Τρέχει ήδη. Σχεδόν καλπάζει. Από τις ευχές για «καλή χρονιά» περάσαμε στην πράξη. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι «υποσχέσεις» και οι «καλές προοπτικές» συνωστίζονται στον προθάλαμο της νέας χρονιάς. Τελικά όμως πάντα οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Το μάθαμε και κυκλοφορούμε πλέον σταθερά με «μικρό καλάθι», το οποίο όμως χωράει και με το παραπάνω αυτά που πραγματικά θα συμβούν.
Κι αν ακόμη είναι νωρίς για να ξέρουμε πολλά για τις συναυλίες που θα φέρουν η άνοιξη και το καλοκαίρι -άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε–, όσον αφορά τις επερχόμενες κυκλοφορίες δίσκων ξέρουμε αρκετά περισσότερα – βλέπετε, οι Ευρωπαίοι προγραμματίζουν εγκαίρως. Το θέμα βέβαια δεν είναι και τόσο ποιοι θα κυκλοφορήσουν δίσκο φέτος (ως συνήθως, αυτοί που δεν κυκλοφόρησαν πέρυσι), αλλά πώς θα κινηθούν τα μεγάλα συγκροτήματα σε σχέση με την διάθεση του προϊόντος τους.
Η κίνηση των Radiohead να διαθέσουν το καινούργιο τους άλμπουμ μέσω διαδικτύου και μάλιστα πληρώνοντας ο καθένας μας όσα λεφτά ήθελε, άλλαξε για πάντα τα δεδομένα. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε τι θα κάνουν φέτος οι U2, οι Massive Attack, οι AC/DC, οι R.E.M., οι Blur και δεκάδες ακόμη μεγάλα ονόματα της διεθνούς ποπ που προγραμματίζουν να κυκλοφορήσουν καινούργιο άλμπουμ.
Κι αμέσως τίθεται το ερώτημα: Ποιοι από αυτούς θα συγκινηθούν και θα κατηφορίσουν και προς τα μέρη μας για συναυλίες; Όπως διαπιστώνετε, τα ερωτήματα που τίθενται είναι «καυτά» και οι απαντήσεις σ’ αυτά ίσως να είναι ικανές να μας απομακρύνουν λίγο από αυτή την αντιαισθητική πραγματικότητα που μας έχουν βάλει τα dvd, τα Ζωνιανά, οι αυτόχειρες, το ροζ χρώμα, τα «γαλάζια παιδιά», η Θώδη, ο Καρβέλας, οι προκριματικοί της Eurovision, οι μεσημεριανές εκπομπές, ο «εθνικός σταρ» και οι συνεχείς ανατιμήσεις. Να λοιπόν τι μας επιφυλάσσει το 2008, ως τώρα:
Δίσκοι για να ακούσουμε
Ringo Starr - Liverpool 8
Η πιο καλτ φυσιογνωμία των Beatles επανέρχεται σύντομα στη δισκογραφία μετά από καιρό. Μπορεί να μην κάνει σπουδαίους δίσκους, έχουν όμως μια αύρα που δεν συναντάς εύκολα πια.
Cat Power - Covers II
Τη βρήκε τη λύση η νεαρά (;) τραγουδοποιός με τις διασκευές. Πέτυχε το προηγούμενο και επιχειρεί ξανά. Τουλάχιστον το κάνει καλά.
Joe Jackson - Rain
Πάντα ελπίζουμε ότι ο σπουδαίος μουσικός θα βρεθεί σε καλή φόρμα και θα μας προσφέρει ένα ακόμη απολαυστικό άλμπουμ.
Sheryl Crow - Detours
Η Αμερική συνεχίζει να την αγαπάει υπέρμετρα κι αυτή προσπαθεί όσο μπορεί να ανταποκριθεί.
Lenny Cravitz - It is Time For A Love Revolution
Τον χαβά του αυτός και στον κόσμο του. Τώρα είναι βέβαιος πως ήρθε η ώρα για μια «επανάσταση αγάπης». Ας την ξεκινήσει και βλέπουμε...
K.D. Lang - Watershed
Μεγάλη τραγουδίστρια. Χωρίς αυτήν η «νέα κάντρι» δεν θα ήταν η ίδια. Αν είναι εύστοχη στις επιλογές της, μπορεί να ’χουμε ένα σπουδαίο άλμπουμ.
Ray Davies - Working Man’s Cafe
Άλλα συγκροτήματα με αδέρφια που έχουν μαλώσει, επανασυνδέονται στις μέρες μας (Jesus and Mary Chain, Black Crowes), αλλά οι αδερφοί Ντέιβις θα είναι για πάντα μαλωμένοι κι έτσι οι Kinks θα παραμένουν ένας μύθος. Πάντως και μόνος του ο Ρέι τα καταφέρνει θαυμάσια.
