Στο προηγούμενο Pubmed Friday σε κέρασα μια μερίδα σεξ και ηλιθιότητας μέσα από την “σοβαρότητα” που διακρίνει την δημοσίευση σε ένα επιστημονικό περιοδικό διεθνούς βεληνεκούς. Στο σημερινό Pubmed Friday θα σου πουλήσω φθηνό gore καταγεγραμμένων αυτοκτονιών, “τρικυμία εν κρανίω” μαστουρωμένων εγκεφάλων και κατιτίς από ακούσιο χιούμορ όσον αφορά την επιλογή του περιοδικού δημοσίευσης, όλα μέσα από το πρίσμα απονομής σχετικών βραβείων! Αν κάπου μέσα σε όλα αυτά δεις έστω στο ελάχιστο τον εαυτούλη σου, τότε είσαι χαρακτηριστικό δείγμα τακτικού μου αναγνώστη.
Βραβείο DIY φαρμακοτεχνικής μορφής
Μισείς τους αστυνόμους; Μισείς και τ’ άντερά σου και θες να πεθάνεις με αρκετά άσχημο τρόπο; Γνωρίζεις κατιτίς από φαρμακολογία μα είσαι πολύ DIY τυπάκι για να αρκεστείς σε εντελώς ετοιματζίδικες λύσεις; Υπέροχα, έχω στο σακούλι μου ακριβώς τον τύπο σου!
Για αρχή εκδικήθηκε τους αστυνομικούς δίνοντάς τους μια από τις χειρότερες εικόνες που μπορεί να έχει στο μυαλό του ανθρώπινο ον, αυτή της αυτοερωτικής ασφυξίας και καταστρέφοντάς τους όποια ερωτική φαντασίωση θα μπορούσαν να έχουν με τα “tools of trade” τους — βρήκανε τον παλίκαρο, σαφέστατα νεκρό, δεμένο με μονωτική ταινία, καλώδιο ΚΑΙ χειροπέδες.
Το look “χοιρινό ρολό” (ή κατά άλλους πιο μερακλήδες “μπούτι χονδρογκοθούς σε διχτυωτό καλσόν“) συμπλήρωσε με αυτοσχέδια έμπλαστρα νικοτίνης που παρασκεύασε από καπνό για στριφτά και, για έξτρα σιγουριά στην περίπτωση που δεν θα τον σκότωνε η τοξικότατη νικοτίνη, κατάπιε και μια θανάσιμη δόση διφαινυδραμίνης (αντισταμινικό και συνάμα ντρόγκα του πολύ low-end ξεπεσμένου μαστούρη). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε φυσικά η διαδερμική χορήγηση της νικοτίνης την οποία την έκανε με πανιά και γάζες μουλιασμένα σε σπιτικό εκχύλισμα καπνού που κόλλησε σφιχτά πάνω του στην κοιλιά του και τους γλουτούς του για μάξιμουμ απορρόφηση! Εμπορικά nicotine patches και αηδίες…
Βραβείο McGyver
Αν μια φορά η επίδραση του Pacman στους ανθρώπους ήταν να δημιουργήσει μια νεολαία που την βρίσκει σε σκοτεινά δωμάτια ακούγοντας επαναλαμβανόμενη μουσική και καταπίνοντας χάπια , φαντάσου τι ζημιά κάνανε παιχνίδια όπως το Incredible Machines!
Η αυτοκτονία αυτή άξια κερδίζει το βραβείο McGyver, άπαξ και αξιοποίησε βασικές αρχές μηχανικής για το αποτέλεσμα. Ο γλύκας μας άνοιξε μια τρύπα στο πάτωμα όπου στερέωσε ένα μεταλλικό παλούκι. Στην συνέχεια ανάρτησε ακριβώς πάνω απ’ αυτό στο ταβάνι ένα βαρύ αντικείμενο με ένα σκοινί, χρησιμοποιώντας μια αυτοσχέδια τροχαλία φτιαγμένη από ένα παλιό ποδήλατο για να το ανυψώσει.
Έβαλε το κεφάλι πάνω στο παλούκι και έκοψε το σχοινί με ένα κουζινομάχαιρο. Bingo, κεφάλι a la Vlad Tepes! Έξτρα ρισπέκτ στο ότι ο τύπος ήταν 80 χρονών, έπασχε απο παγκρεατικό αδενοκαρκίνωμα και κατάθλιψη αλλά παρ’ ολ’ αυτά έστησε αυτή την υπέροχη μηχανή: ο δικός σου μπαμπάς αν και 70 χωρίς τίποτα από όλα αυτά το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να λερώνει τα κυλοτάκια του με προσπερματικά υγρά -εις μάτην, είναι νεκρό το χέλι εδώ και καρό- και να τα δίνει στην καψερή την μάνα σου για πλύσιμο. Κρίμας, πιάνανε τα χεράκια του παρά την ηλικία του.
