Στο επάγγελμα αυτό της δημοσιογραφίας (με την καλή έννοια θέλω να πιστεύω), μπήκα «επίσημα» τον Σεπτέμβριο του 1997.
Εκείνη την εποχή έψαχνα δουλειά και η εκδότρια του περιοδικού «Νέμεσις» Λιάνα Κανέλλη μου είχε ζητήσει, για να με δοκιμάσει, ένα κείμενο σε σχέση με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων και την προσπάθεια της χώρας για την ένταξή της στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Αν το «κομμάτι» ήταν καλό, θα το έβαζε...
Εκείνες τις ημέρες και για λόγους που δεν χρειάζεται να εξηγήσω τώρα εδώ, είχα αγοράσει από ένα παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι έναντι 1.000 δραχμών ένα κιτρινισμένο φύλλο από την -σχεδόν «ομόχρωμη» σήμερα σε περιεχόμενο- εφημερίδα «Τα Νέα», με ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1962.
Έψαχνα ένα χρονογράφημα του Δημήτρη Ψαθά... Το συγκεκριμένο φύλλο δεν περιείχε αυτό που αναζητούσα αλλά τουλάχιστον είχε Ψαθά, οπότε το πήρα. Ο ίδιος υπέγραφε ένα κείμενο με τίτλο «Οβόλος Ξυπολήτων»: σε αυτό παρουσίαζε την επιστολή –υποτίθεται- ενός αναγνώστη που ήθελε να διαμαρτυρηθεί επειδή η δασκάλα της μικρής του αδερφής υποχρέωσε τα παιδιά να δώσουν δέκα δραχμές από τα κάλαντα των Χριστουγέννων για το ταμείο των άπορων κορασίδων. «Η αδερφή μου είπε τα κάλαντα και έβγαλε εννιά δραχμές, οπότε αναγκάστηκε να βάλει και μία δραχμή η μάνα μας για να πάει τα λεφτά στη δασκάλα», έλεγε ο αναγνώστης.
Αυτός ήταν ο «οβολός ξυπολήτων» για τον οποίο μεταφορικά μιλούσε ο Ψαθάς. Σκέφτηκα: «θα γράψω ένα κείμενο με τον ίδιο τίτλο, περιγράφοντας την ιστορία του Ψαθά, και θα πω ότι έτσι και σήμερα το κράτος θα ζητήσει θυσίες από τον φτωχό Έλληνα προκειμένου να πετύχει τους 'εθνικούς στόχους' της ένταξης στην ΟΝΕ και των Ολυμπιακών Αγώνων». Να θυμίσω για την ιστορία ότι Σεπτέμβριο του '97 έγινε η ανάληψη των Αγώνων και κάτι βλαμμένοι πανηγύριζαν με σημαιάκια στο Ζάππειο (σ.σ. τον όρο «βλαμμένοι» τον παίρνω πίσω μόνο αν υπάρξουν στοιχεία ότι επρόκειτο για γόνους εργολάβων) και επίσης τις ημέρες εκείνες διαμορφωνόταν ο Προϋπολογισμός του 1998 που –και καλά- μας οδηγούσε στη λεγόμενη «σύγκλιση» με την Ευρώπη.
Επειδή δε ήταν της μόδας τότε η –πασοκική- φράση «το τρένο της ΟΝΕ», έλεγα ότι «συνέχεια κάτι τέτοιους στόχους μας βάζουν σε αυτή τη χώρα προκειμένου να τρέχουμε μετά να προλάβουμε τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια...».
Τελικά της Λιάνας της άρεσε πολύ το κείμενο που έγραψα. Το δημοσίευσε και έτσι ξεκίνησε και η συνεργασία μου μαζί της, που κράτησε σχεδόν ως το 2001. Σήμερα δεν νιώθω ότι έχω πολλά κοινά με την Κανέλλη, αλλά οφείλω να πω ότι ήταν καλή δασκάλα.
Πρακτικά, οι «εθνικοί στόχοι» που έτρεχε να προλάβει τότε η Ελλάδα αποτελούν σήμερα δύο από τις βασικότερες αιτίες που σήμερα έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την πτώχευση. Δεν θέλω να κουράσω με αναλύσεις γι' αυτό και παραθέτω ενδεικτικά ένα απόσπασμα από κείμενό μου στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 19 Ιουνίου 2011: «Η περιβόητη πέμπτη δόση του δανείου από το Μνημόνιο 1 ανέρχεται σε 12 δις. ευρώ. Στην Ελλάδα, της οποίας το δημόσιο χρέος ανέρχεται πλέον στα 350 δισ. ευρώ, τα χρήματα αυτά που θα καλύψουν τις πληρωμές του κράτους για τους επόμενους μήνες μπορεί να φαίνονται λίγα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι σχεδόν όσα μας κόστισαν, βάσει των επίσημων στοιχείων, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 και, χωρίς να συνυπολογίσουμε κόστη από έργα υποδομής εκείνης της περιόδου, όπως μετρό, προαστιακός, τραμ κ.ά. Δεν συνυπολογίζεται βέβαια ούτε μία σειρά από άλλες δαπάνες υπουργείων, που σχετίζονταν με τους Αγώνες.
