Stomp σημαίνει χτυπάω το πόδι δυνατά. Οι βασιλιάδες του ρυθμού δεν σταματούν να εξελίσσονται, να χορεύουν, να χτυπούν δυνατά τα χέρια πάνω σε κάθε είδους αντικείμενα, παράγοντας τον ήχο της καθημερινότητας. Χρησιμοποιούν παλιά, άχρηστα αντικείμενα οικιακής ή βιομηχανικής χρήσης, τα οποία θέτουν στην υπηρεσία μιας ιδιότυπης θεατρικής λογικής.
Τενεκέδες, κουβάδες, βαρέλια, άδεια κουτάκια μπίρας, εφημερίδες, σκουπόξυλα, ακόμα και νεροχύτες ή κομμάτια παλιών αυτοκινήτων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, γίνονται αυτοσχέδια όργανα μουσικής στα χέρια της ομάδας που σκηνοθετεί κάθε φορά ένα εντυπωσιακό οπτικοακουστικό θέαμα.
Οι Stomp δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις στο ελληνικό κοινό, αφού έχουν εμφανιστεί στο Ηρώδειο το 2000, στην Πετρούπολη το 2003, ενώ πρόπερσι έδωσαν πέντε σολντ άουτ παραστάσεις στον Λυκαβηττό, μαγεύοντας 20.000 θεατές. Τώρα, επιστρέφουν στο θέατρο του Λυκαβηττού για πέντε παραστάσεις, από τις 2 μέχρι και τις 6 Σεπτεμβρίου. Εισιτήρια προπωλούνται στα Village Cinemas, Virgine Megastores, Fnac, Ticket House, Ticketpro.gr προς 55, 45 και 35 ευρώ.
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1991 από τους Βρετανούς Λουκ Κρέσγουελ και Στιβ ΜακΝίκολας και κατάφερε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να αποκτήσει διεθνή εμβέλεια. Πάντα με την ιεροτελεστία του βωβού κινηματογράφου, με τη χάρη του ταπ ντάσινγκ του Φρεντ Αστέρ, με την ευρηματικότητα του αυτοσχεδιασμού, με φαντασία και με ένα ιδιότυπο χιούμορ που ξαφνιάζει.
Ας αφήσουμε όμως τον Στιβ ΜακΝίκολας να περιγράψει την ομάδα του: «Είναι ένα θεατρικό έργο που δημιουργήθηκε από μουσικούς. Οτιδήποτε συμβαίνει στο σόου έχει απόλυτη σχέση με το ρυθμό. Η πρωταρχική οδηγία για όλες τις παραστάσεις είναι: ο ρυθμός έρχεται πρώτος, η κίνηση έρχεται δεύτερη και προσπαθούμε να κάνουμε το μείγμα πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο προσθέτοντας επίπεδα κωμωδίας σ' αυτό».
Οι Stomp πολύ απλά αντλούν την έμπνευσή τους από... οπουδήποτε. Κάποιες ιδέες είναι η χρήση οργάνων-χεριού, άλλες είναι πιο σουρεαλιστικές, όπως το βάδισμα με τεράστια βαρέλια λαδιού. «Οι περισσότερες ιδέες έρχονται από την καθημερινή μας ζωή, οπότε μπορεί να είναι σκούπες και αναπτήρες», συνεχίζει ο ίδιος. «Αλλά όποτε δημιουργούμε ένα σκετς, πάντα σκεφτόμαστε με όρους όχι μόνο ρυθμικής ποιότητας ή την ηχητική ποιότητα των οργάνων, αλλά επίσης και του οπτικού αποτελέσματος που έχουν».
Η αίσθηση της περιπέτειας
Οσο για τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν τα άτομα που απαρτίζουν τους Stomp: είναι μουσικοί, χορευτές ή και τα δύο; «Νομίζω ότι ψάχνουμε για προσωπικότητες», διευκρινίζει ο Λουκ Κρέσγουελ. «Μπορείς να διδάξεις κάποιον μέχρι ένα επίπεδο πώς να παίξει κρουστά. Και επίσης μπορείς να διδάξεις κάποιον μέχρι κάποιο σημείο πώς να "παίζει". Αλλά δεν μπορείς να βγάλεις την προσωπικότητα κάποιου ή το χάρισμά του. Αυτό πρέπει να υπάρχει από την αρχή. Ετσι ψάχνεις για άτομα που έχουν την αίσθηση του ρυθμού, αλλά και την αίσθηση της περιπέτειας, που θέλουν να συμμετέχουν στο εγχείρημα, αλλά και που θέλουν να δημιουργήσουν κάτι από μόνοι τους».
Φορτωμένοι με βραβεία όπως το Λόρενς Ολίβιε «για την καλύτερη ψυχαγωγική παράσταση» ή το «βραβείο καλύτερης χορογραφίας σε σόου West End» οι Stomp εξακολουθούν να ξεσηκώνουν τα πλήθη και να αποσπούν εγκωμιαστικές κριτικές. «Αν ο ρυθμός είναι αυτό που ζητάς, οι Stomp είναι το άγιο δισκοπότηρο της ακουστικότητας. Ψάξε το μόνος σου», έχουν προτρέψει οι «Τάιμς». Με προσοχή όμως. Γιατί πολλοί έχουν προσπαθήσει να τους μιμηθούν (και να εκτονωθούν) κατ' οίκον χτυπώντας κουτάλες, κατσαρόλες, λαμαρίνες, με αποτέλεσμα να καταστρέψουν όχι μόνο την κουζίνα αλλά και τα αυτοκίνητά τους!
