Μήπως είσαι πεθερόπληκτη και ταλαιπωρημένη;

mipos-eisai-petheroplikti-kai-talaiporimeni

Ξυπνάς το πρωί χορτάτη ύπνο, ανοίγεις τα παράθυρα και βλέπεις ένα λαμπερό ήλιο που σου φτιάχνει τη διάθεση, αρχίζεις να ψιλοτραγουδάς, ενώ τεντώνεσαι στο κρεβάτι και εκεί που λες «ααααχ τη ωραία μέρα σήμερα δεν θέλω να κάνω τίποτα, θέλω να αράξω να δω τηλεόραση να μπω στο internet και μετά βολτούλα».

Εκεί, τσακ, να σου η πεθερά για να πιει τον καφέ της και σου κόβεται η όρεξη και η διάθεση!!! Ανοίγεις την πόρτα και μένεις με το γνωστό εκείνο παγωμένο χαμόγελο, προσπαθώντας να κρύψεις τον εξάψαλμο που ρίχνεις από μέσα σου. Την περνάς στο σαλόνι συνεχίζοντας να χαμογελάς σαν ηλίθιο μόνο και μόνο για να δείξεις ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα που ήρθε απροειδοποίητα και προσφέρεσαι να της κάνεις καφέ.

Το μυαλό σου δουλεύει με 40.000 στροφές το δευτερόλεπτο προσπαθώντας να εκτιμήσεις το ποσοστό χάους που επικρατεί μέσα στο σπίτι, να θυμηθείς αν έχεις μαζέψει τα προφυλακτικά από το κομοδίνο, να βρεις τρόπο να εξαφανίσεις από το οπτικό της πεδίο τα κουτιά της πίτσας που προδίδουν ότι χθες δεν μαγείρεψες φαγητό στον γιόκα της. Και εκεί που έχεις πιάσει τη ζάχαρη και πας να ρίξεις στην κούπα της τις 2 κουταλιές που ξέρεις ότι θέλει, ακούς από το βάθος του χολ….

- Ααα άργησες μάλλον να ξυπνήσεις και δεν έχεις κάνει τις δουλειές σου ακόμα ε;

«Όχι ρε Θεέ, τι σκατά; Βαμπίρ είναι ή ο Σούπερμαν; Πότε πρόλαβεεεεε;;;!!!!» αναρωτιέσαι και εκεί που ψάχνεις μια ανάλαφρη ατάκα να ξεφουρνίσεις πάντα με λίγο χάχανο, ώστε να δικαιολογήσεις ότι το σπίτι είναι λες και πέρασε ο διάβολος της Τασμανίας, προσπαθώντας επίσης να αγνοήσεις την μπηχτή της που σπάει κόκαλα, μετράς 1 κουταλιά ζάχαρη, 2 κουταλιές, 3 κουταλιές, 4 κουταλιές , στις 4 και κάτι αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι δεν φτιάχνεις μαρμελάδα και σταματάς. Το χύνεις στο νεροχύτη όσο δε βλέπει, βουτάς στα γρήγορα τα κουτιά της πίτσας και τα πετάς όπως όπως μέσα στο ντουλάπι. Ξαναβάζεις ζάχαρη, τη σωστή ποσότητα αυτή τη φορά και απαντάς προσπαθώντας να φανείς cool.

- Ναι, τώρα είχα σκοπό να ξεκινήσω τις δουλειές… και εκεί που συγχαίρεις τον εαυτό σου για την απάντηση, επειδή είναι ίσως η καλύτερη και η πιο αναίμακτη απάντηση που θα μπορούσες να δώσεις, έρχεται το επόμενο χτύπημα…

- Ε να μη σε καθυστερώ, να εγώ θα κάθομαι εδώ και θα σου κάνω παρέα.

Και στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα της κουζίνας. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, και ξεκινάς….

σαν χαρωπή νοικοκυρούλα να πλένεις τα πιάτα, να μαγειρεύεις, να σκουπίζεις, να σφουγγαρίζεις, να ξεσκονίζεις, και ένα βήμα πριν βγεις να πλύνεις τα μπαλκόνια αποφασίζει να φύγει. Φυσικά όσο διαρκεί μια «επίσκεψή της για καφέ» έχει καταφέρει και να σου αναλύσει όλα τα σημεία του σώματός της που πονάει.

Έχει καταφέρει να θάψει όλους τους γνωστούς και φίλους και ένα ολόκληρο σόι και σου έχει κάνει τα νεύρα ταλιατέλες επειδή όταν πλένεις τα πιάτα δεν είναι δυνατόν να βάζεις το απορρυπαντικό κατευθείαν στο σφουγγάρι αλλά πρέπει να κάνεις σαπουνάδα σε μπολάκι για περισσότερη οικονομία. Επειδή στο κοκκινιστό δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσεις πελτέ… η σωστή η νοικοκυρά τρίβει ώριμες ντομάτες…. και εκείνη πάντα το κοκκινιστό το έφτιαχνε στον γιο της με κοφτό μακαρονάκι και όχι με ρύζι. Επειδή όλες οι γλάστρες σου θέλουν πότισμα και επειδή και επειδή και επειδή….

Η πόρτα κλείνει πίσω της και συ εξακολουθείς να έχεις το ίδιο γνωστό ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Απομακρύνεσαι από την πόρτα και κάθεσαι με απλανές βλέμμα στον καναπέ προσπαθώντας να καταλάβεις τι έγινε τις τελευταίες 2 μισή ώρες. Ακούς την ηρεμία που επικρατεί και σου’ρχεται να βάλεις τα κλάματα από συγκίνηση. Κοιτάς το ρολόι και ψάχνεις τα κομμάτια σου να σηκωθείς να πας να κάνεις ντους.

  • Συμπέρασμα : Όταν ξυπνήσεις το πρωί μες την τρελή χαρά και θα θελήσεις να το απολαύσεις, thing again!!!
  • Ηθικό Δίδαγμα : Ποτέ, μα ποτέ μην ανοίγεις την πόρτα αν δεν ξέρεις de facto ποιος είναι… έτσι τυπικά γλυτώνεις το απροσδόκητο εγκεφαλικό. 
  • Συμβουλή : Ο Πακιστανός με τα χαρτομάντιλα 3ο φανάρι στην παραλιακή με 50 ευρουλάκια κάνει παπάδες!!!