Τελικά ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε, παρά τις όποιες αντιδράσεις, γρήγορα και …χωρίς να ανοίξει μύτη. Στην κρίσιμη φάση που διανύουμε σαν χώρα θα ήταν ουτοπία να διανοηθεί ο οποιοσδήποτε, για την κυβερνητική παράταξη ομιλώ, ότι θα προκαλούσε πρόβλημα σε μία πορεία που παρά τα επί μέρους λάθη αποτελεί μονόδρομο. Κριτική ασφαλώς χρειάζεται, ειδικά όταν αρκετά από τα μέτρα που λαμβάνονται –αν και προς την σωστή κατεύθυνση-εμπεριέχουν στοιχεία αδικίας, καθώς η σπουδή να «περάσουν» πολλές φορές δεν επιτρέπει στους Υπουργούς να αφοσιωθούν στις πραγματικές αρνητικές επιπτώσεις που αυτά προκαλούν στις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες.
Σαν απλός παρατηρητής αλλά και πολίτης που σκέφτεται και έχει δυνατότητα και τα μέσα να εκφρασθεί, δεν είναι δυνατόν να μην προσπαθήσω να αναλύσω τις αντιδράσεις των κομμάτων, ακόμα δε περισσότερο τις αντιδράσεις που προέρχονται από την κυβερνητική παράταξη. Δεν θα σταθώ στην εκ ρόλου στείρα πολιτική των μικρότερων κομμάτων της Βουλής. Έχει σημασία όμως να αξιολογηθεί μία «ουτοπική» κατά τα φαινόμενα πολιτική εξαγγελία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καθώς επίσης και οι διαφωνίες ορισμένων κυβερνητικών βουλευτών.
Για την Αξιωματική αντιπολίτευση απλώς θα επισημάνω –με κατανόηση- πως γνωρίζοντας την αναγκαιότητα των μέτρων – ειδικά όταν ως Κυβέρνηση καθυστερημένα εντόπισε τα προβλήματα-αδυνατώντας να συμφωνήσει, απλά αρθρώνει κάποιον πολιτικό λόγο που φαντάζει ουτοπικός. Φαίνεται πως το επίπεδο της πολιτικής μας κουλτούρας δεν έχει «ανυψωθεί» σε τέτοιο σημείο που η ταύτιση απόψεων – για ένα μικρό ίσως διάστημα πολιτικού moratorium-να μην εκληφθεί ότι προκαλεί απώλεια κομματικής “πελατείας”. Δυστυχώς όμως αδυνατώ να κατανοήσω ως απλός πολίτης πως οι ίδιοι πολιτικοί που δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν το πρόβλημα –αν όχι να το διευρύνουν-σήμερα αρθρώνουν πολιτικό λόγο κριτικής. Αν μη τι άλλο με την εξαίρεση νέων βουλευτών, θα έπρεπε να σιωπούν. Αν μη τι άλλο δεν δικαιούνται να ομιλούν.
Όσο για την Κυβερνητική παράταξη, με απορία παρατηρώ βουλευτές, πρώην Υπουργούς να κρίνουν χωρίς προτάσεις με μία λαϊκίζουσα διάσταση του πολιτικού λόγου αμελώντας προφανώς να αναγνωρίσουν ότι ως Υπουργοί παλαιότερων ετών συνέβαλλαν και οι ίδιοι στην διάβρωση της λειτουργίας του Ελληνικού Κράτους. Χωρίς να κάνουν την αυτοκριτική τους απλά …αναζητούν την πολιτική τους επιβίωση « με τις πλάτες» εκείνων των ασθενέστερων που οδηγούνται σε μαρασμό και μοιραία θέλουν ένα αποκούμπι, έστω και αν αυτός o πολιτικός που φαινομενικά το προσφέρει έβαλε πολλά χρόνια πριν το λιθαράκι του για την σημερινή κατάσταση. Αυτοί οι όψιμοι "επαναστάτες" θα έπρεπε επίσης να σιωπούν. Αν μη τι άλλο ούτε αυτοί δικαιούνται να ομιλούν.
Ας αφήσουν οι παλαιότεροι τους νέους πολιτικούς να προχωρήσουν –κάνοντας τα λάθη τους- προσπαθώντας να «επιβάλλουν» την σωστή λύση. Οι παλαιότεροι αναλογιζόμενοι τις πολιτικές ευθύνες τους πρέπει να αναζητήσουν την πολιτική έξοδο. Η χώρα έχει ανάγκη νέας νοοτροπίας και τρόπου αντιμετώπισης των πολιτών. Έχει ανάγκη μίας ηθικά δίκαιης προσέγγισης των πραγμάτων. Άλλωστε όταν επιβάλλει η εκάστοτε Κυβέρνηση μέτρα σκληρά στους συμπολίτες μας θα πρέπει πλέον να αναγνωρίζει πως οι κυβερνώντες πρέπει να είναι πολιτικά άφθαρτοι-όχι αλάνθαστοι-προκειμένου στα επόμενα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν οι πράξεις τους να τύχουν της αποδοχής του λαού. Όσοι κατά το παρελθόν ανιδιοτελώς έχουν προσφέρει με την γνώση και εμπειρία τους και εξακολουθούν να προσφέρουν σήμερα …δικαιούνται να ομιλούν. Οι υπόλοιποι ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους για τα σημερινά κατάντια μας και ας σιωπήσουν...επιτέλους.