Μαδρίτη: Η επίσκεψη μου στην πόλη με τα χίλια χρώματα

madriti-h-episkepsi-mou-stin-poli-me-ta-chilia-chromata

Η Βαρκελώνη είναι η πιο πολυδιαφημισμένη πόλη στην Ισπανία αλλά σίγουρα μια επίσκεψη στη Μαδρίτη θα σε κάνει να σκεφτείς πως ισχύει η παροιμία «άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη». H επίσκεψη μου στην πόλη με τα χίλια χρώματα μου προσέφερε συναισθήματα που δεν τα έχω συναντήσει πραγματικά πουθενά αλλού. Δείτε παρακάτω τις αιτίες που σας έχει ετοιμάσει το Niata.Net.

Η πρωτεύουσα της Ισπανίας παρόλο που είναι μεγαλούπολη περπατιέται ολόκληρη... όσο αντέχεις φυσικά. Ε, και αν δεν αντέξεις με 12 γραμμές μετρό κάτω από τα πόδια σου δε θα δυσκολευτείς καθόλου στις μετακινήσεις. Η Μαδρίτη έχει κλίμα σαν της Αθήνας ιδανική για όλο το χρόνο... εγώ πάντως πήγα Δεκέμβριο και αποδείχτηκε ιδανική για χριστουγεννιάτικος προορισμός. Ήταν όλα στολισμένα και η κεντρική πλατεία Mayor κρυμμένη κάτω από τόνους δέντρων, προβολέων και εκατομμυρίων τουριστών. Η πλατεία είναι κλειστή από όλες τις πλευρές και περικυκλωμένη από πανέμορφα κτίρια και ζωγραφισμένα μπαλκόνια ενώ η είσοδος γίνεται μόνο από στοές (όμως προσοχή βάλε σημάδι από ποια μπήκες γιατί εγώ χάθηκα και ένα την πλατεία 3 γύρους μέχρι να τη βρω ξανά!). η περιοχή γύρω από την πλατεία σε μεταφέρει σε άλλη εποχή ενώ το ιδιαίτερο ''χρώμα'' των εστιατορίων σε κάνει να μην μπορείς να διαλέξεις (Πάμε εκεί. Ή μήπως εκεί; Όοοοχι εκεί τελικά).

Στην Μαδρίτη δίνουν μεγάλη βαρύτητα στο φαγητό αλλά και στο γλυκό. Κυρίως στο γλυκό..! Όλη η Μαδρίτη κυριολεκτικά είναι βουτηγμένη στις καραμέλες και τα ζαχαρωτά όμως το πρώτο πράγμα που πρέπει να φας στη Μαδρίτη είναι τα churros. Είναι τραγανά τηγανιτά μπαστουνάκια βουτηγμένα σε παχύρρευστη σοκολάτα. Ψάξε για την πιο παλιά churreria στην πόλη το San Gines (Passadizo de San Gines). Θα το καταλάβεις όταν το βρεις από την τεράστια ουρά αλά ΙΚΑ. Εεεε αν καταφέρουν να σε ξεκολλήσουν από εκεί μέσα  πάρε το μεσημεριανό σου σε κάποιο συνοικιακό μπαράκι. Διάλεξε οπωσδήποτε σάντουιτς με καλαμάρι και υποχρεωτικά πέτα τις χρησιμοποιημένες χαρτοπετσέτες στο πάτωμα. Έτσι λέει το έθιμο και οι Μαδριλένοι πιστεύουν πως όσο πιο πολλές χαρτοπετσέτες έχει κάτω το πάτωμα τόσο καλύτερο είναι το μαγαζί. (Ναι μαμά, αλήθεια σου λέω).

Για βραδινό δύο λύσεις υπερισχύουν... tapas και paellia...Ψάχνοντας πολύ για την καλύτερη paellia της πόλης ο δρόμος μας έβγαλε στο ''La Baracca'' (Calle de la Reina 29)... όπου καταϊδρωμένοι και κουρασμένοι από ένα μαραθώνιο shopping δειπνήσαμε δίπλα σε κυριλάτους Ιταλούς και Αμερικάνους. Η πιατέλα που σερβιρίστηκε χωρίς υπερβολή είχε το μέγεθος ταψιού και απολαύσαμε μέχρι σκασμού την paellia mix, που περιείχε και κρεατικά και θαλασσινά! Το επόμενο βράδυ βγήκαμε στην γειτονιά των tapas, ένα ''τρίγωνο'' μεταξύ των οδών Calle de la cava baja και Calle de la cava alta, 500 μέτρα μακριά από την Mayor! Και βρήκαμε το πιο συμπαθητικό και ζεστό μαγαζί ''Bodega Galiana'' (Calle de la cava baja 8). H σανγκρία ήταν η πιο ωραία σανγκρία που έχω πιεί (κατάφερα μία κανάτα σχεδόν μόνη μου) ενώ τα tapas ήταν πεντανόστιμα με έξεχοντα έδεσματα το hamon και τις patatas bravas. Και πάνω που είχα αρχίσει να νυστάζω ακούω τον φίλο μου που από άπταιστα ισπανικά το είχε γυρίσει στα αγρινιώτικα με τον μαγαζάτορα ο οποίος όπως αποδείχτηκε περνούσε πολλά καλοκαίρια του στην Ελλάδα και μας τσούγκριζε κάθε τόσο το ποτήρι λέγοντας ''Γεια σου!''. Το ευχαριστηθήκαμε τόσο που ξαναπήγαμε και το τελευταίο μας βράδυ εκεί και βαλθήκαμε να μετράμε τις χαρτοπετσέτες στο πάτωμα, ήταν άπειρες!

