουσε! Βασικά... τον άκουσε αλλά προσπάθησε να πληρώσει ένα παιδί που βρήκε να αναλάβει τη δουλειά με τον ίδιο τρόπο που πλήρωνε και τους επιμελητές...! Τι περίεργο που αρνήθηκε ο άνθρωπος! Αναστέναξε και έβγαλε το πληκτρολόγιό του από το κουτί του καθώς πλησίαζε στην πόρτα.
Ένα ουρλιαχτό τρόμου ακούστηκε, μόλις στο διπλανό δωμάτιο, εκεί που περίμεναν οι επισκέπτες με το που έμπαιναν στο κάστρο.
«Πάλι θα τρομάζει τους νέους ο xenos» σκέφτηκε, αλλά αποφάσισε να πάει να δει... κάτι δεν του καθόταν καλά! Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είχε επιβεβαιωθεί. Πεσμένο στο πάτωμα, μέσα σε μια λίμνη αίματος και κατεστραμμένου κώδικα, ήταν ένα πτώμα. Ο φακίρης κοίταξε γρήγορα τριγύρω του, αλλά δεν είδε κανέναν. Άκουσε βήματα από πίσω στο διάδρομο, οι άλλοι είχαν ακούσει την κραυγή και έρχονταν για να δουν τι συνέβη. Έριξε μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο και βγήκε έξω.
«Τι έγινε, τι έγινε;» Πρώτη από όλους η Εύη είχε φτάσει... ήταν να απορεί κανείς πώς γίνεται με σπασμένο πόδι να κουνιέται τόσο γρήγορα αυτή η κοπέλα!
«Ένας επισκέπτης, κάποιος τον έφαγε όσο το κάστρο έλεγχε σε ποια μέρη μπορούσε να πάει και να δει» απάντησε ο φακίρης... « μην πας να το δεις, ποιος σε ακούει μετά!»
«Πιστεύω ξέρω ποιος το έκανε» ακούστηκε μια φωνή από το δωμάτιο. Βγήκε ο Μάκης κρατώντας ένα κομμάτι κώδικα στα χέρια του. Ήταν μισοσβησμένο αλλά φαινόταν ακόμα μια λέξη...
Απέναντι από το κάστρο Niata.Net, δέσποζε το φρούριο του facebook. Ένα από τα πολλά βέβαια, αλλά ήταν το κεντρικό στην Ελλάδα. Σε ένα από τα πιο υψηλά μπαλκόνια, ο eneme κοίταζε τη θέα. Ήταν υπέροχα εδώ! Η μαγεία του facebook ήταν δυνατή αλλά και μαγευτική, δεν είχε νοιώσει πουθενά αλλού πιο υπέροχα!
«Κάτσε να δούμε πόσο τυχερός θα είμαι σήμερα» μουρμούρισε στον εαυτό του και άνοιξε το μαγικό βιβλίο που υπήρχε σε κάθε δωμάτιο. Αμέσως εμφανίστηκε μπροστά του μια κλεψύδρα. Το φρούριο τραβούσε δύναμη για να προβλέψει το μέλλον. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένας αριθμός εμφανίστηκε σε μια κενή σελίδα του βιβλίου:
«0%»
Ο eneme το κοίταξε με απορία... μα 0%; Τί θα μπορούσε άραγε να γίνει εκείνη τη μέρα και δεν θα είχε καθόλου τύχη, αναρωτήθηκε και κοίταξε ξανά έξω από το παράθυρο. Ψιλοφοβόταν, το facebook δεν έκανε ποτέ λάθος, αλλά ήξερε ότι εκεί μέσα τίποτα κακό δεν θα του συνέβαινε. Άρχισε να σκέφτεται άλλα πράγματα, μέχρι που άρχισε να μυρίζει κάτι... του ήταν τόση γνωστή η μυρουδιά, μα τόσο γνωστή και τόσο ωραία.... γεμιστά ήταν; Η σκέψη τον χτύπησε σαν κεραυνός. Γύρισε απότομα και είδε κάποιον στην πόρτα να τον κοιτάει με ένα σατανικό χαμόγελο στο πρόσωπο του.
«Εσύ;;; Δεν είναι δυνατόν! Πώς πέρασες από την είσοδο! Σου έχω απαγορέψει να μπαίνεις σε αυτό το μέρος! Πώς έκανες εγγραφή; Μη! Μη με πλησιάζεις!»
Άλλο ένα ουρλιαχτό ακούστηκε... αυτή τη φορά όμως στο κάστρο facebook!
Το μυαλό του βάγκου έτρεχε. «Παιδιά, νομίζω ξέρουμε όλοι ποιος το έκανε αυτό!» Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. «Ο eneme, αυτός πρέπει να είναι! Εκδίκηση για τότε που κοροϊδέψαμε εκείνους τους τσαρλατάνους στο facebook!»
