Μία καλή μας φίλη αναζητά τις αιτίες που οι γυναίκες (διάσημες και μη) της δεκαετίας του ’60 δεν γνώριζαν και δεν ήρθαν ποτέ αντιμέτωπες με τον εχθρό της κυτταρίτιδας.
Η περίοδος μετά το Πάσχα, ‘‘μυρίζει’’… καλοκαίρι. Λίγο ο ήλιος, λίγο οι βόλτες που όλο και αυξάνονται, οι μικρές αποδράσεις που έχουν την τιμητική τους, η γκαρνταρόμπα που ανανεώνεται, οι έρωτες που ‘‘φουντώνουν’’ είναι σχεδόν υπεραρκετά για να μας φτιάξουν την διάθεση και να αλλάξουν την ψυχολογία μας προς το καλύτερο. Έτσι δεν είναι;
Δυστυχώς όμως, σε κάθε παραμύθι υπάρχει και ένας… δράκος! Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τον ρόλο αναλαμβάνει η κυτταρίτιδα. Γιατί καλά όλα τα άλλα, η γκαρνταρόμπα όμως, που ανανεώνεται, με υφάσματα σαφώς πιο ‘‘μικροσκοπικά’’ και αραχνοΰφαντα έχει και την ‘‘καταστροφική’’ ιδιότητα να αναδεικνύει κάθε ψεγάδι του σώματος…
Κι επειδή τα κοντά δεν… μακραίνουν, τα στενά που διαγράφουν δεν… φαρδαίνουν και τα ράσα ανήκουν στους παπάδες όπως και οι κελεμπίες σε έθιμα άλλων χωρών, σκέφτηκα πως η λύση είναι μια: να γυρίσουμε στην δεκαετία του 1960!
Τότε που οι γυναίκες αδύνατες ή όχι φορούσαν φούστες- ζώνες (άσχετα αν οι ίδιες σήμερα σοκάρονται αντικρίζοντας το ίδιο…) και τα σώμα τους δεν είχε ίχνος κυτταρίτιδας. Τότε που η Σαπουντζάκη, η Καραγιάννη και άλλες ντίβες της εποχής εμφανιζόντουσαν με μαγιό μπροστά στις κάμερες και το μόνο που διέκρινες ήταν… ταλέντο! Αυτά και δεκάδες άλλα παραδείγματα εκείνης της εποχής μου έδωσαν τα ερεθίσματα για την σκέψη της επιστροφής δεκαετίας.
Μα τι άλλαξε δηλαδή από τότε που η λέξη κυτταρίτιδα ήταν ανύπαρκτη;
Γιατί το ενδεχόμενο να είναι «ιογενής» επιδημία που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια… δεν παίζει! Επίσης, η περίπτωση του να πιάνουν οι κατάρες των πρώην των νυν μας επίσης δεν αποτελεί «έγκυρο» ενδεχόμενο!
Αλλού είναι λοιπόν το μυστικό…
Παρατηρώντας, τις συμβουλές των ειδικών για την εξάλειψή του «εχθρού», διαπίστωσα πως συγκρίνοντας τις με τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής εκείνων των εποχών υπάρχει «δέσιμο»!
Η διατροφή τους ήταν πολύ πιο υγιεινή, αρχής γεννωμένης από τα ίδια τα τρόφιμα που προέρχονταν από… φυσικές πηγές σε αντίθεση με το σήμερα. Τα λιπαρά δεν έκαναν «πάρτυ» στα γεύματά τους και τα αναψυκτικά δεν ήταν απαραίτητα συνοδευτικά και κυρίως δεν αντικαθιστούσαν το νερό. Για να πάνε μέχρι το ψιλικατζίδικο δεν χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο, τα γεύματα ήταν προελεύσεως… μαμάς και όχι delivery-αμαρτίες, ενώ οι ατέλειωτοι περίπατοι αποτελούσαν μορφή ψυχαγωγίας.
Δεν ήταν λοιπόν η εποχή, ούτε οι τότε «ευλογημένες» γενιές. Ήταν ο τρόπος και οι συνθήκες ζωής που τους «προφύλασαν» από τον… δράκο του παραμυθιού!
Γι αυτό μικρές μου νεραϊδες, μπορεί και πρέπει μεθοδικά να… φύγει από τον Πύργο!
