Όταν ο άντρας είναι δυναμικός και εξουσιάζει με χαρακτήρα

otan-o-antras-einai-dynamikos-kai-exousiazei-me-charaktira

Ο Πρωθυπουργός μπορεί να μην πέτυχε όσα ευαγγελίστηκε στα τρεισήμισι πρώτα χρόνια του στο Μαξίμου, έκανε όμως κάποιες μεταρρυθμίσεις στο στυλ του... Κομψότητα σημαίνει πρωτίστως ρούχα στο νούμερό σου. Ακούγεται απλό, λίγοι όμως το καταλαβαίνουν. Ο Καραμανλής το κατάλαβε (ή του το είπε ο Λούλης) και, χωρίς να αλλάξει το λουκ του, έγινε πιο εμφανίσιμος: Εξακολουθεί να φορά λευκό πουκάμισο, γκρι-μπλε κοστούμι και γαλάζια γραβάτα, αλλά τώρα τού κάνουν. Επειδή τα κοστούμια του είναι σωστά ραμμένα, δεν ενοχλεί τόσο το βάρος του. Αντιθέτως, οι XL διαστάσεις του, μαζί με το λεπτό σύννεφο που έριξε η εξουσία στην καλοσυνάτη έκφρασή του, του προσδίδουν ένα πιο πειστικό κυβερνητικό εκτόπισμα: Κέρδισε τις πρώτες εκλογές το 2004, έπρεπε όμως να περιμένει το 2007 για να αποκτήσει μια πρωθυπουργική «πατίνα».


Παρόλα αυτά, θα μείνει για πάντα αγεφύρωτο το χάσμα ανάμεσα στο αποδεκτό styling του Πρωθυπουργού και στην αιχμηρή κομψότητα του συνονόματου θείου Καραμανλή: Με τα grey flannel ή prince de galles κοστούμια του, με τα ολόσφιχτα γιλέκα και τα ελαφρώς καμπάνα παντελόνια, έμοιαζε με τον Σον Κόνερι της εποχής Goldfinger. Ακόμα και ο εξάδελφος, Μιχάλης Λιάπης, με τα τραγανά πτι καρό πουκάμισα, τα σταυρωτά μπλέιζερ και τον Ivy League στόμφο που τον συνοδεύει ως και στις «φλώρικες» εμφανίσεις με πουλόβερ στους ώμους, κατατροπώνει στυλιστικά τον Κώστα.

Σειρά έχει ο Παπανδρέου, που είναι ο πιο κομψός από τους αρχηγούς, για τον απλό λόγο ότι νιώθει άνετα με το αθλητικό σώμα του. Είναι ο μόνος που, ντυμένος casual, πείθει ότι το κάνει από επιλογή και όχι επειδή έτσι τον έχουν συμβουλέψει: Δείχνει cool (με σορτς) εκεί όπου ο αντίπαλός του έμοιαζε μπούλης (με φόρμα), και εκπέμπει δυναμισμό όταν σηκώνει τα μανίκια αποκαλύπτοντας το σπορ πλαστικό ρολόι του. Είναι επίσης ο καλύτερος μαθητής του αμερικανικού προεδρικού λουκ, αφού ενστερνίζεται με ζεστασιά την κλισέ «στολή» navy κοστούμι-γαλάζιο πουκάμισο-κόκκινη γραβάτα. (Ευχάριστη παραλλαγή ήταν η χρήση της πράσινης μονόχρωμης γραβάτας στην προεκλογική περίοδο, για όσους δεν θυμούνται ότι ο Τσοχατζόπουλος φόραγε συχνά μια παρόμοια με τα όψιμα Kiton κοστούμια του). Ωστόσο, το στυλ του Γιώργου επιδέχεται βελτίωση...

Κάπου νιώθεις ότι στο ντύσιμο λειτουργεί όπως στην πολιτική: Έχει μεν φρέσκες -και ενίοτε ριζοσπαστικές- ιδέες, αλλά κάνει εύκολους συμβιβασμούς που του στερούν αυτό ακριβώς το συγκριτικό πλεονέκτημα. Θα θέλαμε να τον δούμε ακόμα πιο χαλαρά ντυμένο. Mε στενό τζην και μοχέρ αφοδράριστο σακάκι, με κοτλέ πουκάμισο, με χρωματιστά πόλο, με κασμιρένια V-neck πουλόβερ. Ίσως ο Γιώργος πρέπει να χάσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να βρει το πραγματικό του στυλ, όπως ο Αλ Γκορ που από «ξενέρωτος» μέλλων Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά το εκλογικό «πραξικόπημα» που ανέδειξε τον δεύτερο σε ψήφους Μπους, έγινε ένας cool οικολόγος, αφήνοντας ακόμα και μούσι για μια περίοδο - που του πήγαινε πολύ.

