Την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου είχε προγραμματιστεί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τον Δεκέμβριο». Διοργανωτές δύο καθηγητές του Ιδρύματος, η Πέρσα Ζέρη και ο δημοσιογράφος Νίκος Μπακουνάκης. Καλεσμένοι τους ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Πάσχος Μανδραβέλης και ο αμερικανός δημοσιολόγος, πρώην διπλωμάτης Μπρέιντι Κίσλινγκ. Καλοπροαίρετη πρωτοβουλία και εξαιρετικά θαρραλέα, αν μας επιτρέπεται μια άποψη, έστω και κατόπιν εορτής. Θαρραλέα, γιατί οι γνωστές μειοψηφίες των ελληνικών πανεπιστημίων δεν πετάνε από τη χαρά τους όταν βλέπουν Αμερικανούς ομιλητές στα ακαδημαϊκά πάνελ, εκτός κι αν είναι ο Νόαμ Τσόμσκι ή ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ. Επίσης, ο κ. Μανδραβέλης αρθρογραφεί στην αστική «Καθημερινή» κι οι απόψεις του έχουν συχνά έντονα φιλελεύθερη θεωρητική βάση. Λίγη ώρα πριν αρχίσει η εκδήλωση οι διοργανωτές που νόμιζαν ότι δίδασκαν σε έναν ελεύθερο ακαδημαϊκό χώρο έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
Τα μικρόφωνα είχαν ριχτεί κάτω από τα τραπέζια και τα καλώδια ήταν κομμένα, αχρηστευμένα. Το αμφιθέατρο είχε γεμίσει με πανό όπου μπορούσες να διαβάσεις συνθήματα του στυλ «Μπάτσοι-ΜΜΕ-Ακαδημαϊκοί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί». Κάτι σαν καλωσόρισμα. Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε σ’ αυτό το φιλελεύθερο περιβάλλον (συν τις αποδοκιμασίες), αλλά η επαναστατική σέχτα του Παντείου δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Κατά την έξοδό του από την αίθουσα ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης δέχθηκε επίθεση με αυγά. Μάλλον δεν τον είχαν πολύ άχτι γιατί στόχευσαν τα παπούτσια του. «Δίνε του γρήγορα για να μην έχουμε χειρότερα».
Ο κ. Μπακουνάκης έχοντας προειδοποιηθεί για την πλούσια σε Ωμέγα 3 ατραξιόν των νεολαίων, προτίμησε να διαφύγει από την πίσω πόρτα. Αντίθετα, η κ. Ζέρη έκανε του κεφαλιού της με αποτέλεσμα να έχει τη τύχη του κ. Μανδραβέλη. Λίγες ημέρες μετά από αυτόν τον θρίαμβο της δημοκρατίας, ακολούθησαν επιθέσεις με γκαζάκι κατά του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη και του συγγραφέα Απόστολου Δοξιάδη. Για να φτάσουμε στον προπηλακισμό του κ. Πανούση –και να πεις ότι δεν «προειδοποιήθηκε»;– στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί τραυματισμένος στον «Ευαγγελισμό». Το έγκλημα του αριστερού εγκληματολόγου είναι ότι καταδίκασε με τον πιο απερίφραστο τρόπο και σε ανύποπτο χρόνο τη βία.
Ο Γ. Μπαμπινιώτης «πληρώνει» τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον εκπαιδευτικό διάλογο· όσο για τον Απόστολο Δοξιάδη είναι ένας από τους «τρεις» (μαζί με τους Τάκη Θεοδωρόπουλο και Πέτρο Μάρκαρη) που υπέγραψαν κείμενο εναντίον των εισβολών σε θέατρα πριν τις γιορτές. Είναι σαφές ότι ζούμε πρωτόγνωρα φαινόμενα τρομοκρατίας και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, τα οποία μάλιστα εκδηλώνονται με ψευδοαριστερή φρασεολογία. Σε αυτά τα «ωραία» προσθέστε τους απλήρωτους λογαριασμούς σε κεντρικά αθηναϊκά εστιατόρια (πηγαίνουμε, περιδρομιάζουμε και στο τέλος δίνουμε κάτι μόνο στους σερβιτόρους) και τις τραμπούκικες επιδρομές, μόλις πριν λίγες εβδομάδες, σε εστιατόρια και μπαρ στο Γκάζι.
