Όταν η επιστήμη και η ηλιθιότητα συνδυάζονται

otan-i-epistimi-kai-i-ilithiotita-sundiazontai

Η επιστήμη, όπως κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, έχει και αυτή μαύρες, παράξενες και χιουμοριστικές σελίδες στην ιστορία της, ακόμα και σε “αποστειρωμένες δραστηριότητες” όπως η συγγραφή σοβαρών εργασιών για σοβαρά περιοδικά που θα τις διαβάσουν σοβαροί και αγέλαστοι επιστήμονες, που δεν ανέχονται αστειϊσμούς, δεύτερους ενικούς και “Kωστοπουλισμούς” (sic).



Εδώ χωράει μόνο απρόσωπη παθητική φωνή που δίνει έξτρα κύρος σε ό,τι και αν πεις! Οφείλεις να προσέξεις τις λέξεις, οι οποίες με την σειρά τους οφείλουν να είναι ουδέτερες και κατάλληλες για όλους! Είναι μια υπέροχη άσκηση για το πώς θα μπορούσες να περιγράψεις μέχρι και “κατά κόσμον” εξωφρενικά πράγματα με γλώσσα “σωστή“.

Κι εδώ είναι που αρχίζει το όμορφο! Σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο που ζούμε, ακόμα και κάτι τόσο “στείρο” όσο μια επιστημονική εργασία μπορεί να προσφέρει γέλιο, στιγμές “γουατδεφακοσύνης” ή απελπισία για το πού βαδίζουμε. Τούτο, ακριβώς διότι πέραν από τους δοκιμαστικούς σωλήνες και τα σούπερ εξελιγμένα μασίνια, οι επιστήμονες ασχολούνται και με αυτόν τον παλαβό κόσμο — ουσιαστικά αποτελούν άξιο κομμάτι του.

Αν βαριέσαι λοιπόν και θες να διασκεδάσεις, σου έχω μια εναλλακτική πρόταση για Παρασκευή βράδυ, που θα ενθουσιάσει όλη την παρέα. Άσε το γιουτιούμπ ήσυχο, σπάσε τα ντιβιντί σου, κρύψε τις παιχνιδοκονσόλες και μην διανοηθείς να βγεις από το σπίτι. Θα λιώσεις ψάχνοντας διασκεδαστικότατες εργασίες στο Pubmed — και, ω ναι, υπάρχουν πολλές από αυτές και είναι πιο διασκεδαστικές απ’ όπως τις θυμάσαι στα πανεπιστημιακά σου έτη!

Αγκάλιασέ με για ακόμα μια φορά, και πάμε μαζί να δούμε μερικά διαμαντάκια!

Αγριογούρουνα σε άγριες περιπέτειες


Σου έχω αστεράκι από τα λίγα, έτσι για να σου ανοίξω την όρεξη για την συνέχεια. Γουρουνάκι 7 μηνών συστεγάστηκε με συνομήλικους. Σε κάποια φάση παρουσίασε λήθαργο και δεν ήθελε με τίποτα να σηκωθεί για να κάνει…ό,τι υποτίθεται πως κάνει ένα γουρουνάκι. Μια μέρα αργότερα “κατέληξε“, και το φαρμέρι φώναξε τον κτηνίατρο — ναι, θέλεις να ξέρεις τι σκότωσε το γουρούνι, αν είναι παθογόνος οργανισμός κινδυνεύει όλο το κοπάδι. Αιτία θανάτου ήταν περιτονίτιδα, η οποία προέκυψε από, ας το θέσουμε γλυκά, πιθανότατα βίαιη πρωκτική επαφή… Μην βιαστείς να κατηγορήσεις τον κτηνοτρόφο, τέρας, ήταν να μην τους βγει το όνομα του ζωομπήχτη! Στην συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπήρξε αυτός ο κάπρος, αλλά το γουρουνάκι βιάστηκε από τουλάχιστον δυο συστεγαζόμενα αγριογούρουνα όπως φάνηκε από το σπέρμα που βρέθηκε στο περιτόναιό του. Χοίριστη υποδοχή νεοφερμένου, και λίγα λέμε!

Συμπεράσματα

Πριν χρησιμοποιήσεις τα ζώα ως σημείο αναφοράς για την “αφυσικότητα” και την “μιαρότητα” του ανθρώπου, φέρε στο νου σου τα αγριογούρουνα. Πριν εξυμνήσεις την ανωτερότητα του ανθρώπου, διάβασε παρακάτω.

