Όσο έχω φωνή, που λέει κι η Αννούλα η Βίσση, θα επιμένω για το δραστικό περιορισμό του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Ξεκινώντας από μια μείωση στους υπαλλήλους του υπουργείου οικονομικών, που θα προκύψει ως απόρροια του κλεισίματος των μισών Δ.Ο.Υ. της χώρας και άρα, της κατάργησης πλείστων όσων οργανικών θέσεων. Είναι η πιο εύκολα υλοποιήσιμη μείωση κρατικών δαπανών που μπορεί να εφαρμοστεί και αυτή με το σαφώς μικρότερο ηθικό κόστος. Γιατί; Μα απλά, διότι οι άνθρωποι είναι πασιφανώς ανίκανοι να κάνουν τη δουλειά τους, σαμποτάροντας οικειοθελώς τη λειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού κι επιπροσθέτως, αμοίβονται πλουσιοπάροχα σε σχέση με την πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι βρίσκονται σε αντίστοιχες θέσεις άλλων υπουργείων. Σα να μην έφταναν κι όλα τα παραπάνω, αποτελούν και τους πρωταθλητές της μίζας.
Πήγα πάλι τις προάλλες στην τρισκατάρατη εφορία, μόνο και μόνο γιατί είχα μία δουλειά εκεί κοντά και θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να εξοφλήσω τη δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος που μου είχε επιβληθεί. Τι το ήθελα; Γιατί δεν πήγαινα απλά σε μία τράπεζα να ξεμπερδέψω μέσα σε δέκα λεπτά, όπως έκανα τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν; (Γιατί είμαι μαζοχιστής, είναι η απάντηση...) Μπαίνω λοιπόν όλο χαρά στο πολυόροφο κτίριο της οδού Δαμάρεως και κατευθύνομαι προς το γκισέ πληροφοριών που βρίσκεται δεξιά από την κεντρική είσοδο. Εκεί πέρα, βρίσκεται μία υπάλληλος γύρω στα πενήντα, εμφανώς υπέρβαρη και άσχημη. (Σημ. Ουδόλως θα με απασχολούσε η αποκρουστική εξωτερική της όψη, εάν δε συνοδευόταν από εκνευριστική υπηρεσιακή ανεπάρκεια. Ομολογώ δημοσίως τη μικροψυχία μου, δηλώνοντας υπεύθυνα πως την κράζω μόνο και μόνο ως αντίποινα για το γυμνάσιο που μου έκανε).
Της δείχνω το γνωστό σε όλους μας ειδοποιητήριο με τα έντονα, πράσινα γράμματα.
«Καλημέρα σας. Πού θα μπορούσα να εξοφλήσω ετούτο εδώ»;
Η εφοριακός με κοιτά έκπληκτη, λες και της είχα πει να γουρδώσει το περπούτσι παραμοίρα.
«Μα αυτό δεν είναι έκτακτη εισφορά».
Προφανώς και δεν ήταν έκτακτη εισφορά. Ήταν τακτικότατος φόρος εισοδήματος, από εκείνους που εισπράττει η εφορία κάθε χρόνο, αν και τα τελευταία χρόνια, οι έκτακτες εισφορές έχουν μεταβληθεί κι αυτές σε τακτικές.
«Όχι, κυρία μου. Είναι φόρος εισοδήματος».
Πιθανά η υπάλληλος να μην είχε πληροφορηθεί πως μία από τις δουλειές που διεκπεραιώνει η εφορία είναι και η είσπραξη του φόρου εισοδήματος, γιατί εξακολουθεί να με κοιτά λες και είμαι εξωγήινος.
«Ε, τότε να πάτε στο «εισόδημα», στο δεύτερο όροφο, να σας βεβαιώσουν την οφειλή»
Κάτι δε μου πάει καλά στην πρότασή της.
«Είσαστε σίγουρη; Η οφειλή είναι βεβαιωμένη. Ορίστε, γράφει εδώ πέρα και το ποσό».
«Ακούστε με που σας λέω. Πάτε στο «εισόδημα».
