Μικρή διαφορά

mikri-diafora

Είμαι 30 ετών, εργάζομαι σε μια πολυεθνική και εδώ και ένα χρόνο βγαίνω με ένα αγόρι 4 χρόνια μικρότερό μου. Περνάμε φανταστικά κι εκείνος λέει ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Oι φίλες μου όμως μου λένε ότι μαζί του χάνω το χρόνο μου και πως αυτή η σχέση δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά. Θέλω να είμαι κοντά του, αλλά από την άλλη φοβάμαι μήπως δεθώ και μετά υποφέρω. Τι να κάνω;

Να χαρείς τη ζωή σου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη υποχρέωση που έχεις απέναντι στον εαυτό σου. Να αξιοποιείς όσο καλύτερα μπορείς τις δυνατότητές σου και να περνάς καλά, αυτά είναι τα δύο πράγματα που πρέπει να κάνεις. Και ένα τρίτο: να μην ακούς κανέναν. Μόνο την καρδιά, τον ένστικτο και τη λογική σου να εμπιστεύεσαι, γιατί ξέρουν τι είναι καλύτερο για σένα. Καμιά φίλη, όσο και να σε αγαπάει, δε βρίσκεται μαζί σου όταν τελειώνει η μέρα σου και κάνεις τον απολογισμό σου. Απέναντι στα δύσκολα είσαι μόνη, αλλά μόνη είσαι και απέναντι στα ωραία, γιατί το πιο ωραίο απ' όλα, ο έρωτας, μοιράζεται ανάμεσα σε δύο - οι φίλες αναγκαστικά μένουν απέξω. 

Αφού βρήκες κάποιον που σου ταιριάζει και νιώθεις ερωτευμένη, μείνε μαζί του και νιώσε ευτυχισμένη. Εκείνος δείχνει εξίσου ξετρελαμένος, αφού σου κάνει ρομαντικές δηλώσεις και γλύκες. Άρα, δε φαίνεται να υπάρχει κανένα εμπόδιο που να σας αποτρέπει από το να χαρείτε αυτό που έχετε κι αυτό που αισθάνεστε. 

Το γεγονός ότι αυτός είναι τέσσερα χρόνια μικρότερός σου τίποτα δεν μπορεί να προεξοφλήσει, γιατί πολλοί είναι οι άντρες που, έχοντας μια καλή σχέση, παντρεύονται στα 28 και γίνονται μπαμπάδες στα 30. Και κάποιοι άλλοι δεν παντρεύονται καθόλου, και 40 να γίνουν. Εσύ πάλι γιατί κολλάς; Ποιος σου είπε ότι μια κοπέλα στα 30 πρέπει σώνει και καλά να παντρευτεί; Έχεις τη ζωή σου, τη δουλειά σου, τις κοινωνικές σου επαφές - μια χαρά μάς ακούγονται όλα. Με ποια λογική πρέπει ξαφνικά να αρχίσεις να προβληματίζεσαι μήπως δε βρεις τον καλό γαμπρό να αποκατασταθείς; 

Μα όλα αυτά που κάνεις, η εργασία και η κοινωνικότητα, αποκατάσταση είναι. Δεν είσαι ένα άβουλο και ανίκανο πλάσμα, που ψάχνει για στήριγμα εφ' όρου ζωής, όπως έκανε η προγιαγιά σου, αλλά μια ανεξάρτητη, εργαζόμενη γυναίκα που ερωτεύτηκε έναν άντρα της αρεσκείας της, που θα μπορούσε να ήταν και δέκα χρόνια μεγαλύτερός της όπως και τέσσερα χρόνια μικρότερος. 

Με αυτόν έχεις σχέση, με αυτόν περνάς καλά και με αυτόν μπορεί μια μέρα ακόμη και να παντρευτείς. Γιατί, να ξέρεις, ο γάμος δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά ανθρώπου και διάθεσης. Αλλά και σε χωρισμό να καταλήξει αυτός ο δεσμός ή και κάποιος άλλος με έναν άντρα μεγαλύτερο από σένα, πού το είδες το κακό; Ζω σημαίνει αποκτώ εμπειρίες. Όποιος κάθεται στην εξέδρα και περιμένει να μπει το γκολ από μόνο του είναι θεατής της ζωής. Κι εμείς σε θέλουμε παίκτρια. Μόνο όταν παίξεις κερδίζεις την εμπειρία, τη δύναμη, την αυτοπεποίθηση, τη χαρά και τη ζωή. Και κάτι off the record: ο δικός μου άντρας είναι ακριβώς τέσσερα χρόνια μικρότερος και μόλις κλείσαμε 20 χρόνια ευτυχισμένου γάμου.