Στην περίπτωση που ο Ευάγγελος Βενιζέλος πάρει το κόμμα, τότε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα υποβαθμιστεί, τουλάχιστον σε στυλιστικό επίπεδο. Αν ο Βενιζέλος δεν είχε την πνευματική υπερεπάρκεια που του προσδίδει μια αύρα περιωπής, θα «χτύπαγε» περισσότερο στον κόσμο το άστοχο ντύσιμό του, αφού μοιάζει να αγοράζει ρούχα σύμφωνα με το βιβλίο «Τι δεν πρέπει να φοράει ένας παχύς». Το μόνιμα ανοικτό σακάκι του αποκαλύπτει την κοιλιά του, το babyface πρόσωπό του ασφυκτιά μέσα στον αφύσικα μικρό, και μάλιστα button down, γιακά και η δυσανάλογα λεπτή γραβάτα τονίζει το πληθωρικό του στήθος...

Ας μην επιχειρηθούν συγκρίσεις ανάμεσα στον «μελλοντικό ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης», όπως αυτοαποκαλείται, και στον συνεπώνυμό του, Ελευθέριο Βενιζέλο, που ήταν ο πιο stylish ηγέτης μας από τον Κόμη Ιωάννη Καποδίστρια και εντεύθεν! Ο σύγχρονος Βενιζέλος πρέπει να αρχίσει να κουμπώνει το σακάκι και να κοντύνει τα μανίκια, αποκαλύπτοντας λίγη μανσέτα πάνω από τα «παιδικά» του χέρια. Δεν εισηγούμαστε να φορέσει μαντίλι στο πέτο, που θα αποσπούσε την προσοχή από το λαιμό του, διότι κανείς Έλλην πολιτικός δεν θα αναλάμβανε το πολιτικό κόστος τού να τον πει ο βλάχος ψηφοφόρος του «τζιτζιφιόγκο». Θα μπορούσε όμως να τολμήσει να φορέσει τιράντες, για να μη στριμώχνεται το παντελόνι του κάτω από την κοιλιά.

Προσπερνώ την Αλέκα Παπαρήγα, για να μιλήσουμε μόνο για τους άντρες. Άλλωστε, το styling της είναι συνεπές, όπως και ο πολιτικός της λόγος: Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βελτιωθεί.

Ο Αλέκος Αλαβάνος είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, όταν δεν επιλέγει το στυλ του συνδικαλιστή με το μπεζ παντελόνι και το κοντομάνικο πουκάμισο. Το τζην πουκάμισο τον κολακεύει περισσότερο, αφού δένει εξαιρετικά με το μούσι «αλατοπίπερο»: Μοιάζει περισσότερο με cool μπαμπάς (του Τσίπρα;) παρά με εργατοπατέρας... Ενώ στις πιο μπλαζέ στιγμές του φέρνει -ευπρόσδεκτα- σε Γάλλο καθηγητή συγκριτικής λογοτεχνίας που γουστάρουν ανομολόγητα οι φοιτήτριες. Αν δουλέψει λίγο το λουκ, μπορεί -χωρίς να γίνει Κουναλάκης- να έρθει πιο κοντά στον βαθύτερο «αριστερό του Κολωνακίου» εαυτό του. Σκεφτείτε σακάκια σε γήινα χρώματα της παλέτας του Αrmani, μαλακά μποτάκια Clark's, ένα σπορ αλλά σοφιστικέ ρολόι Bell&Ross...; Ακόμα και με σαφάρι τζάκετ θα τον έβλεπα, επικεφαλής πορείας φοιτητών στη «ζούγκλα» της ασφάλτου.

Κλείνουμε με τον Γιώργο Καρατζαφέρη: Έχει το πονηρό μάτι του πρώην ιδιοκτήτη σχολής μοντέλων (ισχύει), το στιλπνό μαλλί του καλοστεκούμενου crooner και το συγκαταβατικό χαμόγελο του τηλε-ευαγγελιστή από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Ανάλογη, μεικτή και κιτς, εικόνα παρουσιάζει και η παράταξή του, που παντρεύει το γιο του Πλεύρη με την Έφη Σαρρή. Ο Πρόεδρος δεν έχει κόμπλεξ με το βάρος του, γι' αυτό και δεν επηρεάζει το μάλλον συνηθισμένο για την ηλικία και τη θέση του, ανέμπνευστο styling. Μοναδική καινοτομία στην εμφάνισή του αποτελεί το κεντρικό λογότυπο του κόμματος σε φόντο μονόχρωμης γραβάτας: Κάτι ανάλογο είχε προτείνει και ο Hedi Slimane πρόπερσι για τον οίκο Dior. Το σχέδιο έδειχνε βέβαια μια μύγα, όχι το έμβλημα του ΛΑΟΣ.