Ως εκ τούτου, πάω εκεί που με έστειλε η τροφαντή, υπεύθυνη πληροφοριών και μετά από – ευτυχώς, σύντομη αναμονή σε ουρά, έρχεται η σειρά μου να εξυπηρετηθώ. Ο αρμόδιος κοιτά το επίμαχο ειδοποιητήριο και κάνει την αυτονόητη ερώτηση:
«Και τι ήρθατε να κάνετε εδώ»;
«Η συνάδελφός σας στις «πληροφορίες» με έστειλε, για να μου βεβαιώσετε την οφειλή».
«Μα, η οφειλή είναι βεβαιωμένη. Πηγαίνετε στον πρώτο όροφο να σας κόψουν διπλότυπο και μετά, κατ’ ευθείαν στο ταμείο».
Για να μη μακρυγορώ, πήγα στην ουρά των διπλοτύπων, ακολούθως στην ουρά του ταμείου (αμφότερες ήταν ασφυκτικά πλήρεις με σωρεία αναξιοπαθούντων φορολογουμένων, κυρίως λόγω της τρισκατάρατης εκτάκτου εισφοράς) και ολοκλήρωσα την πληρωμή, έχοντας παραμείνει στο κτίριο της Δ.Ο.Υ. για περίπου μία ώρα. Εξερχόμενος, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ εκ νέου την αστοιχείωτη υπάλληλο των «πληροφοριών»:
«Είστε απαράδεκτη. Αν η δουλειά σας είναι να ταλαιπωρείτε τους πολίτες, είστε εξαιρετική σε αυτή. Όποιος και να είναι ο μισθός σας, δεν τον δικαιολογείτε».
Η παχυλή υπάλληλος δεν άρθρωσε λέξη, εξακολουθώντας να με κοιτά με το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας...
Και ρωτάω, αγαπητέ μου αναγνώστη: Με ποιά κριτήρια προσελήφθη η συγκεκριμένη υπάλληλος στην υπηρεσία; Γιατί πρέπει να τη μισθοδοτούμε όταν ο μοναδικός τομέας στον οποίο είναι πασιφανώς ικανή, είναι η ταλαιπωρία του πολίτη; Υπάρχει έστω κι ένας νουνεχής επιχειρηματίας του ιδιωτικού τομέα ο οποίος θα είχε προσλάβει το εν λόγω ζώον; Και θα με ρωτήσουν οι γνωστοί αριστεριστές: Τι μπορεί να κάνει η καημενούλα αν απολυθεί από το δημόσιο; Δε θα ενταθεί η ύφεση αν όλοι οι άχρηστοι βγουν στην ανεργία μαζικά; Απαντώ σθεναρά: Δε με ενδιαφέρει!!
Αν είναι ικανή χειρωνακτικά, να πάει στα χωράφια και να μαζεύει μπαμπάκι. Ακόμα καλύτερα, να γίνει μοδίστρα και να μαντάρει κάλτσες. Κι αν είναι ικανή σε αυτό, πρώτος εγώ θα τρέξω να της δώσω όλες τις επισκευές που θέλουν τα εσώρουχά μου, γιατί δεν επιθυμώ η σκληρά εργαζόμενη γυναίκα μου να ασχολείται με τέτοιες αηδίες. Για όλους υπάρχουν λύσεις. Ο φορολογούμενος πολίτης όμως, πρέπει άμεσα να πάψει να πληρώνει όλους αυτούς τους κοπρίτες, όπως πολύ εύστοχα τους είχε χαρακτηρίσει ο Πάγκαλος, συγκεντρώνοντας πάνω του το μένος όλων των αναξιοκρατικά προσληφθέντων, κομματικών στρατών οι οποίοι σε συντριπτική πλειοψηφία αποτελούν το στελεχιακό δυναμικό των δημοσίων οργανισμών και των ΔΕΚΟ.
Και το πιο παράλογο από όλα, είναι πως παρά τη μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητη μονιμότητα, οι περισσότερες θέσεις στο δημόσιο, απολάμβαναν μεγαλύτερους μισθούς και προνόμια από τις αντίστοιχες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπου ο κάθε εργαζόμενος δοκιμάζεται σε καθημερινή βάση από τον εργοδότη του, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης!
