Η σπουδαία ταινία απουσιάζει αυτή την εβδομάδα, αν και το γαλλικό «Με λένε Στέλλα» είναι πολύ πιθανόν να κερδίσει αρκετούς ένθερμους θαυμαστές. Κατά τα άλλα, φιλόδοξες και ευγενείς αποτυχίες και χολιγουντιανό pulp δίνουν τον τόνο, ενώ οι ειδικές προβολές μιας ψηφιακής ελληνικής ταινίας αποτελούν διέξοδο σε όσους αναζητούν κάτι, όχι απαραίτητα πετυχημένο, αλλά αναμφίβολα διαφορετικό. Με λένε Στέλλα: Τίποτα δεν ακολουθεί οποιαδήποτε συνταγή σε αυτό το τρυφερό αλλά καθόλου γλυκερό πορτρέτο ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού στη διάρκεια ενός έτους στο καινούργιο της σχολείο και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα της ταινίας της Σιλβί Βερχέιντε, μαζί με τη μικρή πρωταγωνίστριά της που σηκώνει στους λεπτούς ώμους της όλο το βάρος της ιστορίας.
Δείτε το trailer Stella 2008
Η Στέλλα μεγαλώνει στα 1977 ανάμεσα στους θαμώνες ενός καφέ στις εργατικές συνοικίες του Παρισιού. Οι γονείς της είναι οι ιδιοκτήτες και τις περισσότερες φορές φαίνεται να δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους μόνιμους θαμώνες του παρά στην ίδια τους την κόρη. Εκείνη κινείται με άνεση ανάμεσά τους και τους βλέπει σαν μέλη μιας ιδιόμορφης διευρυμένης οικογένειας, χωρίς να ενοχλείται από τις μεθυσμένες τους φωνές, τη δυνατή μουσική και τους καβγάδες τους, που συχνά δεν την αφήνουν να μελετήσει ή να κοιμηθεί τα βράδια.
Όμως η ζωή της Στέλλας πρόκειται να αλλάξει ριζικά όταν γίνει δεκτή σε ένα καλό σχολείο μιας πλούσιας γειτονιάς και ανακαλύψει πως είναι εντελώς απροετοίμαστη για να επιπλεύσει ή να γίνει αποδεκτή σε έναν κόσμο καλομαθημένων πλουσιοκόριτσων. Ακόμη πιο ουσιαστικά θα αντιληφθεί πως οι σχολικές της γνώσεις ελάχιστα θα τη βοηθήσουν να τα καταφέρει σε ένα περιβάλλον όπου το μαθησιακό επίπεδο είναι πολύ πιο ψηλό από το δικό της και ο ανταγωνισμός αναμφίβολα εντονότερος. Όμως η Στέλλα δεν είναι από τα κορίτσια που τα παρατάνε εύκολα και ο ξεχωριστός χαρακτήρας της σύντομα θα κερδίσει τη φιλία ενός εξίσου ξεχωριστού κοριτσιού, μιας καλής μαθήτριας, κόρης αργεντινών διανοούμενων, η οποία με την παρέα της θα τη βοηθήσει να διευρύνει τους ορίζοντές της.
Η ταινία της Βερχέιντε θα την ακολουθήσει σε όλη τη διάρκειά της κατά πόδας, στις καλές και τις κακές στιγμές της, στις αγωνίες και τις χαρές της, και θα καταγράψει δίχως να κριτικάρει την κινητικότητά της από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα προς τα «πάνω», κοιτάζοντας όμως με τρυφερότητα αλλά και πραγματισμό τον κόσμο από τον οποίο η Στέλλα προέρχεται.
Και αν κάτι κάνει τη διαφορά από ανάλογες ταινίες «ενηλικίωσης», αυτό είναι αναμφίβολα ο τρόπος με τον οποίο στήνει τον χαρακτήρα της Στέλλας, πέρα από ευκολίες και βιαστικές κατηγοριοποιήσεις, χωρίς να αφήνει την κριτική ματιά ενός ενήλικα να χρωματίσει θετικά ή αρνητικά τον χαρακτήρα και τις πράξεις της. Αναμφίβολα η Στέλλα μοιάζει ώριμη για την ηλικία της, αλλά αυτό δεν της αφαιρεί την παιδική της ιδιότητα. Από την άλλη, αν και μόλις δώδεκα χρονών, δεν φέρει κανένα από τα γνωρίσματα που συχνά κάνουν τα παιδιά στις ταινίες να μοιάζουν ψεύτικα και εξιδανικευμένα.