Απολεσθέντα αντικείμενα


“Δοθέντος επαρκούς χρόνου, οποιοδήποτε αντικείμενο είναι ανατομικά δυνατό να εισαχθεί σε  οπή του ανθρωπίνου σώματος, θα ανευρεθεί σε αυτή“. Ο παραπάνω σχεδόν συμπαντικός κανόνας είναι και γνωστός ως το “Θεώρημα Αντικειμένων-Ανθρώπινων Οπών“, κατά το οποίο η διάμετρος, η υφή, το σχήμα και το γενικότερο μέγεθος του αντικειμένου δεν αποτελεί ιδιαίτερα περιοριστικό παράγοντα — θα μπορούσε να είναι και ουρά πιάνου, περιοριστικό παράγοντα συνήθως αποτελεί η ακατάσχετη αιμορραγία ίσως και η λιποθυμία αν δεν έχεις βοηθό. Από τις οπές του ανθρωπίνου σώματος, ο κώλος έχει την τιμητική του: υπάρχει και στα δυο (βιολογικά, για τους στριμόκωλους) φύλα, έχει καλή διατασιμότητα και αποτελεί κατά ορισμένους παλαβιάρηδες “ιερό τόπο” διαφόρων εμμονών. Δεδομένων όλων αυτών -και της εγγύτητας του προστάτη για όσους διαθέτουν το εξάρτημα- δεν θα μπορούσε παρά να βρίθει η βιβλιογραφία αναφορών όπου το θεώρημα βρήκε πρωκτική εφαρμογή.

Τι πιο ορθό και πρέπον από το να ξεκινήσεις την μελέτη σου από το “πολιτικά ορθό” μιας μελέτης του 1977, όπου οι τραυματισμοί λόγω fisting (διάβαζε: χώνω γροθιά μέχρι να βρω σκωληκοειδή απόφυση) περιγράφτηκαν ως “κοινωνικοί τραυματισμοί του ορθού” — πιθανότατα υπό το πρίσμα του… socializing; Όπως και να έχει, υπό αυτό το όνομα μπορείς και να το αναφέρεις στο κυριακάτικο τραπέζι ή σε φιλαράκια που ψωμοτύρι έχουν τις κατατάξεις στην ευέλικτη κατηγορία των “σεξιστών“.

Σε πιο χάρντκορ τόνους κινείται η αυτοσχέδια “ανάταση“… πρόπτωσης αιμορροείδων -γνωστό και ως “το μπουμπούκι του ρόδου” στους γνώστες- που επιχειρήθηκε με “ένα μπουκάλι κρασί” (όχι με πόση του φυσικά) με αποτέλεσμα το προβλεπόμενο: το μπουκάλι πέρασε τον “ορίζοντα των γεγονότων” της μαύρης τρύπας και χρειάστηκε χειρουργική αφαίρεση.

Αν όλα τούτα σου φαντάζουν ξενόφερτα χούγια, μην πας μακριά — πετάξου κατά Κρήτη. Εκεί, υπήρξε αναφορά ατόμου που προσήλθε στο νοσοκομείο με τραυματισμό στο ήπαρ και δεξί πνευμονοθώρακα από “πέσιμο στο μπάνιο“. Η πτώση αποδείχθηκε “σκουπόξυλο στον κώλο” που ισχυρίστηκε πως του έβαλαν άλλοι και το έπαθλο ήταν το πάνω μέρος του, που προφανώς αφαιρέθηκε χειρουργικά — χρώματος μαύρου, πιθανότατα όπως και το πουκάμισο και η προτιμώμενη καπνιστική ύλη.

Τέλος, από τις πιο παράξενες περιπτώσεις “ξένου σώματος στο ορθό” -αλλά και στο στόμα ως μέθοδος αυτοκτονίας- δεν μπορεί να λείπει και η χρήση αφρού πολυουρεθάνης (ναι, εκείνος ο πορτοκαλί μονωτικός αφρός) όπου συστήνεται από τους χειρούργους για την αφαίρεσή του ο ίδιος τρόπος που θα πρότεινε ο μπετατζής της γειτονίας σου: άσε τον να σκληρύνει και μετά τον αφαιρείς! Sticky situation, indeed!

Αναπόφευκτα η πολυουρεθάνη μας φέρνει σε αντικείμενα που βρέθηκαν σε άλλη οπή, αυτή της ουρήθρας. Εδώ ο κατάλογος συνεχίζει να είναι ευφάνταστος όπως και οι τίτλοι. “An unusual penpal” δηλώνει ο πρώτος τίτλος και, όχι, ο 57χρονος άνδρας που περιγράφει η εργασία δεν κατάφερε να βάλει τον “φίλο δια αλληλογραφίας” στην ουρήθρα του -πιθανότατα λόγω απόστασης- αλλά ένα στυλό. Αναφέρεται στην εργασία πως για την αφαίρεση τέτοιων αντικειμένων ίσως χρειαστεί καθετηριασμός… Χαμογέλα, δεν σε χάλασε!