Για όσους αρνούνται να το κατανοήσουν, προφανώς τυφλωμένοι από ιδιοτελή συμφέροντα, ο βασικός λόγος που η οικονομία μας δοκιμάζεται τόσο σκληρά κατά τη διετία ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι ότι τα μέτρα που ελήφθησαν μέχρι τώρα, στόχευαν σε συντριπτικό ποσοστό στην αποδόμηση του ιδιωτικού τομέα και όχι του δημοσίου. Επεβλήθησαν φόροι δυσβάστακτοι επί δικαίων και αδίκων, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια έπληξε πρώτους απ’ όλους τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους μαγαζάτορες, τους μικροβιοτέχνες, οι οποίοι μπροστά στην αλόγιστη φοροεπιδρομή, αναγκάστηκαν ή να περικόψουν το προσωπικό τους ή να κλείσουν μία και καλή. Όπως ήταν φυσικό, αυτή η συρρίκνωση της φορολογικής βάσης, επέφερε και αντίστοιχη συρρίκνωση στα έσοδα. Αντιστοίχως, τα έξοδα του δημοσίου, με προεξάρχουσα πληγή το κόστος μισθοδοσίας των δημοσίων – κομματικών υπαλλήλων, δεν περιορίστηκαν ανάλογα. Και όσο συντηρείται αυτός ο παράλογος αριθμός εξαρτώμενων από τον κρατικό κορβανά εργαζομένων (ανάθεμα αν είναι πραγματικά εργαζόμενοι όλοι αυτοί), το όνειρο των πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό παραμένει μακρινό.
Επανερχόμενος στο θέμα του πολυαγαπημένου μου υπουργείου οικονομικών, εδώ παρατηρείται μία επιπλέον ανακολουθία: Τους τελευταίους μήνες, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μία λευκή απεργία, με καταλήψεις καίριων γραφείων και γενική υπολειτουργία υπηρεσιών, κυρίως αυτών που έχουν σχέση με την είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών. Αυτός ο χριστιανός ο Ράιχενμπαχ, χρειάστηκε μόλις δύο εβδομάδες να το διαπιστώσει κι έστειλε μάλιστα και τη σχετική έκθεση στα αφεντικά του στις Βρυξέλλες. Ο υπουργός των οικονομικών τι κάνει γι’ αυτό; Ή μήπως είναι μονίμως απασχολημένος με το να εφευρίσκει συνεχώς νέα φορολογικά τεχνάσματα, για να μας τα παίρνει από παντού;
Αν ναι, ας πάψει τουλάχιστον να γκρινιάζει κάθε λίγο και λιγάκι για το αδιαμφισβήτητο γεγονός της υστέρησης των φορολογικών εσόδων, για την οποία για πρώτη φορά στην ιστορία, δεν ευθύνονται οι φοροδιαφεύγοντες πολίτες, αλλά τα ίδια τα στελέχη του υπουργείου του. Αξίζει να σημειωθεί, πως ενώ αρχικά είχε δοθεί προθεσμία σε όσους δεν είχαν υποβάλλει δηλώσεις να το πράξουν δίχως κυρώσεις μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, η συγκεκριμένη προθεσμία έχει ήδη πάρει δύο παρατάσεις, φτάνοντας πλέον στο τέλος Νοεμβρίου. Κι αυτό, γιατί ακόμα κι εκείνοι που έχουν κάθε καλή διάθεση να πράξουν κάτι τέτοιο, δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν την υπόθεση λόγω των συνεχών απεργιών και καταλήψεων στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ.!
Και ερωτώ: Εάν οι εν λόγω απείθαρχοι υπάλληλοι ανήκαν στον ιδιωτικό τομέα, δεν θα αντιμετώπιζαν κατάματα τον κίνδυνο της απόλυσης; Θα ανεχόταν το αφεντικό τους να τους βλέπει να αντιμετωπίζουν με προκλητική αδιαφορία την πελατεία του και να τον δυσφημούν συστηματικά; Θα ανεχόταν να βλέπει τους πελάτες του να καταναλώνουν τα προϊόντα του και μετά να φεύγουν με προτροπή των υπαλλήλων του χωρίς να πληρώσουν; Ασφαλώς όχι! Θα τους απέλυε με συνοπτικές διαδικασίες.
