Σίγουρα θα θυμάσαι όταν στην παιδική σου ηλικία στο σχολείο σου οι δάσκαλοι σου έλεγαν την ιστορία με τα τείχη της Ιεριχούς που με μπόλικη τρομπέτα, σάλπιγγα και κλαρίνο έγιναν κομμάτια; Τι να λέμε τώρα… ιστορίες για αγρίους, σταντέ αν έπαιξε η φάση ανάμεσά τους κάποιος θα ξέφευγε για σολάρισμα αλά Lisa Simpson συνεπαρμένος απο την όλη την φάση της κατάστασης! Ναί, πήγες σχολείο λέει και τώρα μπορείς να μου αραδιάσεις ένα κάρο ιστορίες για “συντονισμούς” κουτουλού που εξηγούν τέτοια φαινόμενα αλλά…παραδέξου το! Δεν το έχεις δεί ποτέ με τα ματάκια σου.
Θα μιλήσουμε λοιπόν -ή μάλλον περισσότερο θα δούμε αυτή την φορά- περι ήχου και της επίδρασής του στην ύλη. Εδώ έρχεται να μας βοηθήσει η κυματική (cymatics), η επιστήμη που ορίζεται ως ο κλάδος της κλασσικής φυσικής που μελετάει την μεταφορά ενέργειας σε μορφή κύματος. Μη φοβάσαι, δεν θα σε πνίξω με εξισώσεις, ημιτόνια, συνημιτόνια και τα ρέστα, θα σου δείξω όμως τι συμβαίνει σε ορισμένα υλικά όταν τους μεταδώσεις ενέργεια με την βοήθεια κυμάτων. Τι κυμάτων; Όχι, δεν θα σε βάλω να στέκεσαι στην προκυμαία σαν τον μούτσο που περιμένει το σκυλόψαρο (ή το μουνί και το δελφίνι που θα έλεγε και ο Πατήρ Πανούσης), θα το κάνουμε όπως το έκανε κάποτε και ο Jay Kay απο τους Jamiroquai όταν υποστήριζε πως έχει… κονσερβοποιημένες κάψες στα πόδια του! Με την Μουσική!
Η όλη φάση άρχισε -επισήμως- όταν ένας τρελάρας, ο Dr. Hans Jenny άρχισε να μελετά την επίδραση διαφόρων τόνων ήχου σε διάφορα υλικά. Τίποτα δεν του ξέφυγε: σκόνες, υγρά, υγρά με μη νευτώνια συμπεριφορά (ε; ποιός ήρθε;), κρυστάλους, όλα τα έβαλε να κάνουν τρελό bootyshake στους πρόστυχους ρυθμούς των ηχείων του σαν Αφρικάνα με στεατοπυγία που της έβαλες R’n'B στα 100 decibel! Πως το κάνεις; Πολύ απλά DIY καταστασιακά!
Χρειάζεσαι ένα ηχείο στο οποίο πάνω θα ακουμπήσεις μια πλατφόρμα (απο χαρτόνι εώς ζελατίνα για σάντουιτσάκια ή τις προχτεσινές χρησιμοποιημένες σου καπότες που δεν θες να πετάξεις αν πρώτα δεν πιάσουν πάνω τους 3 είδη μούχλας) και μια γεννήτρια ήχων (συχνοτήτων ουσιαστικά) όπου να μπορείς να επιλέξεις ένταση και συχνότητα του σήματος σε Hertz: για τούτο στάνταρ θα κυκλοφορεί κάποιο software, δεν είναι δά τίποτε δύσκολο! Βάζεις πάνω το υλικό, ανοίγεις τα ηχεία και το κάνεις να χορέψει σαν ξεπεσμένο σκυλί 5ου χιλιομέτρου Θεσσαλονίκης-Μουδανιών με το που σκάσει το τσιφτετέλι απο τον άμβωνα της ντεκαπάζ ακολασίας. Ας αρχίσουμε με κάτι απλό.Τι θα λέγατε για λίγο… αλάτι για αρχή;
Κουλό έ; Δεν είδες και πολλά ακόμα… Τι θα γινόταν αν η σκόνη ήταν λεπτότερη, π.χ. κάτι σαν αλεύρι ή σπόρια ενός φυτού, μια πούδρα μπρε αδερφέ; Ακόμα πιο παράξενες φάσεις, χορεύει μόνο του και… αυτοοργανώνεται με τρόπο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσα λίγα έχεις δεί στην άμοιρη ζωούλα σου.
Ας πάμε στα υγρά, νεράκι, τα ούρα του παππού ή την κατ’ ευφημισμό “πηχτή” σου! Δες τα να χορεύουν τον χορό της κοιλιάς, σαν εκείνη την χοντρή στο κλάμπ που μόλις πέσει το Big In Japan δεν χρειάζεται να κουνηθεί για να σε μαγέψει: το ηχητικό κύμα ταξιδεύει διαμέσω πατσοκοιλιάς κάνοντας χαρακτηριστικά κυματάκια απο τον αφαλό ως το μπούτι και τούμπαλιν! Μιλάμε για κυβικά, τι Big in Japan τώρα που το ξανασκέφτομαι, που αν κάνει απόβαση στην Ιαπωνία θα την ξεχειλώσει στο μέγεθος της Αυστραλίας, αν γλιστρήσει και βρει θάλασσα θα πνιγούν άλλοι τριακόσιοι χιλιάδες απ’το τσουνάμι!
Για τέλος ας δούμε τα μη νευτώνια υγρά, υγρά δηλαδή που έχουν παράξενες ιδιότητες όπως το ότι η πυκνότητά τους αλλάζει όταν υποβληθούν σε πίεση. Ω ναί, αυτή είναι πηχτή! Ένα τέτοιο μπορείς να φτιάξεις πολύ εύκολα αν διαλύσεις κόρνφλάουρ (cornflour, νισεστέ) σε νερό.
