Και ξαφνικά τρία μουσικά πανεπιστημιακά τμήματα σκαρφάλωσαν στη λίστα με τις 10 σχολές που σημείωσαν την μεγαλύτερη άνοδο στις βάσεις των ΑΕΙ. Με πρώτο πρώτο το τμήμα Μουσικών Σπουδών Θεσσαλονίκης. Αυτό σημαίνει πως, για παράδειγμα, πιο δύσκολα έμπαινε φέτος κάποιος υποψήφιος εκεί, παρά στη Νομική Θράκης. Την δεύτερη θέση στον ίδιο πίνακα έχει το Τμήμα Μουσικών Σπουδών Αθήνας και την τέταρτη έχει κατάλάβει το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη).
Πρόκειται για σχολές με θεωρητικό ως επί το πλείστον προσανατολισμό, και κάποιες πιο πρακτικές κατευθύνσεις (μουσικά όργανα, σύνθεση, διεύθυνση μουσικών συνόλων) στη Θεσσαλονίκη.
Μα τι συμβαίνει; Ξύπνησαν μια ωραία πρωία οι μαθητές στην Ελλάδα και αποφάσισαν να ακολουθήσουν μουσική καριέρα; Γνωρίζοντας μάλιστα πως το επαγγελματικό τους μέλλον προοιωνίζεται αβέβαιο; Πού θα απορροφηθούν απόφοιτοι τεσσάρων πανεπιστημιάκων τμημάτων θεάτρου και ισάριθμων τμημάτων μουσικής στη χώρα μας; Για να μην αναφερθούμε και στα τρία ακόμα ΤΕΙ μουσικής κατεύθυνσης (Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής Ηπείρου, Τεχνολογίας Ηχου και Μουσικών Οργάνων στην Κεφαλονιά και Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής στην Κρήτη).
Οι προοπτικές των αποφοίτων είναι να γίνουν καθηγητές, μουσικοί, πανεπιστημιακοί, μουσικολόγοι ή και σύμβουλοι λ.χ. στο υπουργείο ή σε άλλους πολιτιστικούς φορείς. Πόσοι θα τα καταφέρουν;
Κι όμως, η ζήτηση φέτος ήταν μεγάλη, που από μια άλλη σκοπιά, την πολιτισμική, είναι βέβαια αισιόδοξο. Παραδόξως, μόνο το (αξιολογότατο) Μουσικό Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου δεν σημείωσε την ίδια μεγάλη άνοδο -κι αυτό ίσως εξηγείται από το ότι εδράζεται στην Κέρκυρα κι όχι σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
Διότι και ο τόπος μετράει πολύ στις επιλογές των μαθητών, όπως μας είπε ο πρόεδρος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Θεσσαλονίκης, Χρήστος Σαμαράς: «Συχνά επιλέγουν πόλη και όχι σχολή. Για πολλά παιδιά το ζητούμενο είναι να βρεθούν σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Που είναι και χρήσιμο για όσους θέλουν να εστιάσουν σε κάποιο μουσικό όργανο παράλληλα με τις σπουδές τους. Διότι σε μια μεγάλη πόλη υπάρχουν πολλές επιλογές σε ωδεία».
Υπάρχει πάντα κι ένα ποσοστό μαθητών που βρίσκονται συμπτωματικά σε μια σχολή, «όμως στην περίπτωσή μας δεν ξεπερνά το 10%», εξηγεί ο Χρ. Σαμαράς. Αλλωστε οι υποψήφιοι αυτών των σχολών εξετάζονται και σε ειδικά μουσικά μαθήματα -που σημαίνει πως δεν είναι άσχετοι με τον χώρο.
«Το επίπεδο έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια, γεγονός που δυσκόλεψε τα πράγματα για τους υποψήφιους».
Ο βασικότερος, όμως λόγος, σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, για το ενδιαφέρον αυτό στη μουσική πανεπιστημιακή εκπαίδευση («που δεν είναι τόσο ξαφνικό, κάθε χρόνο, ανεβαίνουμε») είναι πως «από τη μεταπολίτευση και μετά, ιδιαίτερα μετά το '80, άνθησαν οι μουσικές ωδειακές σπουδές στην Ελλάδα. Ολοένα και περισσότερ παιδιά στράφηκαν από μικρά στη μουσική εκπαίδευση. Αυτή τη στιγμή μάλιστα σε όλη την Ελλάδα λειτουργούν 38 μουσικά γυμνάσια και λύκεια».
Ελπιδοφόρο, αν αναλογιστούμε όλες αυτές τις απαισιόδοξες φωνές που θέλουν τη νέα γενιά επιρρεπή στα διάφορα τάλεντ σόου...
«Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη. Οτι κάτι κινείται. Και εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε όσο μπορούμε να ξαναζωντανέψουμε την χαμένη μουσική παράδοση της Ελλάδας και να δημιουργήσουμε τις προοπτικές ώστε να μπουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάληλες θέσεις».