Γιατί λοιπόν δεν ξεκινάμε άμεσα την εφαρμογή του τεχνάσματος που ονομάζεται εργασιακή εφεδρεία από τα μπουμπούκια του υπουργείου οικονομικών, τα οποία είναι μάλιστα από τα καλύτερα αμοιβόμενα στο σύνολο του δημοσίου τομέα; Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Απλά, κλείστε εν μία νυκτί τις μισές Δ.Ο.Υ. της χώρας (προτιμήστε εκείνες που αποδεδειγμένα εισπράττουν κάτω από το 10% των βεβαιωμένων οφειλών προς αυτές) και επιβάλλετε στις άλλες μισές να ασχοληθούν με τα ζήτήματα αυτών που θα μας αφήσουν χρόνους. Και ‘’εφεδροποιήστε’’ αδιακρίτως όλους τους υπαλλήλους αυτών που θα βάλουν λουκέτο.
Τα εισπρακτικά συστήματα όλων των αναπτυγμένων δυτικών κρατών, διακρίνονται από την ακεραιότητα και την ταχύτητα εξυπηρέτησης του κατά τόπους φορολογούμενου. Εκεί, ο πολίτης αντιμετωπίζεται σαν πελάτης, όχι σαν οιωνεί εγκληματίας, ούτε σαν υποψήφιος για αφαίμαξη μέσω δωροληψίας. Υπάρχουν δύο βασικές διαφορές: Πρώτον, το φορολογικό σύστημα είναι απείρως απλούστερο. Έτσι σε περίπτωση ελέγχου, δεν υφίσταται η εδώ βεβαιότητα πως κάποια μικρή παράλειψη που θα έχει γίνει ακουσίως, θα οδηγήσει το φορολογούμενο να δώσει το δωράκι του στον ελεγκτή. Εδώ έχουμε έναν Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, αντίστοιχο της τελευταίας έκδοσης της εγκυκλοπαίδειας Britannica.
Αποκλείεται να έχει τηρηθεί κατά γράμμα, γιατί λόγου χάρη αναφέρει ρητά πως δαπάνες για αγορά μεταλλικής καρέκλας καταχωρούνται στον κωδικό 1546 και ξύλινης στον 8563. Αν κάνεις λάθος, τρως πρόστιμο 5.000 ευρώ ή τη γλιτώνεις με ένα χιλιαρικάκι στον έφορο. Η δεύτερη διαφορά, είναι που ελαχιστοποιεί την επαφή μεταξύ εφοριακού και φορολογούμενου, καθιστώντας την ως άνω πρακτική, σχεδόν αδύνατον να εφαρμοστεί: Εκεί, οι πάσης φύσεως υποβολές γίνονται αποκλειστικά ηλεκτρονικά, η έκδοση ενημερότητας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και η πληρωμή των οφειλών, αποκλειστικά μέσω τραπεζών.
