Μία έκθεση ύμνο για τον Ζακ Πρεβέρ, τον μεγάλο ποιητή με τα πολλά ταλέντα, που εκφράστηκε με εντυπωσιακή καλλιτεχνική πολυμορφία, παρουσιάζει ο δήμος του Παρισιού. Η έκθεση αυτή εκπληρώνει το όνειρο της εγγονής και κληρονόμου του Ευγενίας Μπασελό Πρεβέρ, να παρουσιάσει συνολικά το έργο του. Ο Πρεβέρ θεωρείται ο πιο δημοφιλής γάλλος ποιητής. Η εγγονή του τονίζει ότι «το έργο του είναι ένα μωσαϊκό κι αν αφαιρέσει κανείς ένα κομμάτι, το αποσυνθέτει». Μαζί με τον κριτικό του κινηματογράφου Νιγέν Τρουνγκ Μπιν, οργάνωσε μία πλούσια σε ντοκουμέντα παρουσίαση που περιλαμβάνει 550 έργα, φωτογραφίες, χειρόγραφα, φιλμ, βίντεο, κολάζ.
Σε όλη του τη ζωή ο Πρεβέρ είχε σχέσεις αγάπης με το Παρίσι. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε και τα τελευταία στη Μονμάρτρη. Διέσχισε τρία τέταρτα του αιώνα (1900-1977) αγκαλιάζοντας όλες τις τέχνες, ποίηση, κινηματογράφο, εικαστικές τέχνες. Από μικρός, συνοδεύοντας τον πατέρα του σε φιλανθρωπικές του δραστηριότητες σε λαϊκές συνοικίες, διαμόρφωσε προοδευτική ιδεολογία και πνεύμα αμφισβήτησης του κατεστημένου. Στην αρχή της δεκαετίας του 1920 συγκατοικεί με τον εκδότη Μαρσέλ Ντιαμέλ και τον ζωγράφο Ιβ Ταγκί στο Μονπαρνάς. Το σπίτι τους γίνεται στέκι της ομάδας των σουρεαλιστών, στην οποία ο Πρεβέρ συμμετέχει ενεργά.
Το 1930 εγκαταλείπει την ομάδα του Αντρέ Μπρετόν και συνδέεται με την προοδευτική θεατρική «ομάδα του Οκτώβρη». Γίνεται ο κυριότερος συγγραφέας της, παράγει πενήντα θεατρικά κείμενα μέσα σε πέντε χρόνια. Η Ομάδα παίζει σε πολιτικές συγκεντρώσεις και σε εργοστάσια που βρίσκονται σε απεργία, επιλέγεται για τις θεατρικές Ολυμπιάδες, στη Μόσχα. Ο Πρεβέρ γράφει πια σενάρια για έργα του Κλοντ Οτάν Λαρά, του Ζαν Ρενουάρ και για τις μεγάλες ταινίες του Μαρσέλ Καρνέ, με πρωταγωνιστές την Αρλετί, τον Ζαν Λουί Μπαρό, την Μισέλ Μοργκάν, τον Ζαν Γκαμπέν. Σε κάθε φιλμ συμμετέχει στο γύρισμα, ακόμα και στο μοντάζ. Μετά τον πόλεμο σταματάει. «Ο κινηματογράφος είναι κουραστικός. Είναι ένα απαιτητικό επάγγελμα κι εγώ θέλω να έχω την ελευθερία μου και να αλλάζω».
Το 1946 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Λόγια» που έχει μεγάλη επιτυχία. Γίνεται κυρίαρχη μορφή στο καλλιτεχνικό κίνημα του Σεν Ζερμέν Ντε Πρε. Γράφει στίχους για τους Εντίθ Πιάφ, Ιβ Μοντάν, Ζιλιέτ Γκρεκό, Μουλουτζί. Συνεργάζεται με γνωστούς φωτογράφους, Μπρασάι, Ντουανό, Ντόρα Μαρ. Συναναστρέφεται διάσημους ζωγράφους, Πικάσο, Μιρό, Καλντέρ. Υστερα από πτώση του από ένα παράθυρο πρώτου ορόφου, αποτραβιέται στη νότια Γαλλία και εκφράζεται με πίνακες, κολάζ, σκίτσα.
Η έκθεση του δήμου Παρισιού παρουσιάζει ένα τμήμα αφιερωμένο στα νεανικά χρόνια του ποιητή, χειρόγραφα, αυθεντικά ντοκουμέντα, όπως το μανιφέστο των σουρεαλιστών «Εξαίσια πτώματα». Βλέπουμε σκηνές από ταινίες με σενάριά του. Σε άλλο τμήμα παρουσιάζονται τραγούδια με στίχους του και βίντεο με συναυλίες ή φωτογραφίες από περιπάτους του στο Παρίσι, που απαθανάτισαν μεγάλοι φωτογράφοι. Κι ακόμη παρουσιάζονται επίσης εκπομπές με τον Πρεβέρ να διαβάζει κείμενά του, περιστοιχισμένος από τους θαυμαστές του.
Στο τελευταίο μέρος της έκθεσης εκτίθενται τα κολάζ του, ανάλαφρα, χιουμοριστικά, που σατιρίζουν την πολιτική, το στρατό, την εξουσία. Παρουσιάζεται επίσης η πρωτότυπη «ατζέντα» του. Ο Πρεβέρ σχεδίαζε καθημερινά πολύχρωμα λουλούδια σε μια μεγάλη άσπρη κόλλα και δίπλα έγραφε σημειώσεις για τις ασχολίες του. «Ραντεβού με την Μπριζίτ Μπαρντό», «Παρασκευή 17, Μαξ Ερνστ», «Τρίτη πεντικιούρ»...