Goldfrapp - Seventh Tree
Αλλιώς ξεκίνησαν, αλλού βρέθηκαν, πάντα όμως κάνουν μουσική που προκαλεί ενδιαφέρον.
Bauhaus - Going Away White
Αφού όλοι επανασυνδέονται και επανακάμπτουν από τη δεκαετία του ’80, οι Bauhaus πώς να απέχουν από το πανηγύρι. Άλλωστε ο ήχος τους είναι πάντα παρών.
The Black Crowes - Warpaint
Είδαν κι απόειδαν τα αδερφάκια ότι μόνοι τους δεν κάνουν τίποτα, έκαναν στην μπάντα τις διαφορές τους και επανέρχονται. Τότε ήταν κάτι, τώρα θα δούμε...
The B-52s - Funplex
Μπορεί να τους επιφυλάξαμε άθλια υποδοχή, τόσο που τελικά δεν ήρθαν, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Κι ο δικός τους ήχος ξαναείναι στη μόδα, τα 80s μεσουρανούν και πάλι, οπότε γιατί να τ’ αφήσουν στους άλλους. Ο τίτλος μάς προδιαθέτει και για το περιεχόμενο.
Daniel Lanois - Here Is What Is
Η ήρεμη δύναμη με τους ωραίους δίσκους. Μπορεί να έγινε γνωστός από τις συνεργασίες του με τους U2 και τον Brian Eno, αλλά και μόνος του τα καταφέρνει θαυμάσια.
The Breeders - Mounten Battles
Είδε κι απόειδε η Kim Deel περιμένοντας να βγάλουν οι Pixies καινούργιο δίσκο, κατάλαβε όμως ότι το μόνο σίγουρο που έχει είναι το γκρουπ της. Και το ξανάβαλε στην πρίζα.
Courtney Love - Nobody’s Daughter
Ίσως η τελευταία απόπειρα της χήρας του Κερτ Κομπέιν να επιστρέψει στα μουσικά πράγματα, με τη σοφία όσων πέρασε τα τελευταία χρόνια. Ο τίτλος του δίσκου της τα λέει όλα.
Madonna - Licorice
Θα είναι αυτός ο τίτλος; Θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Το μόνο βέβαιο είναι πως η Μαντόνα βιάζεται να ξεμπλέξει με τον τελευταίο δίσκο που χρωστάει στην Warner και να κάνει βουτιά στο πρόσφατο καινούργιο της συμβόλαιο που γράφει στο τέλος: 120 εκατομμύρια δολάρια.
Massive Attack - Weather Underground
Και μόνο η προοπτική ότι θα βγάλουν δίσκο είναι από μόνη της ένα γεγονός. Ένα σπουδαίο γκρουπ, που όσο περνάει ο χρόνος αποκτά βάθος, ουσία και πολιτικές θέσεις. Για να δούμε πώς θα αποφασίσουν να διακινήσουν την καινούργια τους μουσική.
Moby - Last Night
Ο επιμένων νικά, μα όχι πάντα. Δύσκολα ο Moby θα φτάσει στο ύψος του παρελθόντος του, αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις.
Dr. Dre - Detox
Ο μέγας αρχιερέας του χιπ-χοπ ετοιμάζεται να ξαναχτυπήσει κι όλοι περιμένουμε με κομμένη την ανάσα να δούμε πόσο εύστοχος θα είναι. Θα νικήσει με νοκ-άουτ ή στα σημεία;
Guns N’ Roses - Chinese Democrasy
Απλώς το αναφέρω ως το «σύντομο ανέκδοτο της δισκογραφίας». Εδώ και μήνες σέρνεται αυτή η φήμη, αλλά όλο κάτι συμβαίνει και δεν κυκλοφορεί. Ίσως τελικά είναι καλύτερα να παραμείνει «αστικός μύθος» παρά να βγει κανονικά.
Επίσης περιμένουμε καινούργια άλμπουμ, χωρίς να έχει ανακοινωθεί ο τίτλος ή ημερομηνία κυκλοφορίας, και από τους: U2 (τι μπορούν να κάνουν πια;), R.E.M. (τώρα που μεγάλωσαν και δεν είναι σταρ ίσως προκύψει κάτι καλό), AC/DC (η μεγάλη επιστροφή), Aerosmith (μία από τα ίδια, φαντάζομαι), Blur (παρακινδυνευμένη επαναλειτουργία), Coldplay (προσπαθώντας να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος), Cure (κι όμως βαστάνε ακόμη), Zack de la Rocha (πάντα πολιτικοποιημένος και οργισμένος, έχει πεδίο δράσης λαμπρό), Franz Ferdinand (σε κρίσιμο σημείο), Garbadge (αμφιβάλλω αν μπορούν), Janet Jackson (γιατί όχι;), Michael Jackson (κι άλλο σύντομο ανέκδοτο της δισκογραφίας), James (στην Ελλάδα το περιμένουμε πώς και τι), Metallica (μπορούν να παραμείνουν στην πρώτη γραμμή;), Morrissey (σκέφτεται να πάει για συναυλίες στη Μέση Ανατολή), Oasis (τόσο πολλή υπεροψία για τόσο λίγο εγώ), Portishead (κι αυτοί μας λένε εδώ και τρία χρόνια ότι βγάζουν άλμπουμ αλλά... Είναι όμως σπουδαίοι και γι’ αυτό κάνουμε υπομονή).