«Δεν θα περάσει έτσι αυτό! Κανείς δεν δολοφονεί εδώ μέσα! Θα μπορούσε να είναι μία από τις λετονές μου!!!» φώναξε θυμωμένα ο φακίρης. «Θα πάμε τώρα να του εξηγήσουμε μερικά πραγματάκια για το πώς κάνει δουλειές το Niata.Net! Εύη, προχώρα!»
«Ααααα, ωραία, θα οδηγήσω;» αναφώνησε με χαρά η Εύη. Η απάντηση που έλαβε ήταν ομαδική...
«ΟΧΙ!»
Δεν άργησαν να φτάσουν στο φρούριο του facebook. Δεν ετοιμάστηκαν καθόλου, απλά βγήκαν όλοι μαζί και πήγαν. Βοήθησε ότι οδήγησε και ο angelos και όχι η Εύη βέβαια!
Μπροστά λοιπόν από τις πελώριες πόρτες του facebook, άρχισαν να ψάχνουν τρόπο να μπούνε μέσα! Κατακόκκινες, η Εύη και η enya, είπαν στους άλλους να κοιτάξουν από την άλλη, πήγαν στα πληκτρολόγια στην είσοδο, και έβαλαν τους κωδικούς τους. Οι πόρτες άνοιξαν με την μία, ο φακίρης τις στραβοκοίταξε λιγάκι, αλλά προείχε ο eneme εκείνη τη στιγμή. Πριν καν το καταλάβει κανείς, είχαν βρεθεί στο δωμάτιο του eneme που βρισκόταν στο πάτωμα, δολοφονημένος με τον ίδιο τρόπο που είχε πεθάνει και ο ανώνυμος επισκέπτης πίσω στο Niata.Net.
«Παιδιά, την πατήσαμε» είπε ο Μάκης και έδειξε κάτι σε μια γωνιά του δωματιού. Ένα μισοφαγωμένο γεμιστό! «ο ξένος ήταν από την αρχή! Μας κορόιδεψε ώστε να έρθουμε εδώ πέρα και να μην είναι κανείς στο κάστρο!»
Κοίταξαν όλοι τριγύρω τους και διαπίστωσαν ότι δεν είχαν δει καν το ξένο πίσω στο Niata.Net, πόσο μάλλον μαζί τους τώρα που είχαν έρθει εδώ. Μέσα στην αναμπουμπούλα το ξέχασαν! Μπορούσε κανείς να δει την απορία στα πρόσωπα όλων... «μα γιατί να το κάνει αυτό; Μόλις σήμερα το πρωί μου την έπεφτε και μου πρόσφερε ένα από τα φαγητά του» ρώτησε η Εύη.
«Πιστεύω ότι ξέρω εγώ» είπε ο φακίρης. Ήταν σκυμμένος πάνω από τα πράγματα του eneme. «Βαθιά μέσα στο κάστρο του Niata.Net, είναι μια πόρτα. Οδηγεί σε μια άλλη διάσταση, στο λεγόμενο «παλιό Niata.Net». Τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι μέσα εκεί. Ουρλιάζουν, σπαμμάρουν, βάζουν links για τσοντοσάιτ... ότι μπορεί να φανταστεί κανείς! Εκεί μέσα είναι που κοιμάται ο ιστοπατέρας! Ο ζορτάλιαν ο ίδιος! Ο ξένος πρέπει να θέλει να τον ξυπνήσει! Η πόρτα κανονικά για το παλιό Niata.Net θέλει δύο κλειδιά επιμελητών για να ανοίξει...» είπε, και αναποδογύρισε το μπαούλο με τα πράγματα... «και του eneme λείπει!»
Όλοι είχαν παγώσει. « Ο ιστοκαταραμένος δεν πρέπει να ξυπνήσει! Δεν γίνεται να επιστρέψουμε σε εκείνες τις εποχές!» είπε τρομαμαγμένη η Εύη. «Ο Γιάννης θα ξέρει τι να κάνουμε» είπε ο βάγκος, «αλλά γιατί δεν είναι μαζί μας ούτε αυτός;»
Ο φακίρης σκέφτηκε λίγο και για πρώτη φορά ο φόβος ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του!
«Είναι πίσω στο Niata.Net! Είχε κάτι δουλειές να κάνει στον σέρβερ μου είχε πει! Ω θεέ μου... Είναι μόνος του με τον ξένο!... είμαστε καταδικασμένοι!» είπε, και κοίταξε έξω από το παράθυρο προς το Niata.Net. «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!»
Πίσω στο Niata.Net, έρημο πλέον, δεν ακουγόταν τίποτα... και μέσα στην απόλυτη ησυχία, ακούστηκε ο ήχος από ένα καζανάκι και μια πόρτα να ανοίγει...
«Μα καλά, που πήγαν όλοι;» αναρωτήθηκε ο cranial.
To be continued!!!
