Οι δύο των Γιουρίθμικς, Ντέιβ Στιούαρτ και Ανι Λένοξ. Ο Σόνι και η Σερ. Ο Αϊκ και η Τίνα Τέρνερ. Αλλά και πιο καινούρια δίδυμα, όπως εκείνα των Ρέιβονετς και των Γουάιτ Στράιπς. Το κορίτσι κλείνει το μάτι στο αγόρι και τα ντουέτα αποτελούν μία γοητευτική κατάσταση στην ποπ. Και δεν μιλάμε για κάποια πρόσκαιρα όπως ο Λι Χέιζλγουντ και η Νάνσι Σινάτρα ή ακόμα-ακόμα ο Τζον Τραβόλτα και η Ολίβια Νιούτον Τζον, αλλά για τα σταθερά, τα μόνιμα.
Με δίσκους, με συναυλίες αλλά και με κοινή ζωή μια και μερικά ήταν ζευγάρια και στη ζωή. Με ό,τι καλό ή κακό κι αν σήμαινε αυτό: Ο Αϊκ Τέρνερ πότε πότε ξυλοφόρτωνε την Τίνα. Το ίδιο και ο Σόνι τη Σερ. Τέλος πάντων, η μουσική παράδοση συνεχίζεται με νέα ντουέτα. Ιδού τέσσερα απ' αυτά.
Dresden dolls
Με σλόγκαν «το πανκ καμπαρέ είναι ελευθερία», η Αμάντα Πάλμερ (πιάνο - φωνητικά) και ο Μπράιαν Βιλιόνε (ντραμς) σχημάτισαν το 2001 στη Βοστόνη τους Ντρέσντεν Ντολς. Το όνομά τους φανερώνει και τις επιρροές τους από το γερμανικό καμπαρέ του μεσοπολέμου. Στις ζωντανές τους εμφανίσεις βγαίνουν με ρούχα που θυμίζουν την εποχή της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ανακατεύοντας θαυμάσια στοιχεία από τη μουσική και το θέατρο. Στην αρχή δεν σου γεμίζουν το μάτι, καθιστοί και οι δύο, το κορίτσι στο πιάνο και το αγόρι στα ντραμς, αλλά σιγά-σιγά η θεατρική ερμηνεία της Αμάντα σε παρασύρει. Τη μία τραγουδάει χαμηλόφωνα, σκοτεινά και ερωτικά, την άλλη μεταμορφώνεται σε σκληροπυρηνική ερμηνεύτρια.
Παίζουν ένα είδος ποστ-πανκ και το καινούριο τους άλμπουμ λέγεται «Νο Virginia». Και με τραγούδια που εξάπτουν τη φαντασία των ακροατών. Σημειώστε τίτλους: «Sex Changes», «First Orgasm» κ.ά. Ενα ντουέτο φετίχ, με γκοθ αισθητική που επηρεάζεται από τον Μπρεχτ. «Ο Κουρτ Βάιλ και η Μάρλεν Ντίτριχ αποτελούν τους ήρωές μας», λένε. Εχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμα άλμπουμ, με το προηγούμενό τους να έχει τον τίτλο «Yes Virginia». Προφανώς το φετινό «Νο Virginia», με πολλά τραγούδια να έχουν ηχογραφηθεί παλιότερα, θα αποτελεί κάποιου είδους απάντηση.
Kills
Ξεχάστε τα μπλουζ που ξέρατε. Οι Κιλς προσθέτουν σκληρές κιθάρες, χρησιμοποιούν drum-machine και δημιουργούν μία πιο σέξι και «βρόμικη» εκδοχή του είδους. Ετσι ακούγονται και στον τελευταίο τους δίσκο, «Midnight Boom», που, όπως υποστηρίζουν, φτιάχτηκε «για τις ώρες που οι συνηθισμένοι άνθρωποι πάνε για ύπνο». Γκαράζ αισθητική και ήχος μίνιμαλ, στεγνός, χωρίς βοήθειες από ηλεκτρονικά εργαλεία. Μέχρι και η Κέιτ Μος εκδήλωσε την επιθυμία να τραγουδήσει μαζί τους, αν και το ντουέτο δεν έδειξε να ενθουσιάζεται και τόσο με την ιδέα.