Δεν ξεχειλίζει αθωότητα, δεν είναι πάντα γλυκειά και καλοσυνάτη, δεν αποτελεί καθρέφτη των συμπεριφορών των μεγάλων. Αντίθετα, είναι από μόνη της ένα πολύπλοκος και ενδιαφέρων χαρακτήρας, ένα μίγμα από στοιχεία που συνθέτουν ένα πλάσμα που, πέρα από οτιδήποτε άλλο, δείχνει αυθεντικό. Η μικρή πρωταγωνίστρια Λεόρα Μπαρμπαρά έχει αναμφίβολα μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος, καθώς η φυσικότητά της είναι σπάνια και η ερμηνευτική της δύναμη προϊδεάζει για ένα λαμπρό μέλλον, πάνω απ’ όλα όμως είναι ένα αληθινό, φυσιολογικό παιδί και αυτό πιθανότατα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία και της ίδιας αλλά και του φιλμ.
Σκηνοθεσία: Σιλβί Βερχέιντε. Πρωταγωνιστούν: Λεόρα Μπαρμπαρά, Καρόλ Ροσέρ, Μπεντζαμίν Μιολέ, Μελίσα Ροντρίγκες, Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ, Λετίσια Γκεράρ. Χώρα: Γαλλία. Διάρκεια: 102 λεπτά.
Αγάπη στ’ άκρα
Όπως και στο «Η αγάπη είναι ο διάβολος», έτσι κι εδώ ο Τζον Μέιμπουρι επιλέγει μια σπουδαία μορφή της αγγλικής τέχνης για να κοιτάξει πίσω από την επιφάνεια των έργων της και να ρίξει μια αποκαλυπτική ματιά στην αληθινή του ζωή. Αν όμως στην περίπτωση του ζωγράφου Φράνσις Μπέικον η δική του τέχνη μοιάζει να εμπότισε την ίδια την ταινία δίνοντάς της μια ωμή δύναμη και μια ξεχωριστή οπτική γλώσσα, εδώ η ποίηση του Ντίλαν Τόμας δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα στο φιλμ, αφήνοντάς το μετέωρο, σαν μια μετριοπαθή, σχεδόν αδιάφορη βιογραφία.
Η ζωή του Ντίλαν Τόμας φιλτράρεται μέσα από τις ζωές δύο γυναικών. Η Βέρα Φίλιπς και ο Ντίλαν υπήρξαν ζευγάρι στα παιδικά τους χρόνια. Δέκα χρόνια αργότερα οι δυο τους θα ξανασυναντηθούν στο εμπόλεμο Λονδίνο. Εκείνη δουλεύει σαν τραγουδίστρια, ενώ εκείνος συγγράφει προπαγανδιστικά κείμενα υπέρ του πολέμου για λογαριασμό της κυβέρνησης. Και οι δυο νιώθουν και πάλι το συναίσθημα να φουντώνει, μόνο που ο Τόμας είναι πλέον παντρεμένος με την περιπετειώδη Κέιτλιν. Παρά το γεγονός ότι είναι αντίζηλες, οι δύο γυναίκες σφυρηλατούν μια δυνατή φιλία.
Όταν η Βέρα θα παντρευτεί τον Γουίλιαμ, έναν στρατιωτικό, το σχήμα μεταξύ των ηρώων δείχνει να αποκτά μια ισορροπία που όμως δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο σύζυγός της θα φύγει για το μέτωπο και η Βέρα με τον Τόμας και την Κέιτλιν θα μετακομίσουν στην Ουαλία, όπου η δυσαρέσκεια όλων από τις συνθήκες της ζωής τους θα γίνει ξεκάθαρα εμφανής. Όταν ο Γουίλιαμ επιστρέψει ψυχολογικά σημαδεμένος από τον πόλεμο η τελική σκηνή του δράματος θα είναι έτοιμη να ξετυλιχθεί. Αν όλα αυτά όμως μοιάζουν συναρπαστικά ως υλικό για μια βιογραφική αφήγηση, δυστυχώς στην ταινία του Μέιμπουρι δεν κατορθώνουν να αποκτήσουν κανένα βάθος, πέρα από την επιφανειακή τους εξιστόρηση.