Βραβείο «αποφασισμένου»
Πόσες φορές άραγε γνωστός σου “επίδοξος αυτόχειρας” ντρόπιασε τους “τρου” της φάσης με την απόπειρά του να αποτελεί απλά μια “απελπισμένη κραυγή για βοήθεια“; Κάτι τέτοια άτομα είναι που χαλάνε την πιάτσα και κάνουν και άλλους ριψασπίδες να το ξανασκεφτούν το σκηνικό μπας και αποτύχουν και μείνουν με την ρετσινιά του “μωρέ ήθελε λίγη προσοχή το γατάκι“; Όχι, επ’ ουδενί εδώ στο Niata.Net δεν δίνουμε τέτοια πρότυπα στην νεολαία!
Ο σωστός νέος δεν το βάζει κάτω: τιγκάρει πρώτα από όλα στο αλκοόλ (κόβει τον πόνο και κάνει τα πράγματα επίσης πιο τραγικά στην αφήγηση) και ορμάει με το ξυράφι στην φλέβα. Όταν συνειδητοποιήσει για πρώτη φορά στην ζωή του πως η πραγματική ζωή δεν είναι “σαν τις ταινίες” και πως το κόψιμο φλέβας είναι ολόκληρη τέχνη, αφήνει τα ξυράφια στην άκρη μα δεν το βάζει κάτω!
Επόμενη στάση η ηλεκτροπληξία στο μπάνιο αρπάζοντας ένα καλώδιο, που όμως και αυτή δυσλειτούργησε, μάλλον διότι τα σύγχρονα σπίτια συνήθως αρνιούνται κατηγορηματικά να σε ψήσουν χωρίς να πέσει η ασφάλεια. Ναι, δεν τον θέλει ούτε ο χάρος και του το δείχνει μα ο φιλαράκος μας συνεχίζει να μην το βάζει κάτω — τελικά καταφέρνει να πνιγεί σε ένα βαρέλι γεμάτο με νερό! Γλυκιά λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά είναι το μήνυμα /”γράμμα αυτοκτονίας” που έγραψε στο πάτωμα του δωματίου με το αίμα του.
Το βραβείο όμως αναγκαστικά θα πρέπει να το μοιραστεί και με δεύτερο συμμετέχοντα λόγω της αξιοσημείωτης επιμονής του. Σε αμάξι που βρέθηκε σε ερημικό χωράφι παρατημένο στο κρύο, υπήρξε ένα πτώμα με πληγές στους καρπούς των χεριών, στο κεφάλι και στο λαιμό. Την εικόνα συμπλήρωναν εγκαύματα στον οισοφάγο του από οξύ που ήπιε και η τοξικολογική ανάλυση που βρήκε μέσα του εντομοκτόνο. Τι τον σκότωσε; Θυμίζει λίγο ανέκδοτο: τον σκότωσε η αιμορραγία από το κεφάλι του σε συνδυασμό με την υποθερμία λόγω χαμηλής θερμοκρασίας — το όμορφο ήταν πως τις πληγές στο κεφάλι του που επέφεραν τον θάνατο τις προκάλεσε με… κατσαβίδι. Όταν λέω πως διαβάζουν τα άρθρα μου με την σούφρα τους, λένε πως ο Στέλιος είναι υπερβολικός!
Βραβείο «Παγκόσμια ελληνική πρωτιά»
Η χαρά του να βγαίνεις πρώτος δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα, πόσο μάλλον να βγαίνεις πρώτος παγκοσμίως. Οι ελληνικές πρωτιές -τουλάχιστον όπως τις θέλουν τα media- τείνουν να είναι πρωτιές “ντροπής” και κάπως έτσι είναι και αυτή η πρωτιά. Εδώ έχουμε έναν συμπαθέστατο 19άρη που προφανώς “ήξερε τι έκανε” όταν αποφάσισε να πάρει τους σπόρους του φυτού Datura stramonium.
Για τα άσχετα, “μη-ενημερωμένα σχετικώς” παιδιά της παρέας, το συγκεκριμένο φυτό περιέχει ατροπίνη, υοσκιαμίνη και σκοπολαμίνη και είναι ένα φυτό αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα (φυτρώνει παντού), γνωστό στην πιάτσα για τις ντελιριογόνες ιδιότητές του με το προσωνύμιο “ποτέ ξανά ρε μαλάκα!” ακόμα και σε χάρντκορ πρέζακλες. Λόγω της νομιμότητάς του, θα το βρεις στους νόθους πειραματισμούς πολλών “νεοφώτιστων” της “σκηνής“, συνήθως με τραγελαφικά αποτελέσματα — στην συγκεκριμένη περίπτωση τα αποτελέσματα ήταν απλά τραγικά.
