Γιατί ο εφιάλτης της επιστροφής στην φυσική τους θέση, τρομάζει... Με την ευκαιρία της διακοπής της φαρσοκωμωδίας για 15 μέρες ας ασχοληθούμε με κάτι που αν τα βάλεις κάτω είναι τόσο προφανές. Γιατί πρώτα Αντί Αρειανός και μετά Παοκτσής; Εγώ το προσδιορίζω εν συντομία σε δύο βασικά σημεία
- Γιατί στα πάντα είδαν τον Άρη να τα πετυχαίνει πρώτος.
- Γιατί επί δύο δεκαετίες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, μια το 1963-1973 και μια φυσικά στο μπάσκετ της δεκαετίας του 1980, ο Άρης έγινε ο μόνιμος εφιάλτης τους. Με αποτέλεσμα όλοι λοιπόν οι γεννημένοι από το 1950 μέχρι το 1985, δηλαδή όλοι οι από 25 έως 60 χρονών σήμερα, άκουσαν με τα αυτιά τους το ‘’10 χρόνια γκόμενες’’. Σκεφτείτε. Τρείς γενιές έζησαν με τον καημό να κερδίσουν τον Άρη. Ε δεν θέλει και πολύ μετά..
Η Θεσσαλονίκη που όλοι μισούμε.
Μετατρέψανε μια περήφανη και δυναμική πόλη σε προπύργιο της κλάψας και της οσφυοκαμψίας. Μίζεροι και κουτοπόνηροι ,γαντζωμένοι στους κουμπάρους και στους συνεταίρους στις ανταλλαγές, έχουν τα μούτρα να κάνουν και κηρύγματα για εξαπτέρυγα.. Ποιοί; Τα παπαδοπαίδια.. Η ανακοίνωση των συνδέσμων τους η απάντησή μας.
Τα φούμαρα, φούμαρα.
Από τα πιο ωραία και τόσο εύκολα προς κατάρριψη. Η ομάδα που τις έκλεψαν πρωταθλήματα και κύπελλα. Ξέρουν βέβαια ότι παρ’ολη την προπαγάνδα τους περί της εκπληκτικής ομάδας τους το 1970 με 1985 στο ποδόσφαιρο και της ανυπαρξίας του Άρη, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Και φυσικά δεν αμφιβάλω ότι είχαν πολύ καλή ομάδα εκείνη την περίοδο. Η υπερβολή δεν μου αρέσει..
Η υπερομάδα λοιπόν που της έκλεψαν περίπου 20 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, στην φοβερή αυτή δεκαπενταετία της (1969/70 – 1985/86) που ο Άρης ήταν ανύπαρκτος:
- Νίκησε τον Άρη: 12 φορές
- Ήρθε ισοπαλία με τον Άρη: 12 φορές
- Έχασε από τον Άρη: 15φορές
- Πέρασε στην βαθμολογία τον Άρη: 9 φορές
- Την πέρασε στην βαθμολογία ο Άρης: 8 φορές
- Τα λόγια είναι περιττά νομίζω.
Έφτιαξαν ένα πολύ μεγάλο ψέμα περί αντιπαλότητας με τον Ολυμπιακό που βασίστηκε σε ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα αυτό της αρπαγής του Κούδα, για να αποκτήσουν υπόσταση, φυσικά και πάλι εταιροπροσδιοριζόμενοι. Η αλήθεια είναι ότι ο Κούδας παρακαλούσε να πάει και δήλωνε και οπαδός του Ολυμπιακού και ότι στις κερκίδες του ‘’μισητού΄΄ Ολυμπιακού όλες οι πρώτες μούρες του συνδέσμου Θύρα4, μύθοι για όλες τις επόμενες γενιές και μορφές που αναπολούν στις συζητήσεις τους, ζητωκραύγαζαν υπέρ του δαφνοστεφανομένου και εναντίον του Άρη. Και όχι χθές προχθές, αλλά το 1980 που ο Κούδας έπαιζε μπάλα. Τόσο πολύ μισούν τον Ολυμπιακό και έχουν γραμμένο τον Άρη..
Χρόνια τώρα αντιγράφουν συνθήματα, οπαδικές συμπεριφορές ακόμη και τα επίσημα μότο τους από τον Άρη. Το γεμάτο τριγμούς και συναίσθημα ο Άρης, πάνω απ’ όλα ο Άρης του μεγάλου Βαγγέλη Συρόπουλου το μαγάρησαν χωρίς ντροπή. Μετά από αυτό τα υπόλοιπα, δεν αξίζει καν να τα αναφέρουμε.
Δεν μπορούν να χωνέψουν πως μπορούμε ακόμα να υπάρχουμε και να πρωταγωνιστούμε μετά από τόσα που περάσαμε και παρ’όλες τις προσπάθειες που έκαναν τόσα χρόνια με τους ισχυρούς φίλους τους να μας εξαφανίσουν. Και κυρίως πως το καταφέραμε χωρίς τις πλάτες κανενός και σταθήκαμε πάλι όρθιοι. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ένας αληθινά μεγάλος ποτέ δεν θα πεθάνει και είναι πάντα αυτόφωτος.
Ο μεγάλος φόβος τους. Η επιστροφή στην φυσική τους θέση.
Ο γεννημένος κομπάρσος φαίνεται μόλις του δώσουν, γιατί του έδωσαν δεν τον κατάκτησε, ρόλο πρωταγωνιστή. Χωρίς να κάνει κάτι, απλά λίγος για να σηκώσει το βάρος. Και ξέρει ότι όταν ο γεννημένος πρωταγωνιστής γυρίσει για να ξανακάνει τη Θεσσαλονίκη ξακουστή και περήφανη πάλι, αυτός πάλι θα πολεμάει να βγεί από τη σκιά του. Και να συνεχίζει να εταιροπροσδιορίζεται.
Γιατί αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Ζήσαμε και ζούμε ακόμα, μια τεχνητή στρέβλωση της Ιστορίας. Όπου σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Και απαίτησαν να πιστέψουμε ότι η θέση τους είναι εκεί πάνω.
Βρε άντε κάτω.. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα..