Απαγορεύεται ρητώς και διά ροπάλου να πληρώσεις στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ.! Απόρροια τούτου, είναι η πλειονότης των εργαζομένων να είναι επιφορτισμένοι με ελέγχους, για τον εντοπισμό υπαρκτών – και όχι προσχηματικών – παραβάσεων και την επιβολή προστίμων. Και για όσους δεν πληρώνουν, το κλείσιμο της επιχείρησης είναι άμεσο και η φυλακή για τα φυσικά πρόσωπα έρχεται με διαδικασίες εξπρές. Θυμηθείτε πόσο γρήγορα κατέληξε πίσω από τις μπάρες ο Αλ Καπόνε στην Αμερική κατά τη δεκαετία του ’30! Εδώ, μας πήρε δύο χρόνια για να συλλάβουμε την πρώτη παραβάτη, γνωστή ‘’επιχειρηματία της χρονιάς’’, που χρωστούσε πάνω από μισό εκατομμύριο σε Φ.Π.Α.. Έκτοτε έχουν συλληφθεί καμμία δεκαριά μεγαλοοφειλέτες, αλλά δεν έχω ακούσει ακόμα να πλήρωσε κανείς τους. Κι αλήθεια, εκείνος ο τραγουδιάρης, ο άντρας της τέως υπουργού τουρισμού, τι απέγινε;
Κι αν όλα τα παραπάνω δείχνουν δυσεφάρμοστα για την ελληνική πραγματικότητα και μακρινά σενάρια, ας ξεκινήσουμε απ’ τα απλά: Για ποιο λόγο λοιπόν ενώ αν βρεθώ σε μία τράπεζα μπορώ να εξοφλήσω το φόρο μου πηγαίνοντας απ’ ευθείας στο ταμείο, στις εφορίες πρέπει προηγουμένως να μου έχει εκδοθεί το ανάλογο διπλότυπο; Ειλικρινά, δε βλέπω κανένα λόγο, εκτός από την ανάγκη του συνδικαλιστικού – γραφειοκρατικού τέρατος να δικαιολογήσει τη θέση του αρμοδίου υπαλλήλου. Ξεκινήστε λοιπόν από τα αυτονόητα και καταργήστε μονομιάς, όλες τις αντίστοιχες οργανικές θέσεις! Δε θέλει ιδιαίτερη ευφυία, αποφασιστικότητα χρειάζεται.
Τώρα έχει φτάσει επιτέλους η ώρα των αποφάσεων και της εφαρμογής αυτών. Το κράτος δε δύναται να εξακολουθεί να μισθοδοτεί όλους αυτούς που και τη ζωή μας κάνουν μαύρη και το λειτούργημά τους αμελούν και πλουτίζουν εις βάρος όλων μας. Προς Θεού, επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως στο δημόσιο τομέα, υπάρχουν και εργαζόμενοι με πρωτοφανή ευσυνειδησία και σεβασμό στον πολίτη, αλλά χάνονται δίπλα στους αργόμισθους συναδέλφους τους. Δυστυχώς, μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά. Όπως εδώ και δύο χρόνια, ένας ολόκληρος λαός πληρώνει τα αμαρτήματα μίας κομματικής νομενκλατούρας που λυμαινόταν τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες αυτής της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Έχει τη δυνατότητα η νέα κυβέρνηση να κόψει μία και διά παντός τον ομφάλιο λώρο που τη συνδέει με το βαθύ, κομματικό δημόσιο και να προβεί στο δραστικό περιορισμό του ή η χώρα θα καταρρεύσει αύτανδρη; Στο χέρι σας είναι να μας το αποδείξετε. Ούτως ή άλλως αγαπητοί μου υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αποκλείεται να επανεκλεγείτε στον αιώνα τον άπαντα. Διαφυλάξτε έστω και την ύστατη ώρα την αξιοπρέπεια και την υστεροφημία σας...
Υ.Γ. 1: Με τρομακτική σφοδρότητα επιτέθηκε για δεύτερη φορά στον Ευάγγελο Βενιζέλο ο δημοσογράφος Κώστας Βαξεβάνης, κατηγορώντας τον εμμέσως πλην σαφώς για κατ’ επιλογήν τροποποιήσεις νόμων του κράτους. Τροποποιήσεις οι οποίες μετέβαλλαν πλείστες όσες παραβάσεις του ποινικού κώδικα από κακουργήματα σε πταίσματα, κατά την περίοδο που ο τσάρος της οικονομίας μας είχε το χαρτοφυλάκιο της δικαιοσύνης, με σκοπό την επιλεκτική προφύλαξη ψηφοφόρων του. Επειδή και την πρώτη φορά που προέβη σε αντίστοιχη επίθεση ο γνωστός δημοσιογράφος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επέλεξε το δρόμο της σιωπής, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη να μας απαντήσει επιτέλους τι έχει συμβεί. Γιατί η κοινωνία δεν πρόκειται να ανεχτεί νέο σκανδαλοθηρικό σήριαλ, ιδιαίτερα εάν πρωταγωνιστής του φέρεται ένας πολιτικός που λόγω συγκυριών βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
Υ.Γ. 2: Κι όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο μαιτρ των πωλήσεων, ασχέτως εάν δεν έχει κάνει την παραμικρή αποκρατικοποίηση! Κατάφερε εν μία νυκτί να πουλήσει κάτι που δεν ανήκε στο κράτος (ολόκληρο το τραπεζικό μας σύστημα) σε ξένους επενδυτές, ελαφρύνοντας παράλληλα το δημόσιο χρέος κατά 70 – 100 δισ.!! Και μετά λέτε για το Χουντίνι!