Μπορεί η ανασύσταση της εποχής, το τεχνικό μέρος, τα κοστούμια και τα σκηνικά να είναι καλοφτιαγμένα και σχεδόν τόσο «φωτογενή» όσο και οι λαμπεροί ηθοποιοί της ταινίας, όμως το πάθος απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά, όπως και ο χαρακτήρας μιας ταινίας που θέλει να είναι κάτι παραπάνω από μια αξιοπρεπής τηλεοπτική σειρά εποχής. Το δόλωμα της Κίρα Νάιτλι και της Σιένα Μίλερ μπορεί να τραβήξει αρκετούς θεατές στην αίθουσα, δυστυχώς όμως το φιλμ δεν θα αποζημιώσει παρά τους λιγότερο απαιτητικούς από αυτούς.
Σκηνοθεσία: Τζον Μέιμπουρι. Πρωταγωνιστούν: Κίρα Νάιτλι, Σιένα Μίλερ, Μάθιου Ρις, Σίλιαν Μέρφι, Αν Λάμπτον, Καμίλα Ράδερφορντ. Χώρα: Μεγάλη Βρετανία. Διάρκεια: 111 λεπτά.
Συντρίμμια ψυχής
Η ζωή του Τζάκομπ Μπιρ στοιχειώνεται από τα παιδικά του τραύματα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Πολωνία, όταν σκοτώνονται οι γονείς του και σώζεται από βέβαιο θάνατο από έναν έλληνα αρχαιολόγο που τον φυγαδεύει μαζί του στη Ζάκυνθο. Το παρελθόν και το παρόν συνυπάρχουν στην ταινία, καθώς βλέπουμε τον Τζάκομπ να ζει ταυτόχρονα στις δύο διαφορετικές περιόδους της ζωής του. Καθώς μεγαλώνει, ο Τζάκομπ ξεκινάει μια νέα ζωή στον Καναδά, σπουδάζει, γράφει και ερωτεύεται, χωρίς όμως να ξεφύγει από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Το βιβλίο της Αν Μάικλς, πάνω στο οποίο βασίστηκε το σενάριο του φιλμ του Τζέρεμι Ποντέσουα, είναι ένα ποιητικής υφής και βαθιάς συγκίνησης ανάγνωσμα, δυο γνωρίσματα τα οποία απουσιάζουν ολοκληρωτικά από τη μεταφορά του φιλμ στο σινεμά. Ο Ποντέσουα, παιδί ενός επιζώντα του Ολοκαυτώματος, προφανώς είχε προσωπικούς λόγους για να κάνει την ταινία, όμως η στεγνή, υπερβολικά ακαδημαϊκή σκηνοθεσία του δεν αφήνει καθόλου από το πάθος και τη δύναμη της ιστορίας να κάνουν την εμφάνισή τους στην οθόνη.
Έτσι, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα μοιάζει άρτιο και καλοφτιαγμένο δεν έχει τίποτα από την πνοή που έκανε τις προηγούμενες κινηματογραφικές δουλειές του Ποντέσουα («Έκλειψη», «Πέντε αισθήσεις») να δείχνουν συναρπαστικές, αν και πολύ μικρότερες σε φιλοδοξίες και θεματικό εύρος. Μπορεί να είναι το δέος και η έννοια του χρέους που κάνουν τον σκηνοθέτη του φιλμ τόσο άτολμο και μετρημένο, εδώ όμως αυτή ακριβώς η αντιμετώπισή του απέναντι στο θέμα τού δίνει τελικά μια αδιάφορη, σχεδόν νυσταλέα ταινία εκεί που θα έπρεπε να αφήνει πίσω της ένα σαρωτικό συναισθηματικό έπος.
Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Ποντέσουα. Πρωταγωνιστούν: Στίβεν Ντιλέιν, Ράντε Σερμπέτζια, Ρόζαμουντ Πάικ, Αγιελέτ Ζουρέρ, Ρόμπι Κέι, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Καραμίχος. Χώρα: Καναδάς, Ελλάδα. Διάρκεια: 108 λεπτά.
Παρασκευή και 13
Επιστροφή στην Crystal Lake και τα λημέρια του Τζέισον, που εδώ θα ανακαλύψουμε πώς ακριβώς απέκτησε τη μάσκα του χόκεϊ, που αποτελεί σήμα κατατεθέν της ψυχοπαθούς προσωπικότητάς του, και θα τον θαυμάσουμε να ξεπαστρεύει όχι μία αλλά δυο παρέες ηλίθιων νεαρών, οι οποίοι δεν έχουν μάθει ότι στις ταινίες τρόμου όποιος καπνίζει χόρτο, κάνει σεξ ή είναι αντιπαθής πεθαίνει πρώτος. Τα πρώτα θύματα σε αυτό το φιλμ, που συνεχίζει τη μυθολογία και κυρίως την εμπορική εκμετάλλευση του τίτλου, είναι μια παρέα νεαρών που φτάνουν στην περιοχή του Τζέισον, αναζητώντας μια φυτεία χόρτου και που πεθαίνουν πριν πέσουν οι τίτλοι της αρχής. Στη συνέχεια, μια ακόμη παρέα φτάνει στην περιοχή και μαζί ο αδελφός ενός από τα θύματα του πρώτου μακελειού που αναζητά την αδελφή του και φυσικά οι φόνοι ξαναρχίζουν.