Ποτέ δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα μία αναλυτική μελέτη, η οποία να περιλαμβάνει όλες τις δαπάνες που έγιναν (σ.σ. για τους Ολυμπιακούς Αγώνες). Πολλοί υποστηρίζουν ότι (σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι τέτοιο) δεν θα εκπλήσσονταν εάν προέκυπτε ότι όλο το «πακέτο» μάς κόστισε 20 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί, δε, ότι στο αρχικό πλάνο ο προϋπολογισμός των Αγώνων του 2004 ήταν 7,7 δισ. ευρώ...
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την τετραετία 2001-2004 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από τα 145 δισ. ευρώ στα 201 δισ.! Η Ελλάδα ήταν η μικρότερη πληθυσμιακά χώρα που ανέλαβε ποτέ τη διεξαγωγή σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Και σήμερα φαίνεται πόσο πολύ συνετέλεσε το γεγονός αυτό στη διόγκωση του ελληνικού χρέους. Τότε, βέβαια, οι λίγες φωνές που αντιδρούσαν και προειδοποιούσαν για το δυσβάσταχτο κόστος αντιμετωπίζονταν σχεδόν σαν «γραφικές» μπροστά στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής...».
Και εδώ θα συμπληρώσουμε το εξής: Οι «γραφικές» φωνές αντιμετωπίστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις και ως «επικίνδυνες» για τον εθνικό σκοπό. Το ελληνικό (παρα)κράτος έφτασε μέχρι του σημείου να προσαγάγει σε αστυνομικά τμήματα ή ακόμη και να συλλαμβάνει πολίτες που ήταν αντίθετοι στη διεξαγωγή των Αγώνων και που «εγκληματούσαν» μοιράζοντας μπροσούρες με τα πιστεύω τους.
Αν δεν το πιστεύετε, ιδού, με ονοματεπώνυμα. Αντιγράφουμε από το Indymedia, Τετάρτη 4 Αυγούστου 2004
«Στην Ολυμπιακή Αθήνα η ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Ολυμπιάδα «ελέγχεται» ως αδίκημα και οι διακινητές της θεωρούνται κατηγορούμενοι! Στην Ολυμπιακή Αθήνα «επιστρατεύεται» η κρατική τρομοκρατία σε απόψεις «μη αρεστές». Δύο μέλη του ΚΚΕ συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα επειδή μοίραζαν ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ολυμπιάδα και ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα την αστυνομοκρατία, με πρόφαση τηλεφώνημα πολιτών που ενοχλούνταν!
Ο Νίκος Γκίκας και ο Αγγελος Οικονόμου, μέλη του ΚΚΕ, μοίραζαν τις παραπάνω ανακοινώσεις στη συμβολή των οδών Αγίου Μελετίου και Αχαρνών. Αστυνομικοί με πολιτικά που επέβαιναν σε συμβατικό αυτοκίνητο (με πινακίδα ΥΗΙ 8566) τους συνέλαβαν με πρόσχημα, όπως επικαλέστηκαν, ένα τηλεφώνημα μιας κατοίκου της περιοχής που ενοχλήθηκε. Στη διαδρομή για το Α.Τ. του Αγ. Παντελεήμονα οι αστυνομικοί ως «ελεγκτές» πολιτικών θέσεων... διατύπωσαν και την άποψή τους για το περιεχόμενο του υλικού του ΚΚΕ. Κατηγόρησαν τους κομμουνιστές πως διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες, κάνοντας κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ για την αστυνομοκρατία.
Στο Αστυνομικό Τμήμα έγινε εξακρίβωση στοιχείων των «κατηγορουμένων». Εκεί προσήλθε αντιπροσωπεία της Κομματικής Οργάνωσης της περιοχής με επικεφαλής τον γραμματέα της Αχτιδικής Επιτροπής Γιάννη Μερεντίτη, η οποία διαμαρτυρήθηκε για τη σύλληψη των δύο μελών του ΚΚΕ. Για το γεγονός παρενέβη τηλεφωνικά και ο Στρατής Κόρακας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος επίσης διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε να αφεθούν ελεύθεροι. Οι αστυνομικοί όμως του απάντησαν πως θα περιμένουν την εξακρίβωση των στοιχείων τους από τη ΓΑΔΑ. Οταν η εξακρίβωση (ή η καταγραφή τους...) ολοκληρώθηκε οι δύο κομμουνιστές αφέθηκαν ελεύθεροι.