Το αγόρι, ο Τζέιμς Χάινς ή Hotel κατάγεται από το Λονδίνο και το κορίτσι, η Αλισον Μόσαρτ ή VV, από τη Φλόριντα των ΗΠΑ. Εφτιαξαν το γκρουπ το 2000 όταν συναντήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο στο νότιο Λονδίνο. «Νιώσαμε σαν να ζούσαμε παράλληλες ζωές», έλεγαν τότε. Στις συναυλίες τους δημιουργούν ερωτική ατμόσφαιρα. Δεν είναι λίγες οι φορές που το τέλος τούς βρίσκει κουλουριασμένους επί σκηνής, με τον Τζέιμς πάνω στην Αλισον, αυτός να παίζει κιθάρα κι εκείνη να τραγουδάει ξαπλωμένη. «Ο κόσμος παραξενεύεται με τον ερωτισμό μας. Οταν όμως στη σκηνή βρίσκονται δύο άνθρωποι διαφορετικού φύλου και στέκονται αντικριστά, ξεχνώντας εντελώς το κοινό από κάτω, δεν ξέρεις ποτέ πού μπορεί να οδηγηθούν».
Ting Tings
Τον Ιανουάριο το όνομά τους φιγούραρε στη λίστα «Sound of 2008» του BBC, με τα νέα ελπιδοφόρα ονόματα της χρονιάς. Και πρόσφατα, με το τραγούδι τους «That's Not My Name», έριξαν τη Μαντόνα από την κορυφή των επιτυχιών. «Είναι το τραγούδι που ξεκινάει», όπως έγραφε ο «Independent», «το σάουντρακ του φετινού καλοκαιριού». Προπομπός του άλμπουμ τους «We Started Nothing» που κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες.
Η Κέτι Γουάιτ και ο Τζουλς Ντε Μαρτίνο, οι δύο Τίνγκ Τινγκς δηλαδή, κατάγονται από το Μάντσεστερ και είναι μαζί περισσότερα από δέκα χρόνια. Μόλις τώρα όμως αποφάσισαν να παίξουν τη δική τους μουσική. Κιθάρα, ντραμς, και φωνητικά πάνω σε μπιτ και λούπες. Οι ντίσκο και ποπ επιρροές τους γίνονται έντονα φανερές στα τραγούδια τους, με το καλύτερο σχόλιο για την Γουάιτ να γράφεται στο περιοδικό «Spin»: «Είναι σαν να έχει κλειστεί η Κάιλι Μινόγκ σε κατασκήνωση εκπαίδευσης indie rock και να αποφοιτά με διάκριση».
Όλα τα σινγκλ που κυκλοφόρησαν για το τραγούδι τους «Great DJ» έχουν χειροποίητα εξώφυλλα. Τι έκαναν; Συγκέντρωσαν χιλιάδες παλιά 45άρια δισκάκια από παλαιοπωλεία στο Μάντσεστερ, γύρισαν το μέσα-έξω στα εξώφυλλα και προσαρμόζοντάς τα κατάλληλα, δημιουργούσαν τα εξώφυλλα για το δικό τους single. Και μάλιστα, όσοι ακροατές ήθελαν να τα αποκτήσουν, έδιναν, εκτός από το αντίτιμο, κι ένα παλιό δικό τους δισκάκι.
Cristall castles
Κατάγονται από το Τορόντο, φωτογραφίζονται συνήθως με χαμηλωμένο βλέμμα και το περιοδικό ΝΜΕ τους χαρακτήρισε ως «καταπληκτικούς τραγουδοποιούς με συνθέσεις και μελωδίες που κάθε συγκρότημα θα σκότωνε για να γράψει». Ο Εθαν Φον και η Αλις Γκλας γνωρίστηκαν το 2004 και απογοητευμένοι απ' όσα άκουγαν στη σύγχρονη μουσική, αποφάσισαν να φτιάξουν ένα σχήμα που θα είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Η κρυφή γοητεία του θορύβου από ένα ντουέτο που μοιάζει σαν να ακροβατεί ανάμεσα στο χάος και τη συμμετρία. Ακούς το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφορεί ήδη και δεν βγάζεις ασφαλές συμπέρασμα. Ηλεκτρονικοί είναι; Ούτε συζήτηση. Ροκ στοιχεία έχουν; Πολλά. Φωνητικά διαθέτουν; Κάποιες φορές ναι, κάποιες όχι. Και πως ακούγονται αυτά; Αλλοτε μελωδικά, άλλοτε πανκ.
Τα κρυστάλλινα κάστρα τελικά δεν ηχούν τόσο εύθραυστα όσο δείχνουν. Κι έστω κι αν δεν πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο φουτουριστικό παιχνίδι της Ατάρι, εύκολα θα μπορούσαν με τη μουσική τους να το επενδύσουν ηχητικά. Τους αρέσει να μιξάρουν συγκροτήματα όπως οι Κλάξονς και Μπλοκ Πάρτι και πολύ θα ήθελαν να είχαν συνεργαστεί με τους Στούτζες του '69 και τους Τζόι Ντιβίζιον το '76. Αλλά, όπως με... θράσος υποστηρίζουν, δεν υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να τους επηρέασε στη διάρκεια της εφηβείας τους. Και δεν είναι ούτε καν είκοσι ετών.
