«Στον κόσμο των μοντέρνων σελέμπριτι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τους ηθοποιούς που το γυρίζουν στη μουσική», γράφει στην κριτική του για το δίσκο της Σκάρλετ Γιόχανσον το αγγλικό περιοδικό «ΝΜΕ». Την ίδια, όμως, την εξαιρεί και την αποθεώνει στη συνέχεια, βαθμολογώντας τη με 8 στα 10.
Είναι αλήθεια πως η σέξι Σκάρλετ Γιόχανσον στο άλμπουμ της τραγουδάει πολύ καλύτερα από εκείνο το αστείο καραόκε που έκανε στην ταινία «Χαμένοι στη μετάφραση». Το «Anywhere Ι Lay My Head» αποτελεί την πρώτη δισκογραφική απόπειρα της μόλις 23χρονης ηθοποιού, που ξεκίνησε με τον «Γητευτή των αλόγων» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ και καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστώντας στα φιλμ του Γούντι Αλεν «Match Point» και «Scoop».
«Δεν έχω ανάγκη να γίνω Τζένιφερ Λόπεζ, ούτε προσπαθώ να βγάλω χιτ ξεκινώντας δεύτερη καριέρα ως τραγουδίστρια», υποστηρίζει, αλλά όλο στα σοκάκια της μουσικής τριγυρίζει. Τραγούδησε το «Summertime» για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ανέβηκε στη σκηνή του αμερικάνικου φεστιβάλ Coachella δίπλα στους «The Jesus and the Mary chain», ενώ έχει εμφανιστεί σε βίντεο των Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Μπομπ Ντίλαν και πιο πρόσφατα του Will.i.am στην εκστρατεία της υποψηφιότητας του Μπάρακ Ομπάμα.
Το άλμπουμ περιέχει διασκευές τραγουδιών του Τομ Γουέιτς: «Με ενέπνευσαν οι κινηματογραφικές μελωδίες του και ο ξεχωριστός τρόπος που έχει να ερμηνεύει τις συνθέσεις του», εξηγεί. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι στο στούντιο Ντοκσάιντ της Λουιζιάνας, εκεί που έχουν γράψει δίσκους τους οι Eagles, ο Μπρους Σπρίνγκστιν και ο Ροντ Στιούαρτ.
Βασικός της συνεργάτης είναι ο Ντέιβιντ Σίτεκ από το αβανγκάρντ συγκρότημα «TV on the Radio» και σε ένα τραγούδι συμμετέχει και ο Ντέιβιντ Μπάουι. «Με τα τραγούδια του ανακάλυψα τη σεξουαλικότητά μου», αποκαλύπτει η Σκάρλετ.
Μία σεξουαλικότητα που γίνεται φανερή και στην ερμηνεία της. «Με νοιάζουν οι τίτλοι που αναφέρονται στο ταλέντο και όχι στο κορμί μου», λέει η Σκάρλετ, αλλά πώς να μην ασχοληθείς με τα κάλλη της όταν πρόκειται για ένα κορίτσι που είχε αναδειχθεί ως η πιο σέξι γυναίκα της χρονιάς. Στα αποσπάσματα της συνέντευξης που ακολουθούν η Γιόχανσον μιλάει για το άλμπουμ αλλά και για τη σχέση της με τη μουσική...
Τι ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή σου;
Από μικρή εκπαιδεύτηκα στο θέατρο και το τραγούδι. Φοβόμουν όμως τη δημόσια έκθεση, τη φοβάμαι δηλαδή ακόμα και σήμερα, όταν πρόκειται να παραλάβω ένα βραβείο. Ως παιδί ήμουν περισσότερο εξωστρεφής και ήθελα να παίξω στο Μπροντγουέι. Μεγαλώνοντας, όμως, στην εφηβεία μου, άρχισα να θάβω τις επιθυμίες μου κι έγινα πιο κλειστός τύπος. Πάντοτε μου άρεσε να τραγουδώ και η μουσική αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου. Επηρεάστηκα κυρίως από τη μητέρα μου που μεγάλωσε στη δεκαετία του '60 μέσα στους δίσκους. Στο σπίτι μας άκουγες διαρκώς Μούντι Μπλουζ ή Πιτ Σίγκερ. Νιώθω πως έχω μια ξεχωριστή σχέση με τη μουσική και πάντοτε στις πρόβες μου, στις ταινίες, παίζει καθοριστικό ρόλο.