Η Αθήνα έχει εισέλθει για τα καλά σε μια περίοδο φόβου. Το πιο ανησυχητικό, εκτός φυσικά από τη συχνότητα των επεισοδίων, είναι ο εθισμός μας στο φαινόμενο. Αν αποδεχθούμε ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν μπορεί να ακούγεται άλλη φωνή πέρα από αυτή που θέλει «Μπάτσοι-ΜΜΕ-Ακαδημαϊκοί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί», τότε το παιχνίδι γίνεται πραγματικά επικίνδυνο. Και χαμένοι θα είμαστε όλοι μας, χωρίς εξαιρέσεις
Και ο τρόμος επί του πεζοδρομίου
Το πρωί της 23ης Ιανουαρίου μια γυναίκα 64 χρονών που συνόδευε ένα 5χρονο παιδί στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν ένα παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο αυτοκίνητο που τους έκλεινε τον δρόμο, αναγκάστηκαν να κατέβουν στο οδόστρωμα. Εκεί τους περίμενε ο θάνατος. Ένα διερχόμενο αυτοκίνητο τους σκότωσε. Είμαστε εθισμένοι στην κατάληψη των πεζοδρομίων και των πεζόδρομων της Αθήνας από αυτοκίνητα και μηχανάκια. Θεωρούμε σχεδόν αυτονόητο ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο στον δρόμο για τη δουλειά μας θα υποχρεωθούμε να κατεβούμε στην άσφαλτο για να περάσουμε. Το ίδιο έκανε η άτυχη γυναίκα με το πεντάχρονο παιδάκι. Και το πλήρωσαν με τη ζωή τους. Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου η πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία των δικαιωμάτων των πεζών «ΠΕΖΗ» προχώρησε σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο σημείο του δυστυχήματος. «Πόσα ακόμη θύματα πρέπει να θρηνήσουμε για να αλλάξει κάτι;» αναρωτιούνται.
«Πόσες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας πρέπει ακόμη να ακολουθήσουν για να μας δοθεί πίσω ο χώρος που μας ανήκει, που ανήκει σε κάθε άνθρωπο της πόλης μας; Ως πότε θα θυσιάζεται ζωτικός χώρος σε ένα μέσο που πια και αυτό δεν μας εξυπηρετεί, ενώ υποβαθμίζει τη ζωή μας ρυπαίνοντας τον αέρα μας; Ως πότε οι ανάπηροι θα μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους γιατί φοβούνται να ξεμυτίσουν;». Να προσθέσουμε στη λίστα τις μητέρες με τα καροτσάκια και τους ηλικιωμένους, οι οποίοι μπορεί να ξεμυτίζουν μεν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους δε. Αυτού του είδους η θεματολογία βρίσκεται πολύ χαμηλά στην πολιτική ατζέντα και είναι προς τιμήν της βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινής Πιπιλή που κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με τίτλο «Έλεος!
Τα πεζοδρόμια ανήκουν στους πεζούς». Πεζή η ίδια, ζει στο πετσί της την έλλειψη παιδείας, την ανυπαρξία ελέγχου και τη θρασύτητα αρκετών από μας, «στοχοποιώντας» τους οδηγούς μοτοσικλετών και δικύκλων, οι οποίοι «όχι μόνο τρέχουν σαν παλαβοί στα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους θέτοντας σε κίνδυνο τους πολίτες, αλλά και χρησιμοποιούν κατά χιλιάδες, το σύνολο των πεζοδρομίων της Αθήνας, για χώρο στάθμευσης». Η βουλευτής Α΄ Αθηνών επισημαίνει ότι η τριτοκοσμική αυτή εικόνα που παρουσιάζει η Αθήνα καθόλου δεν βοηθά στην προσπάθεια του Υπουργείου Τουρισμού για την ανάδειξη της πόλης σε συνεδριακό κέντρο και σε τουριστικό προορισμό. Ζητεί δε να πληροφορηθεί τι μέτρα πρόκειται να ληφθούν για να μην κυκλοφορούν μηχανές στα πεζοδρόμια, αλλά και για να αναλάβει η Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσω της Δημοτικής Αστυνομίας την ευθύνη που της αναλογεί. Για να δούμε τι θα δούμε.
