Τα προσωπεία των Απόκρεων έπεσαν απόψε για τους Ευρωπαίους εταίρους μας! Εγκατέλειψαν το συμβιβαστικό σχέδιο της Κομισιόν και επέστρεψαν στην αδιάλλακτη γραμμή περί συνέχισης του Μνημονίου και του εφαρμοστικού προγράμματος και μετά να δοκιμάσουν την...ευελιξία τους, εξετάζοντας κάποιο άλλο πρόγραμμα-γέφυρα μελλοντικά.
Στην κοινή συνέντευξή τους, Ντάϊσελμπλουμ-Μοσκοβισί-Λαγκάρντ-Ρέγκλιγκ, παρά τις κάποιες αναφορές Μοσκοβισί για ''σεβασμό της βούλησης του ελληνικού λαού'', ουσιαστικά όλοι αποδέχθηκαν τη γραμμή της Γερμανίας και του σκληρού πυρήνα των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ουσιαστικά, όχι μόνον δεν υπήρξε βελτίωση των θέσεών τους, αλλά το όποιο παράθυρο μισοάνοιξε μετά τη Σύνοδο Κορυφής, έκλεισε και πάλι με εκκωφαντικό θόρυβο, καθώς ζητείται ωμά και εκβιαστικά από την Ελλάδα, από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, η ίδια να αιτηθεί(!!!) την επιμήκυνση του υπάρχοντος προγράμματος, γιατί ΜΟΝΟΝ έτσι θα μπορεί να μας κάνουν τη χάρη, να καταστούν πιό... ευέλικτοι και να πάμε σε μία ''γέφυρα'' προς μία άλλη συμφωνία.
Και ευλόγως διερωτάται κάποιος, πως είναι δυνατόν να ζητάνε σιδερένια πειθαρχία, σε ένα πρόγραμμα που λήγει στις 28 αυτού του μήνα και για το οποίο έπεσε η προηγούμενη κυβέρνηση, επειδή ήξερε ότι δεν πέρναγε ούτε από την προηγούμενη Βουλή, πολύ περισσότερο τώρα, που η νέα κυβέρνηση, εξελέγη με κύρια πολιτική θέση, την κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων, τις βασικές αιτίες δηλαδή, αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού της χώρας;
Η Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι ενοχλεί την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αλλά και των Σοσιαλδημοκρατών - τους βασικούς δηλαδή πυλώνες διαχείρισης και εξυπηρέτησης του ευρωπαϊκού και διεθνούς κεφαλαίου. Ενοχλεί, γιατί αμφισβητεί αυτές τις παγιωμένες λογικές και προτάσσει, ούτε καν κάποιες ''φιλοκομμουνιστικές'' θέσεις, αλλά απολύτως ουμανιστικές, με δεδομένη την καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, την αφαίμαξη εισοδημάτων από τις χαμηλότερες τάξεις και τους μικρομεσαίους, υπέρ μίας ελίτ που μονίμως απομυζά ό,τι παράγεται και στη χώρα μας και αλλού.
Η σημερινή Ελλάδα, ενοχλεί, είναι ένα αγκάθι στα πόδια των λεόντων. Και για τον λόγο αυτό και προκειμένου να ανακοπεί και το πρωτοφανές κίνημα στήριξής της, από λαούς σε όλο τον πλανήτη, για αυτό δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε τίποτα, η ευρωπαϊκή πολιτική ελιτ, έτσι όπως είναι αγκυροβολημένη επί χρόνια στις πλάτες των ευρωπαϊκών χωρών.
Πρόκειται, δηλαδή, για την ίδια ακριβώς τακτική που ακολουθούν χρόνια όποιοι καταχρώνται τις διαθέσεις των λαών, καταπνίγοντας - κυριολεκτικά και μεταφορικά - όποια φωνή αντίδρασης ξεσηκώνεται εναντίον του εγκλήματος της συσσώρευσης τεράστιου πλούτου σε ολίγους, όταν τεράστιες μάζες ανθρώπων είτε πεθαίνουν από ασιτία είτε από έλλειψη νερού είτε από έλλειψη στοιχειωδών υπηρεσιών υγείας, αλλά και από αδυναμία επιβίωσης, οδηγούμενοι σε αυτοχειρία.
Το τι θα κάνει, πως θα αντιδράσει επί της ουσίας η ελληνικήν κυβέρνηση, μπροστά στον νέο παραλογισμό και εκβιασμό, των κατά τα άλλα εταίρων μας, δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, από παιδί ότι, όταν ένα ρέμα, ένα ποτάμι ''φούσκωνε'', ποτέ δεν μπορούσες να το γυρίσεις πίσω. Και στη χώρα μου, ήδη έχει ''φουσκώσει'' ένα ρέ(υ)μα, το οποίο αν γίνει ποτάμι, δεν θα αφήσει άθικτα και τα θεμέλια τις σημερινής γερασμένης και προβληματικής Ευρώπης.