Εν αρχή ην το τραγούδι;
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να ασχοληθώ με τα μιούζικαλ. Αλλά φοβόμουν πως δεν θα είχα μέλλον γιατί η φωνή μου ήταν πολύ βαθιά, σαν της μικρής Κοσέτ στους «Αθλίους». Οταν λοιπόν μου δόθηκε η ευκαιρία να ηχογραφήσω ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ σκέφτηκα πολύ σοβαρά τι να κάνω. Δεν ανήκω σε συγκρότημα, δεν γράφω μουσική, το μόνο που μπορώ είναι να σκαρώνω μερικούς στίχους. Γοητεύομαι από διαφορετικά είδη μουσικής και αγαπώ τραγουδίστριες όπως η Μπέτι Μπάκλεϊ. Μου αρέσει ο τρόπος της ερμηνείας της αλλά ποτέ δεν θα ήθελα να φτιάξω ένα ανάλογο άλμπουμ.
Επρεπε, λοιπόν, να βρω τι θα τραγουδήσω. Τα κλασικά τραγούδια ήταν μια καλή ιδέα, αρκεί βέβαια να τους πρόσφερα κάτι ξεχωριστό. Να τα έλεγα με έναν τρόπο διαφορετικό από τις ήδη γνωστές ερμηνείες. Αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τι θα έκανα, για παράδειγμα, με ένα κομμάτι της Μπίλι Χολιντέι; Δεν ήξερα πώς έπρεπε να το πω. Εντάξει, δεν θα απείχε κι έτη φωτός από εκείνο που σκεφτόμουν, αλλά δεν θα ήταν και ό,τι ακριβώς είχα στο νου μου»
Συναντώντας τον Μπάουι
Πως κατέληξες στον Τομ Γουέιτς:
Ένα τραγούδι που πάντα αγαπούσα ήταν το "Never Talk Το Strangers" που ερμήνευσε ο Τομ Γουέιτς σε ντουέτο με την Μπέτι Μίντλερ. Ξεκίνησα από αυτό. Κι επειδή θα ήταν περίεργο να φτιάξω ένα άλμπουμ με ένα μόνο τραγούδι του Τομ Γουέιτς, ανάμεσα σε συνθέσεις του Κόουλ Πόρτερ ας πούμε, αποφάσισα ολόκληρος ο δίσκος να αποτελείται από τραγούδια του. Ετσι απλά. Εννοείται, βέβαια, πως ήμουν πάντοτε φαν του και είχα έναν προσωπικό τρόπο να ερμηνεύω τις μελωδίες του όταν ήμουν μόνη. Αυτό το άλμπουμ ήταν σαν ένα όνειρο.
Στη διάρκεια των ηχογραφήσεων;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ήξερα πώς να χειριστώ τα τραγούδια του. Οσες ηχογραφήσεις έκανα ηχούσαν φρικτές. Εβαζα ισπανικές κιθάρες, τίποτα. Τραγουδούσα α καπέλα, το ίδιο. Τίποτε δεν μου άρεσε. Εστω κι αν είχα στο μυαλό μου το πώς ήθελα να ακούγομαι, έστω κι αν ήξερα τι ένιωσα όταν άκουσα αυτά τα τραγούδια. Χρειαζόμουν κάποιον να με καθοδηγήσει, ή, τουλάχιστον, να μου βρει τους κατάλληλους μουσικούς. Ωσπου τυχαία ένας κοινός γνωστός μού είπε για τον Ντέιβ Σίτεκ από τους "TV οn the Radio". Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα που άκουγα συνέχεια στο ipod μου. Ο ήχος τους ταίριαζε απόλυτα σε αυτό που ήθελα να κάνω. Μιλήσαμε αρκετή ώρα με τον Ντέιβ στο τηλέφωνο και σιγά σιγά, πάνω στη συζήτηση, καταλάβαμε πως ταιριάζαμε και βλέπαμε τα πράγματα από την ίδια σκοπιά.
