Κοριτσίστικες ταινίες: Οι ωραίες και τα τέρατα

koritsistikes-tainies-oi-oraies-kai-ta-terata

Οι λιμουζίνες άνοιξαν τα τελετουργικά και η πιο πολυσυζητημένη κοριτσίστικη τετράδα των καιρών αποζημίωσε τις θαυμάστριες που περίμεναν μέχρι και εννιά ώρες, στην πλατεία Λέστερ του Λονδίνου, για την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «Sex and the City». Ουρλιαχτά και ριπές φλας αποθέωσαν αυτές αλλά και την πέμπτη «σταρ» της δημοφιλούς σειράς τη μόδα: το κόκκινο Βίβιαν Γουέστγουντ της Κιμ Κάτραλ, το μαύρο Φρανσίσκο Κόστα της Σίνθια Νίξον, το κόκκινο Βίντατζ της Κρίστιν Ντέιβις, απέναντι στο πράσινο Αλεξάντερ Μακουίν της Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, που έσκασε με καπέλο Φίλιπ Τρέισι με λέλουδα κομπλέ με τις πεταλούδες τους.

Η ταινία, που θα βγει στις αίθουσες στις 28 Μαΐου στο Λονδίνο, στις 30 στην Αμερική και εδώ στις 5 Ιουνίου, ξαναβρίσκει τη γυναικοπαρέα τέσσερα χρόνια μετά το τέλος της σειράς να παλεύει τις παρενέργειες της ιδιότυπης ευτυχίας της. Ο Γουίλ Πάβια των «Τάιμς» σκέφτεται μήπως έχει πολύ τεστοστερόνη γι' αυτό το φιλμ με τα 140 λεπτά της να μοιάζουν γκουρμέ δείπνο, στο οποίο από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς έτσι κι αλλιώς να φας άλλο. Ειδικά όταν «ξεκινά με ένα εικοσάλεπτο βομβαρδισμό από μάρκες που την κάνουν να μοιάζει με φωτογράφηση της Βογκ», όπως σημειώνει η Σίλια Γουόλντεν της «Τέλεγκραφ». Ενώ ο άντρας κριτικός της «Σαν» γράφει πως «δύο ώρες με τέσσερις γυναίκες να φιλιούνται στον αέρα θα κουράσουν τους περισσότερους από μας». Οι Λονδρέζοι κριτικοί εξηγούν άθελά τους το μυστικό της επιτυχίας της σειράς και κατ' επέκταση της ταινίας. Τον «κοριτσίστικο» παράγοντα.

Πριν δεκαπέντε χρόνια η Ρόζι Ο' Ντόνελ και η Μεγκ Ράιαν βαλάντωναν στην ταινία της Νόρας Εφρον «Αγρυπνος στο Σιάτλ» βλέποντας την «ιστορία ενός μεγάλου έρωτα», συμφωνώντας πως «οι άντρες δεν καταλαβαίνουν ποτέ αυτή την ταινία». Κάπως έτσι, και με το σουξέ της Εφρον, γεννήθηκε ο όρος «Chick flick», που στα ελληνικά πάει κατά το «ταινία για κορίτσια». Υπήρξε ευχή και κατάρα για το Χόλιγουντ, αφού έφερε στις αίθουσες περισσότερες νέες γυναίκες -που στις στατιστικές έμοιαζαν να απέχουν από το σπορ- αλλά και μεγάλο ρίσκο στα στούντιο, που βλέπουν την εξειδίκευση να διώχνει το ομογενοποιημένο κοπάδι που κυνηγά φανατικά τα «μπλοκμπάστερ».

Παρ' όλα αυτά αυτή τη στιγμή γυρίζονται στις ΗΠΑ δύο ταινίες από σκηνοθέτες του «είδους». Ο Π. Τζ. Χόγκαν («Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου»), γυρίζει το «Confessions of a Shopaholic», με την Ισλα Φίσερ. Βασισμένο στο βιβλίο «Ψωνίζω άρα υπάρχω» της Σοφί Κινσέλα (εκδόσεις Πατάκη), αφορά τα βάσανα μιας οικονομικής συντάκτριας, που χάρη στα αισθηματικά προβλήματα, ψωνίζει μέχρι χρεοκοπίας. Ομως, ο παραγωγός της Τζέρι Μπρουκχάιμερ επιμένει πως δεν είναι κοριτσίστικη ταινία, «αφού όλοι μας έχουμε κακές καταναλωτικές συνήθειες».