Αν θες να βαδίσεις σε πιο παράξενους δρόμους, τι θα έλεγες για το άρθρο με τίτλο “Spider-Man, Magnets, and Urethral-cutaneous Fistula“; Η συνταγή περιλαμβάνει έναν δωδεκάχρονο και μια φιγούρα του Spiderman με μαγνητάκια στα χέρια, τα οποία αργότερα θα βρεθούν το ένα χωμένο βαθιά μέσα στην ουρήθρα του και το άλλο από επάνω να… το κρατάει στην θέση του.

Σε περίπτωση που θες να το τερματίσουμε εντελώς, ο μόνος συνδυασμός που θα μπορούσε να επιφέρει την κορύφωση θα ήταν ένα 89άρι ασιάτικο παπούκι, ένας αστακός και περιγραφή του συμβάντος από ομοεθνείς του. Αναγκάστηκε να προσέλθει στο νοσοκομείο μετά από πενταήμερη κατακράτηση ούρων όπου και διαπιστώθηκε πως αυτή προερχόταν από ένα “πλοκάμι αστακού” στην ουρήθρα του — τονίζουν φυσικά προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως “ο ασθενής δεν είχε ψυχιατρικά προβλήματα“.

Συμπεράσματα

Πάντα να έχεις ένα “Σχέδιο Β” σε ότι και αν κάνεις, ιδίως αν αυτό περιλαμβάνει εισαγωγή ξένων σωμάτων στο σώμα σου τα οποία αν “χαθούν” θα χρειαστεί ολόκληρο ιατρικό team για να τα αφαιρέσει — όχι, μην εστιάσεις στο πόσα Like και Share Θα λάβουν οι φωτογραφίες που θα τραβήξουν οι γιατροί με τα κινητά τους κατά την ανεύρεση του χαμένου θησαυρού. Θυμήσου, το να έχεις εύκαιρο golden retriever δεν αποτελει “Plan B“, σε βλέπω να το χάνεις και αυτό μέσα στην σπηλιά. Επίσης, υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος που πολλά περιοδικά ζητούν απο ασιάτες συγγραφείς έλεγχο της εργασίας τους στην αγγλική πριν κατατεθεί στο περιοδικό. Πλοκάμια παντού.

Φύσα, ρούφα, τράβα τονε


Κατά καιρούς έχει κυκλοφορήσει ο αστικός μύθος πως μια γυναίκα μπορεί να πεθάνει αν κατά την διάρκεια στοματικού έρωτα ο παρτενέρ φυσήξει αέρα μέσα στον κόλπο της — όπως όμως είχαμε πει, οι αστικοί μύθοι έχουν μια νότα πραγματικότητας. Υπάρχει κίνδυνος εμβολισμού, συνήθως μέσω εισαγωγής αέρα στο κυκλοφορικό σύστημα. Δώσε αρκετό χρόνο στο είδος μας και δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν φρικαλέες περιπτώσεις όπου κάποιος κατάφερε  να πεθάνει από κάτι που ακούγεται εξωπραγματικό.

Η πρώτη περίπτωση που ανοίγει αυτή την ενότητα αφορά θάνατο από… καρότο — ίσως έπρεπε να απαγορευτούν! Καταχωρήθηκε στην βιβλιογραφία ως αναφορά περιστατικού όπου γυναίκα πέθανε κατά την διάρκεια “αυτοερωτικής πράξης με καρότο“, όταν το καρότο έδρασε σαν “έμβολο” αυξάνοντας την πίεση στον κόλπο της, προκαλώντας εμβολισμό, πράγμα που ίσως έγινε πιο περιπλεγμένο λόγω χρήσης ενδομητρικής συσκευής (μέθοδος αντισύλληψης — ποτέ δεν ξέρεις με αυτά τα καρότα!).

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει μια άλλη πολύ ιδιαίτερη περίπτωση: αν θεωρείς την χρήση κοκαΐνης κακή ιδέα, την χρήση της κατά την εγκυμοσύνη κάκιστη (ρώτα την μανούλα μου!), τότε η χρήση κοκαΐνης κατά την εγκυμοσύνη διαμέσω του κόλπου είναι off the charts! Πάλι εμβολισμός, από ενδοκολπική χρήση κοκαΐνης αυτή την φορά και το άρθρο την αναφέρει ως “insufflation” που μας παραπέμπει ελαφρώς σε “ρούφηγμα” — αν έχεις πρόσβαση στην εργασία, μοιράσου την με τον λαό να δούμε με τι τεχνική αυτό το τζιμάνι αφαίρεσε εγκαίρως τον εαυτό του από την γονιδιακή μας δεξαμενή.