Πως ήταν η συνεργασία με τον Ντέιβιντ Μπάουι;
Ξεκινώντας, όπως είπα, με το "Never Talk Το Strangers" αναρωτιόμουν με ποιον θα ήθελα να κάνω ντουέτο. Σκέφτηκα πως αν ο Μπάουι έλεγε το μέρος που τραγουδάει η Μπέτι Μίντλερ κι εγώ εκείνο του Τομ Γουέιτς, θα ήταν κάτι το καταπληκτικό. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Και είδατε μερικές φορές πώς τα φέρνει η μοίρα και τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα; Λίγα βράδια προτού φύγω για Λουιζιάνα ήμουν σε ένα πάρτι και ήρθε και κάθισε δίπλα μου ο ίδιος ο Μπάουι. "Ακουσα πως θα συνεργαστείς με τον Ντέιβιντ Σίτεκ" μου λέει. "Ναι" του απαντώ, "και είμαι πολύ ενθουσιασμένη". Μου αποκάλυψε πόσο σπουδαίο τον θεωρεί και τον άκουγα προσεκτικά, αν και από μέσα μου ήθελα να του πω, "εντάξει τότε, έλα στη Λουιζιάνα που θα είμαστε εκεί για πέντε εβδομάδες για την ηχογράφηση του άλμπουμ", αλλά αυτός χάθηκε στο πλήθος.
Όταν μετά από μέρες μαζί με τον Ντέιβ οδηγούσαμε προς Λουιζιάνα ακούγαμε διαρκώς Μπάουι στο αυτοκίνητο και μιλούσαμε γι' αυτόν. "Ω Μπάουι, Μπάουι" αναστενάξαμε και οι δύο όταν σκεφτήκαμε πόσο ωραία θα ήταν αν είχαμε την ευκαιρία να συνεργαζόμασταν μαζί του. Μετά το τέλος των ηχογραφήσεων είχα γύρισμα στην Ισπανία, όταν έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Ντέιβ όπου τον άκουσα ψιθυριστά να μου λέει: "Μάντεψε ποιον έχω μαζί μου". Είχε δίπλα του τον Μπάουι. Ηταν το καλύτερο τηλεφώνημα της ζωής μου».
Τι λέει ο Τομ Γουέιτς για το άλμπουμ;
Έχω μάθει από φίλους του πως είναι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Φυσικά δεν θα έκανα ποτέ κάτι χωρίς τη συγκατάθεσή του. Θέλησα να σιγουρευτώ από την αρχή ότι ήταν άνετος με την ιδέα. Του έστειλα υλικό από τις πρώτες πρώτες ηχογραφήσεις και μου απάντησε "προχώρα, κάν' το". Ηταν πολύ ενθαρρυντικός. Νιώθω πολύ ευτυχισμένη που του άρεσε.
Σχέδια για συναυλίες;
Με ρωτούν πολλοί και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω. "Αργότερα ίσως" λέω, και αμέσως μόλις το σκέφτομαι νιώθω ταραχή, ιδρώνω και ξεφυσάω. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως είναι κρίμα τώρα που έχω την ευκαιρία να την αφήσω να πάει χαμένη. Θα ήταν θαυμάσιο να συμμετείχαμε σε κάποιο από τα μεγάλα φεστιβάλ με τα πολλά συγκροτήματα και να παίζαμε μερικά από τα τραγούδια μας. Ισως έτσι, επιτέλους, κατανικήσω τον φόβο που ακόμα έχω για τη σκηνή