Συναυλίες για να δούμε
Explosions In The Sky + Eluvium (2/2 στο Αn Club)
Οι «εναλλακτικοί» έχουν τώρα σπουδαία ευκαιρία να δουν δύο καλά γκρουπ που συζητήθηκαν πολύ το 2007. Πιο τώρα δεν γίνεται.
Saint Etienne (9/2 στο Gagarin)
Κομψή ποπ παλαιάς κοπής και καλού γούστου.
Ute Lemper (11, 12/2 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
Θα ήθελε να είναι η Μάρλεν Ντίτριχ αλλά δεν είναι – άσε που, κατά τη γνώμη μου, είναι υπερεκτιμημένη. Τα γνωστά: λίγο Μπρεχτ, λίγο καμπαρέ, λίγο Νικ Κέιβ και Έλβις Κοστέλο.
Wishibone Ash (16/2 στο Rodeo)
Στη δεκαετία του ’70 κυκλοφόρησαν μερικούς πολύ καλούς δίσκους του λεγόμενου «art-rock» ή «progressive», τώρα περιφέρουν το όνομά τους.
Girls Against Boys (24/2 στο Gagarin)
Τι θα γίνει με αυτό το deja vu διαρκείας; Ξαναζώ τα νεανικά μου χρόνια.
The Godfathers (15/3 στο Gagarin, 14/3 στη Θεσσαλονίκη)
Να που γίνεται η συναυλία τους και μαθαίνουμε ότι ζουν κι αυτοί. Τελικά κανείς δεν πάει χαμένος – εδώ «αναστήθηκε» ο Φίλιππος Νικολάου.
The Meteors (22/3 στο Rodeo)
Μετράνε 25 χρόνια στο περιθώριο, αλλά δεν το βάζουν κάτω, γιατί έτσι τους αρέσει. Να «βάζουν φωτιά» με το ξέφρενο psychobilly κι όποιον πάρει ο χάρος.
Charalambides (28/3 στο Rodeo)
Οι μυστήριοι τύποι από το Τέξας με το «ελληνικό» όνομα (ή επώνυμο αν προτιμάτε), έρχονται να μας αποκαλύψουν τη μεγάλη μουσική παράδοση της περιοχής τους στην ψυχεδελική τρέλα.
Beasts of Bourbon (29/3 στο Gagarin)
Το «γκαραζορόκ» δεν πεθαίνει ποτέ, ειδικά όταν προέρχεται από παλιές καραβάνες.
Kylie Minogue (22/5 στη Μαλακάσα)
Η προσπάθεια για ένα αξιοπρεπές come back μετά την περιπέτεια με την υγεία της τη φέρνει στην εξοχή της Αττικής. Μα αυτή θα έπρεπε να παίξει σε μπουτίκ.
Obituary (31/5 στο Gagarin, 1/6 Θεσσαλονίκη)
Death Metal κι άγιος ο Θεός... Ελπίζω να το πιάσατε το λογοπαίγνιο.
Mark Knopfler (15/6 στον Λυκαβηττό)
Κάποτε όλοι ακούγανε Dire Straits και τον λιγωτικό ήχο της κιθάρας του Μαρκ Κνόπφλερ, κι έρχεται για να μας θυμίσει τι αμαρτίες κάναμε κάποτε.
Phillip Glass (8 ως 12/7 στο Badminton)
Επειδή είναι «γάτος» κατάλαβε ότι αν δεν χωθεί στην ποπ κουλτούρα δεν έχει και πολλές διεξόδους. Ο μινιμαλισμός είναι καλός πια μόνο για τις μουσικές εγκυκλοπαίδειες κι έτσι το ’ριξε στις συνεργασίες, κάτι με τον Τομ Γουέιτς, κάτι τώρα με τον Λέοναρντ Κοέν. Η παράσταση που θα μας παρουσιάσει είναι βασισμένη στο έργο του μεγάλου τραγουδοποιού.
Iron Madain (2/8 στη Μαλακάσα)
Πιο φτηνά δεν θα τους έρχεται να βρούνε ένα σπίτι και να μένουν εδώ μόνιμα;