Τίποτα διαφορετικό από ό,τι περιμένετε δεν θα συναντήσετε σε αυτή την ταινία τρόμου, πέρα ίσως από μερικούς ευρηματικούς φόνους. Κατά τα άλλα, τα ίδια κλισέ, οι ίδιες σεναριακές τρύπες και η συνήθης ευκολία που μαστίζει τις περισσότερες από τις ταινίες τρόμου του Χόλιγουντ σήμερα. Αν δεν βρίσκετε κάποια ιδιαίτερη ευχαρίστηση στο να βλέπετε νεανικό αίμα να χύνεται στα δάση, προσπεράστε χωρίς δισταγμό.
Σκηνοθεσία: Μάρκους Νίσπελ. Πρωταγωνιστούν: Τζάρεντ Πανταλέκι, Ντανιέλ Παναμπέικερ, Αμάντα Ριγκέτι, Άαρον Γιου, Ντέρεκ Μίαρς, Τράβις Βαν Γούινκλ. Χώρα: ΗΠΑ. Διάρκεια: 98 λεπτά
Σκοτεινός κώδικας
1958: Στην τελετή αγιασμού ενός σχολείου οι μαθητές κάνουν διάφορες ζωγραφιές, με σκοπό να αποθηκευθούν σε μια χρονοκάψουλα. Μια μαθήτρια όμως γεμίζει την κόλλα της με αμέτρητους τυχαίους αριθμούς. 2008: Το συγκεκριμένο σχέδιο της νεαρής μαθήτριας πέφτει στα χέρια του μικρού Κάλεμπ. Ο πατέρας του, καθηγητής στο επάγγελμα, θα είναι αυτός που θα ανακαλύψει ότι το κωδικοποιημένο μήνυμα προβλέπει με εξαιρετική ακρίβεια τις ημερομηνίες, τους θανάτους και τις συντεταγμένες όλων των μεγάλων καταστροφών των τελευταίων 50 ετών. Ενώ ο καθηγητής ξεδιπλώνει το κουβάρι της περίεργης αυτής υπόθεσης, συνειδητοποιεί ότι το συγκεκριμένο σχέδιο προβλέπει και τρία γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ακόμη και στα οποία εμπλέκονται αυτός και ο γιος του.
Σκηνοθεσία: Άλεξ Πρόγιας. Πρωταγωνιστούν: Νίκολας Κέιτζ, Ρόους Μπερν, Τσάντλερ Καντέρμπουρι, Μπεν Μέντελσον, Λάρα Ρόμπινσον. Χώρα: ΗΠΑ. Διάρκεια: 121 λεπτά
Το σύνδρομο της Χιονάτης
Ο πραγματικός αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν ζει ελεύθερος ανάμεσά μας, σχεδιάζοντας το επόμενο χτύπημα. Την ίδια στιγμή, η τελευταία εκτελέστρια της οργάνωσης ερωτεύεται τον μυστικό πράκτορα που την καταδιώκει, γνωρίζοντας ότι είναι αστυνομικός αλλά όχι ότι είναι και ο αδελφός της. Όλα αυτά σε μία ταινία κόμικς. Βραβευμένη με το μεγάλο βραβείο στο τμήμα Digital Wave του περσινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η ταινία του Άγγελου Σπάρταλη θα παιχτεί σε πέντε μόνο προβολές (Πέμπτη με Κυριακή) στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο. Μαζί και η μικρού μήκους του Νικόλα Πάστρα «Theremin».
Σκηνοθεσία: Άγγελος Σπάρταλης. Πρωταγωνιστούν: Μάνος Βακούσης, Ούλι Ροτ, Πέτρος Πολυκανδριώτης, Μαριάνθη Μενεγάκη, Νίκος Κούνδουρος, Ηλίας Φραγκάκης. Χώρα: Ελλάδα. Διάρκεια: 75 λεπτά