Στη Μαδρίτη δε θα χορτάσεις μόνο το σώμα σου αλλά και το πνεύμα σου. Ξεκίνα από την πλατεία Civeles και πάρε την Paseo del Prado που όπως κατάλαβες οδηγεί στο Πράδο. Το Πράδο βασίστηκε σε βασιλικές συλλογές και θα δεις κυρίως Ισπανούς ζωγράφους όπως Βελάσκεθ και Γκόγια άλλα και άλλους διάσημους όπως Φρα Αντζέλικο, Καραβάτζιο και Ντύρερ.

Madrid


Συνέχισε προς το μουσείο ''Thyssen Bonermisza'' το οποίο λόγω έλλειψης χρόνου δεν επισκέφθηκα άλλα και εκεί στεγάζονται πάνω από 800 πίνακες μεταξύ των οποίων και Βαν Γκογκ, Τιτσιάνο και Πικάσο. Τελευταίο και καλύτερο άφησα το ''Reina Sofia''. Το κορυφαίο έκθεμα του μουσείου είναι η Γκουέρνικα, η οποία είναι τόσο εντυπωσιακή όσο λένε. Μην παραλείψεις να δεις το ''Ατύχημα'' του Αλφόνσο Πόνθε σε Λεόν, το ''Κορίτσι στο παράθυρο'' του Νταλί και το ''Ένας κόσμος'' του Σάντος. Οι τιμές στις εισόδους των μουσείων είναι σχετικά νορμάλ αλλά υπάρχουν ώρες, κυρίως αργά το απόγευμα που σχεδόν όλα τα μουσεία έχουν μειωμένη ή δωρεάν είσοδο, ψάξτο! Στα μουσεία θα φας πολλή ώρα και στο τελευταίο ο φίλος μου είχε αρχίσει να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Αφού ρίξαμε έναν γενναίο καυγά (αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο) για το που θα πάμε μετά τελικά καταλήξαμε στο ''Sandiago Bernabeu'' έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης και κάπως έτσι έχασα εγώ το ''Thyssen Bonermisza''. 

Το Sandiago Bernabeu λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο εντυπωσιακά γήπεδα που έχω επισκεφθεί. Αν και αρκετά παλιό, οι διαστάσεις του σου κόβουν την ανάσα και νιώθεις την ιστορία που κουβαλάει να πλανάται στον αέρα. Μην παραλείψεις να κάνεις μια βόλτα και από τα υπερσύγχρονα αποδυτήρια καθώς και να καθίσεις στον πάγκο στην ίδια καρέκλα που κάθεται ο Μουρίνιο κάθε Κυριακή. Και αν το μάτι σου δεν χορτάσει με το Bernabeu καλή ιδέα είναι και το ''Vicente Calderon'', έδρα της συμπολίτισσας Ατλέτικο. Πιο low profile γήπεδο αλλά εξίσου εντυπωσιακό, συνδύασε το με απογευματινή βόλτα στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες.

Αν σου περισσέψει χρόνος προγραμμάτισε μια απόδραση εκτός των τειχών της πόλης. Πρώτη επιλογή είναι το Τολέδο. Μισή ώρα θα κάνεις με το τρένο που θα πάρεις από την Atocha. Το Τολέδο βρίσκεται σε μια γραφική τοποθεσία πάνω από τον ποταμό Τάγο, το οποίο άκμασε κατά τον Μεσαίωνα. Το Τολέδο είναι ταυτισμένο με τον μεγάλο ζωγράφο Δομίνικο Θεοτοκόπουλο ή αλλιώς Ελ Γκρέκο που έζησε και πέθανε εδώ.

Στη Μαδρίτη το σίγουρο είναι ότι δε θα αισθανθείτε ξένοι ακόμα και αν δεν ξέρεις καθόλου ισπανικά γιατί μοιάζουμε σε πολλά πράγματα με τους Ισπανούς αλλά πάρε καλού κακού κανένα λεξικό γιατί δεν θα μπορέσεις να συνεννοηθείς εύκολα, εννοείται ότι δεν μιλάνε αγγλικά. Εγώ πάντως φεύγοντας γεμάτη όμορφες αναμνήσεις το μόνο που κατάφερα να λέω με άψογη προφορά είναι το: «senores y senoras pasajeros, bienvenidos a bordo» που έλεγε και ξανάλεγε ο πιλότος στο αεροπλάνο...