Που το παράξενο λοιπόν και γιατί αξίζει βραβείο ένας 19άρης που κατάφερε τον “άθλο” να πεθάνει κυνηγώντας την μαστούρα από ένα γνωστότατα τοξικό φυτό; Μα φυσικά στις συγκεντρώσεις σκοπολαμίνης και υοσκιαμίνης στο αίμα του, 0.2 και 1.1 μg/mL αντίστοιχα! Ήταν οι μεγαλύτερες παγκοσμίως που είχαν αναφερθεί στην βιβλιογραφία, τουλάχιστον μέχρι πριν μια δεκαετία! Τι λες, είσαι τόσο χάρντκορ ώστε να τον ξεπεράσεις και να θέσεις καινούργιο παγκόσμιο ρεκόρ για την σημαία της ελλαδίτσας μας;
Βραβείο «τα πίνω όλα»
Κυκλοφορεί μια παράξενη αντίληψη σε πολλούς κύκλους που συνδέει την υπερβολική κατανάλωση με τον “ανδρισμό“, μια “και καλά μάτσο” οπτική, η οποία μπορεί να οδηγήσει γκαβλωμένα αγοράκια να πιουν παραπάνω αλκοόλ από τους φίλους τους, να φάνε πιο πολύ και πιο δυνατό καυτερό, να πηδήξουν πιο ψηλά, να πηδήξουν πιο πολλές, να φτύσουν πιο μακριά ή να κλάσουν πιο δυνατά στο αέναο κυνήγι του “πόσο άντρας είσαι ρε;!“.Καταραμένη πατριαρχία!
Η ίδια τάση κυκλοφορεί πολλές φορές και στον φλώρικο κόσμο των ψυχοτρόπων ουσιών (για εσένα αυτό είναι το “παίρνω ντραγκς“), όπου εκεί πολλές φορές τα εν λόγω αγοράκια συναγωνίζονται το ένα το άλλο πόσο μπορούν να φορτώσουν το σύστημά τους με ουσίες και να μην πεθάνουν, κατά το μάλλον αποτυχημένο μα χαρακτηριστικό meme “I told u I was hardcore“. Όχι, δεν το ζείτε πραγματικά, κατεβάστε τα λερωμένα βρακάκια σας και αφήστε μια κοπελιά να σας δείξει πώς το κάνουν. Βρέθηκε ένα υπέροχο πτώμα στο οποίο η τοξικολογική ανάλυση στις τρίχες έδειξε ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό χρήσης! Ανιχνεύτηκε κοκαΐνη, ηρωΐνη, κάνναβη, χλωροφόρμιο, θειοπεντάλη ΚΑΙ κεταμίνη!
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι πως η ανάλυση τρίχας στην τοξικολογία δίνει και πληροφορία όχι μόνο για το τι καταναλώθηκε πρόσφατα αλλά για το τι έχει καταναλωθεί γενικώς σε βάθος χρόνου, ουσιαστικά δίνοντας το ιστορικό του τι έχει μπει μέσα σου — παρ’ ολ’ αυτά αν και το άρθρο δεν ξεκαθαρίζει επαρκώς αν η χρήση αυτών των ουσιών έγινε ταυτόχρονα, αυτός δεν είναι λόγος να της πάρουμε πίσω το βραβείο που με τόσο κόπο κατέκτησε!
Βραβείο επιλογής του πιο κατάλληλου περιοδικού για case study
Καλό είναι να γνωρίζεις τι κάνεις με τα φάρμακα, είτε αυτά είναι “φυτικής” είτε είναι “χημικής” προέλευσης — τίποτα από τα δυο δεν σου εγγυάται ασφάλεια. Καλό είναι επίσης και ο θεραπευτής σου να γνωρίζει επίσης τα φάρμακα που συνταγογραφεί.
Εξαίσιο είναι να γνωρίζεις πού ακριβώς να δημοσιεύσεις την εργασία σου για τρελά γέλια, όταν ασθενής και θεραπευτής δεν γνωρίζουν τα παραπάνω. Η δημοσιευμένη εργασία αναφέρει την περίπτωση ενός θανάτου νεαρής κοπέλας η οποία χρησιμοποίησε εκχύλισμα πικροδάφνης (γνωστό, τοξικότατο φυτό) πίνοντάς το αλλά και χρησιμοποιώντας το ως κλύσμα για να της “ανοίξει η όρεξη“.
Προφανέστατα πέθανε απο την καρδιοτοξικότητα του σχετικού βοτάνου και η εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αναλυτικής τοξικολογίας — ή πιο επίσημα όπως θα το έβαζες στην βιβλιογραφία σου κάθε φορά που θα ανέφερες αυτό το παράξενο περισταστικό, στο J Anal Toxicol. Έχουν χιούμορ οι μπαγάσες οι τοξικολόγοι… Ως την επόμενη Παρασκευή, κουράγιο μίζερε, “υπάρχουν και χειρότερα“!