Φαίνεται πως στην Ολυμπιακή Αθήνα η διακίνηση ιδεών επιτρέπεται μόνο όταν είναι σύμφωνη «προς τας υποδείξεις»...».
Να σημειώσουμε ότι αντίστοιχη σύλληψη είχε γίνει και σε αναρχικό που μοίραζε μπροσούρες κατά των Αγώνων. Εκείνον δε, τον είχαν συλλάβει με την κατηγορία της... ρύπανσης! Ναι, τα διαφημιστικά φυλλάδια δεν... ρυπαίνουν. Μόνο τα... αναρχικά...
Σήμερα, ο «εθνικός σκοπός» είναι η δήθεν «σωτηρία της χώρας». Ζητούν ξανά τον «οβολό των ξυπολήτων» και βάζουν ενέχυρο τη δημόσια περιουσία (μέχρι και το νερό θα πουλήσουν οι ελεεινοί) για να πάρουν νέα δανεικά. Και όλη αυτή τη διαδικασία την πλασάρουν και ως «πατριωτισμό»!
Οι «εθνικοί σκοποί» που έθεταν το 1997 (ΟΝΕ, Ολυμπιακοί Αγώνες) στηρίχθηκαν σε δανεικά. Επετεύχθη μία καταναλωτική ευημερία και μία πλαστή ανάπτυξη μέσω των δανεικών, από την οποία μόνοι πραγματικά ωφελημένοι βγήκαν τραπεζίτες και εργολάβοι.
Και τώρα που, πολίτες και κράτος, βρίσκονται αμφότεροι στη... μαύρη λίστα του Τειρεσία, η «πατριωτική» λύση που επιχειρούν να επιβάλλουν με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου σε πρώτη φάση και του Μνημονίου 2 στη συνέχεια είναι να πάρουμε και άλλα... δανεικά. Να χωθεί ο λαός κι άλλο στα σκατά και να κονομήσουν ακόμη περισσότερο οι ίδιοι.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες λέξεις για να τεκμηριώσουμε το πώς η ολιγαρχία των μεγαλοεπιχειρηματιών και των τραπεζιτών έχει επιβάλλει μία οικονομική δικτατορία στη χώρα, σταδιακά από το 1990 και έπειτα. Μία δικτατορία που όλα αυτά τα χρόνια υποστήριζαν –κυρίως- τα δύο κόμματα εξουσίας, περνώντας στη Βουλή νόμους και διατάξεις οι οποίες ήταν επωφελείς για τους «διαπλεκόμενους». Αλλά τα ξέρετε... Όλοι τα ξέρουν.
Κι άμα έλαχε κάποιοι ν' αντιδρούν στα σχέδια της εξουσίας, τότε και πάλι η αστυνομία ερχόταν να κάνει το «καθήκον» της, προσφέροντας απλόχερα ξύλο και δακρυγόνα στους αντιφρονούντες. Μην πάμε μακριά, πρόσφατα είναι όσα συνέβησαν στην Κερατέα...
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι σε αυτή την οικονομική δικτατορία στην Ελλάδα έχουν αποκτήσει -μέσω Μνημονίου- συμμετοχή και ρόλο τόσο οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας (σ.σ. ναι αυτούς που τρέχαμε να προλάβουμε το 1997), όσο και το ΔΝΤ. Και δεν χρειάζεται να βγουν τα τανκς και ο στρατός στο δρόμο, όπως είπε πρόσφατα ο Πάγκαλος σε συνέντευξή του στην ισπανική El Mundo. Τα χρόνια αυτά έχει φτιαχτεί νέος στρατός ειδικά για τις πόλεις: ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, ΜΑΤ (τέτοιο εξοπλισμό, αλήθεια, πόσοι... φαντάροι τον έχουν;). Αυτοί είναι οι υπερασπιστές της «Δημοκρατίας του Δακρυγόνου» στην οποία ζούμε: ούτε εκλογές, ούτε λαϊκή βούληση και εντολή. Πνίξιμο από δακρυγόνα, ξύλο και προσαγωγές.
Από σήμερα ξεκινά ο αγώνας των «ξυπολήτων» για την ανατροπή της «Δημοκρατίας του Δακρυγόνου». Καλή δύναμη ευχόμαστε και μία συμβουλή δίνουμε: την επόμενη φορά που θα κατέβουν οι πολλοί στους δρόμους να μην είναι πάλι για τα φράγκα...