Το κέικ της ηλιθιότητας δεν ανήκει στις γυναίκες, πατριαρχική κοινωνία γαρ! Το παίρνει ολάκερο ένας τύπος που πιθανότατα αναρωτιούνται ακόμα αν αυτό που τον σκότωσε ήταν μέθοδος αυτοκτονίας ή πρακτική αυνανισμού. Ο τύπος βρέθηκε σε κατάσταση αποσύνθεσης και δίπλα του η αυτοσχέδια συσκευή που τον σκότωσε: μια αντλία ψυγείου τροποποιημένη ώστε να βγάζει αέρα, συνδεδεμένη με μια σύριγγα της οποίας η βελόνα ήταν όμορφα μπηγμένη στο πέος του. Χμ, πραγματικά δεν μπορώ να δω πώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δυσλειτουργήσει, προκαλώντας κάποιο πρόβλημα υγείας…

Συμπεράσματα

Τα γεννητικά μας όργανα δεν είναι πνευστά, ούτε είναι σαμπρέλες, ο όρος blowjob είναι ιδιαίτερα ατυχής.

Take my breath away


Η ασφυξιοφιλία δεν είναι άγνωστη στο κοινωνικό φολκλόρ — είναι εκείνη η πρακτική όπου κατά την διάρκεια “αυτοερωτικής διέγερσης” και συγκεκριμένα πάνω στον τόσο γλυκό οργασμό, το αυνανιζόμενο άτομο επιδιώκει την αύξηση της έντασης του αισθήματος μέσω στραγγαλισμού. Ο όλος μύθος θέλει να είναι σε αυτή επιρρεπείς κυρίως άτομα των σωμάτων ασφαλείας, οι φίλτατοι αστυνόμοι και στρατιωτικοί — και τούτο δεν το γνωρίζουμε διότι το εξομολογούνται στην πρωινή αναφορά αλλά διότι ορισμένες φορές το όλο βίτσιο δυσλειτουργεί, το “χάνουν” πάνω στην γκάβλα και τους βρίσκουν πνιγμένους, με… σχεδόν πλήρη υπηρεσιακή περιβολή. To όλο “θέλγηρο” μιας τέτοιας πρακτικής δεν είναι απλά ένα παράξενο βίτσιο αλλά έχει και βάση στην φυσιολογία του ανθρώπου: η υποξία που παράγει ένας πνιγμός μπορεί να δημιουργήσει από ευφορία μέχρι και παραισθήσεις, αισθήσεις που αν τις συνδυάσεις “στρατηγικά” με έναν οργασμό… ε… ας πούμε πως η κατάσταση γίνεται ενδιαφέρουσα και αποκτά φανατικούς θιασώτες.

Συνήθως ο θάνατος από ασφυξιοφιλία είναι κάτι που δεν ανακοινώνει το οικογενειακό περιβάλλον στον ευρύτερο κύκλο (“Έλα, χάσαμε τον Γιώργο, πνίγηκε καθώς τον έπαιζε. Ναι, τον βρήκαμε με τα παντελόνια κάτω και μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι“), οπότε οι πιο ωραίες αναφορές μπορούν να βρεθούν στην βιβλιογραφία. Εκεί, οι συνηθέστεροι τρόποι πνιγμού είναι αυτοί που θα σκεφτόσουν και εσύ μικρονοϊκέ μου αναγνώστη: σχοινί, καλώδιο, ζώνη ή πλαστική σακούλα.

Τούτα όλα όμως είναι για τους χομπίστες, όχι αυτούς που αγαπάνε πραγματικά το άθλημα. Αν το αγαπάς πραγματικά, θα φροντίσεις να επενδύσεις σε αυτό — και ποια καλύτερη επένδυση από το να ξοδέψεις “εργατοώρες” φτιάχνοντας την δική σου ολόσωμη σακούλα αυνανισμού μέσα στην οποία χωράς ολόκληρος και σε καλύπτει από δάχτυλα των ποδιώνε μέχρι το ροξάκι της κεφαλής σου! Δεν μπορείς παρά να νιώσεις ρίγη συγκίνησης όταν, εν έτει 2013, ο ιατροδικαστής την περιγράψει ως “την μεγαλύτερη και πιο πολύπλοκη πλαστική σακούλα που έχει αναφερθεί ως εμπλεκόμενη σε αυτοερωτικούς θανάτους στην βιβλιογραφία μέχρι σήμερα“. Δεν σου την σπάει που για ακόμα μια φορά το έργο ενός μεγάλου άντρα αναγνωρίζεται μετα θάνατον;

Συμπεράσματα

Πάρε μαθήματα από τον Χουντίνι, μην μπαίνεις σε πτωματοσακούλες πριν την ώρα σου.

Ως την επόμενη Παρασκευή, μη μασάς, υπάρχει ελπίδα!