Υ.Γ. 3: Να δω τώρα που ξαναπιάσανε το Μάκη, αν θα βρεθεί πάλι κάποιος ανώτατος δικαστικός φωστήρας σαν τον ανακριτή Κασσίμη, να τον αφήσει ελεύθερο. Αν ξαναγίνει τέτοια γκάφα, θα πειστώ ότι ο τύπος είναι ο ισχυρότερος άνθρωπος στην Ελλάδα, πολλάκις πιο ισχυρός από οποιονδήποτε πολιτικό ή επιχειρηματία βάζετε στο μυαλό σας. Και σε μία τέτοια περίπτωση, μη νομίζετε ότι ο πολυπράγμων παράγοντας θα αρκεστεί στη λύση των Σκοπίων. Πιο πιθανό μου φαίνεται πως είναι να τον απαντήσουμε προς Κόστα Ρίκα μεριά…
Υ.Γ. 4: Την ώρα που η χώρα πνίγεται στα χρέη της, η BlackRock χαρακτηρίζει ως επισφαλή τα δάνεια των δύο μεγάλων κομμάτων στο χαρτοφυλάκιο χορηγήσεων της Αγροτικής Τραπέζης και όλα τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας έχουν κλείσει ερμητικά τις στρόφιγγες των νέων δανείων για τους φουκαράδες μικροεπαγγελματίες, η Τράπεζα Αττικής δανειοδοτεί εκ νέου τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Χρησιμοποιεί δε ως εγγύηση τυχόν μελλοντικές επιχορηγήσεις τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, με βάση τις ψήφους που έλαβαν στις εκλογές του 2009, ήτοι 43% για τη νυν κυβέρνηση και 33% για την αξιωματική αντιπολίτευση! Συνεπώς, ή η διοίκηση της εν λόγω τραπέζης αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από κρετίνους ή συνελείται το αδίκημα της απιστίας. Και μάλιστα, εις βάρος του ελληνικού λαού, ο οποίος είναι εμμέσως ο μεγαλομέτοχος της Τράπεζας Αττικής...
Υ.Γ. 5: Όχι, δεν έγινε δηλωσίας ο Αντωνάκης, γιατί αντιστάθηκε πεισματικά να υπογράψει το χαρτί της τρόικας! Όμως, αναγκάστηκε σε ανακυβίστηση ολκής, αποστέλλοντας εγγράφως τη μετάνοιά του σε όποιον ενδιαφερόταν (ηγεσίες Ευρωζώνης) και μη (Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα). Μάλλον κατάλαβε πως εάν η χώρα κατέρρεε και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έπαιρναν εγκαίρως το δώρο Χριστουγέννων, θα περιοριζόταν στις επερχόμενες εκλογές σε ποσοστά ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Υ.Γ. 6: Συνελήφθη (δυστυχώς προσωρινά) ο νέος Ρομπέν των Δασών, ο λαϊκός ήρωας Νίκος Φωτόπουλος. Ρε παιδιά που τον φρουρείτε, δε γίνεται να χαθεί όλως τυχαίως το κλειδί του κρατητηρίου; Γιατί κάτι τέτοιοι γλοιώδεις λαϊκιστές ευθύνονται για το σημερινό μας χάλι. Ας μην ξεχνάμε τις παράνομες επιδοτήσεις που έπαιρνε επί χρόνια η ΓΕΝΟΠ για να κάνει τα ταξιδάκια του ο εν λόγω κύριος, που μας το παίζει τώρα προστάτης των αδυνάτων! Ποιός, ο (ένας ακόμα)διασπαθιστής του κρατικού ταμείου!