Η κυρία Εφρον πάλι γυρίζει το «Julie & Julia» με τη Εϊμι Ανταμς και τη Μέριλ Στριπ. Βασίζεται στο βιβλίο «Julia Child» της ομώνυμης διάσημης σεφ και σε ένα ακόμα ομότιτλο της Τζούλι Πάουελ, στο οποίο η τριαντάρα ηρωίδα «παγιδευμένη» στη ζωή της προσωρινής υπαλλήλου γραφείου αποδρά φτιάχνοντας τις συνταγές τής σεφ από τον τσελεμεντέ «Mastering the art of french cooking». Εδώ, επίσης, ο παραγωγός Λόρενς Μαρκ (Dreamgirls, «Το εργαζόμενο κορίτσι») αποκηρύσσει το «κοριτσίστικο» ταμπελάκι δηλώνοντας «ελπίζουμε να είναι μια ταινία για όλους όσοι απολαμβάνουν το φαγητό».

Στην πραγματικότητα αμφότερες οι παραγωγές κατάγονται, όπως τόσες άλλες «κοριτσίστικες» ταινίες, από το ανάλογο λογοτεχνικό «κοριτσίστικο» είδος ή «chick lit», που γέννησε αρκετά χάρτινα σουξέ την τελευταία δεκαετία, γραμμένα από και για εργαζόμενες νέες γυναίκες, σε ιλουστρέ περιβάλλον και ακόμα πιο γυαλιστερή έκδοση.

Από το «Σεξ εντ δε Σίτι» στο «Ο διάβολος φοράει Πράντα», τα «κορίτσια» ταυτίζονται με ήρωες, που αντί για μπαζούκας κρατάνε μεγάλες τσάντες, και τα ρεσάλτα τους δεν είναι από ανατινασσόμενες γαλέρες σε φλεγόμενες καραβέλες, αλλά από αδιέξοδες δουλειές σε ημικατεστραμμένες σχέσεις.

Ετσι, η νεαρή και αθώα δημοσιογράφος (που άνοιξε την ντουλάπα του «Διαβόλου») που δυναστεύεται από μια υπέροχη σκρόφα Μέριλ Στριπ στο ρόλο της Ανα Γουίντουρ, της πραγματικής διευθύντριας της αμερικανικής Βογκ, σκοράρησε το 2006 για τη Fox 325 εκατομμύρια δολάρια! Νωρίτερα το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς», βασισμένο στο βιβλίο της Ελεν Φίλντινγκ, είχε αποφέρει στη Μίραμαξ 72 εκατομμύρια δολάρια μόνο στην Αμερική.

Κάπου ανάμεσα προέκυψαν το «Η νύφη το 'σκασε», το «Εχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας», το «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», το «Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου», το «Holiday», το «Music and lyrics» και ένα τσούρμο άλλες. Τα κορίτσια απέκτησαν το δικό τους ράφι στο βίντεο κλαμπ, που αποδεικνύεται χρυσοφόρο, αλλά οι παραγωγοί επιμένουν να το κάνουν... γιούνισεξ.

Πάντα στο περιθώριο


Μπορεί τα θηλυκά στελέχη στον πλανήτη μούλτιπλεξ να αυξάνονται συνεχώς, αλλά οι φήμες λένε πως όταν ο Τζεφ Ρομπίνοφ, διευθυντής παραγωγής της Γουόρνερ, είδε πρόσφατα την «Εισβολή» με τη Νικόλ Κίντμαν και το «Εκτός εαυτού» με την Τζόντι Φόστερ να ξεφουσκώνουν ταμειακά, ορκίστηκε να μην ξανακάνει ταινίες με γυναίκες πρωταγωνίστριες.

Ο εκπρόσωπός του το διέψευσε, αλλά διαδικτυακά πολλοί σχολίασαν πως είναι ρίσκο να έχεις γυναίκα πρώτο όνομα ή σκηνοθέτη. Ειδικά σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν, που φλερτάρει με «αγορίστικους» κόσμους. Μην ξεχνάμε ότι αυτό το καλοκαίρι ήρωες κόμικ, δράσης και περιπέτειας, από τον Μπάτμαν, τον Χέλμποϊ, τον Αϊρον Μαν και τον Χουλκ, μέχρι τον Ιντιάνα Τζόουνς και τους... Τρανσφόρμερ επιστρατεύονται στο κυνήγι των εισιτηρίων, αφήνοντας για τις γυναίκες τον παραδοσιακό τους χώρο. Στις άκρες του πλάνου.