Διακόπτουμε την προγραμματισμένη Παρασκευιάτικη μας συνάντηση για κάτι απρόσμενο και special, τόσο απρόσμενο και τόσο special όσο η πρόταση που έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου. Το μήνυμα ήταν από τον Ανδρέα Ζουρδό, που με προκάλεσε να αλληλο… συνεντευξιαστούμε, να δούμε τι έχει ο καθένας μας να πει και να αλληλο-ανακατέψουμε τα κουρκούτια μας, να δούμε τι θα βγει.
Τι ευκαιρία, ακόμα ένα δείγμα για την συλλογή μου! Έτσι, μετά από τις απαραίτητες συννενοήσεις, ένα ωραίο απόγευμα έσκασε μούρη στην υπόγα/εργαστήριό μου , προσπέρασε επιδεικτικά τα βάζα με τις ανθρώπινες πίκλες μου και δέθηκε μόνος του (!!!) στην ειδικά τροποποιημένη καρέκλα οδοντιάτρου που κοσμεί το “άβατό” μου! Άνοιξα το βαλιτσάκι μου, έβγαλα έξω τις καθιερωμένες σύριγγες με τα “εξωτικά” κοκτεήλ μου, τρυπάνια, ηλεκτρόδια και κολποδιαστολείς αλλά εκεί πάνω μου χάλασε το πάρτυ: μου είπε πως δεν υπάρχει ανάγκη για όλα αυτά, θα μιλήσει οικοιοθελώς!
Πρώτα το αυτόβουλο δέσιμο στην καρέκλα, μετά αυτή η ακατανόητη συναίνεση να πάει η γλώσσα του ροδάνι χωρίς καν να κυλήσει στις φλέβες του ούτε ένα ποταπό μιλιγραμμάριο πεντοθάλης — κάτι τέτοια είναι που χαλάνε την πιάτσα και κάνουν άτομα σαν εμένα να παρατάνε το “χόμπι“. Αλλά ουχί, δεν λιποψυχώ, απλά αποφασίζω αυτή την φορά να κάνω μια εξαίρεση μιας και το δείγμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αν ορίζεις τα δείγματα με το επάγγελμα τότε ο Ανδρέας Ζουρδός είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος, αν πάλι τα ορίζεις σύμφωνα με τα “χαρτιά” τους τότε ο Ανδρέας Ζουρδός έχει κάνει και ένα “τέρμινο και κάτι” στο University of Westminster στο Λονδίνο, στην σχολή Επιστημών Υγείας. Αν πάλι είσαι μοντέρνος και τα ορίζεις σύμφωνα με την ενδοδυκτιακή τους δραστηριότητα, τότε για εσένα ο Ανδρέας Ζουρδός είναι ο κάτοχος και δημιουργός του blog Metavolismos.com, και όχι, δεν έχει περάσει εγκεφαλικό, φροντίζει για τούτο — μπορεί μια χαρά να χτυπήσει τα πλήκτρα του πληκτρολογίου του και να αυτοσυστηθεί στην σχετική ενότητα.
Αν σεργιανίσεις λίγο την ιστοσελίδα του θα βρείς άρθρα για “μαγικές δίαιτες“, “υπερτροφές” και “συμπληρώματα με υπέρφυσικές ιδιότητες“, όπως επίσης και άρθα περί ”αποτοξίνωσης“, “ομοιοπαθητικής“, “γονιδίων που φταίνε για το παχύσαρκο σαρκί μας” ή για εκείνα τα υπέροχα βραχιολάκια που χαρίζουν ευεξία και ισορροπία — όλα αυτά φυσικά υπό το πρίσμα που δεν θα σου αρέσει, το πρίσμα της κριτικής σκέψης και του τεκμηριωμένου λόγου, που έχει την κακή συνήθεια να μας γκρεμίζει τους ευσεβείς πόθους, να μας δείχνει πως ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις μπορεί να είναι λάθος και να μας δείχνει πως γνωρίζουμε λιγότερα από όσα νομίζουμε.
Τσίνησες; Αν θεωρήσεις πως το τελευταίο θα ήταν έργο ενός καβαλημένου ξιπασμένου “παντογνώστη” που “πήρε ένα χαρτί και μιλάει“, τότε θα σου πω πως προσωπικά το θεωρώ προσφορά: δεν μπορείς να γεμίσεις ένα δοχείο που ήδη (θεωρεί πως) είναι γεμάτο αν δεν το αδειάσεις πρώτα ή αν δεν του δείξεις πως είναι άδειο. Αν θεωρήσεις τον Ανδρέα “σκεπτικιστή” με ό,τι φορτίο προσάπτεις σε αυτή την λέξη, τότε θα σου πω πως τον θεωρώ απλά εραστή της “evidence based” προσέγγισης, ιδίως σε θέματα εξ’ορισμού φυσικής υπόστασης όπως η διατροφή, τα φάρμακα, τα συμπληρώματα διατροφής, η υγεία και η διάπλαση του σώματος.
Ξανατσίνησες; Άσε του ένα σχόλιο στο άρθρο του που σε ενόχλησε ή με το οποίο διαφωνείς και θα συζητήσει μαζί σου — φρόντισε όμως να μην ξεχάσεις έξω από την πόρτα της ιστοσελίδας του τα επιχειρήματά σου και έστω κάποια υποτυπώδη απόδειξη των πύρινων θέσεών σου. Γιατί τότε θα ήταν σαν να πήγαινες σε πάρτυ κολλητού χωρίς να φέρεις το δικό σου μπουκαλάκι με την σανγκριά!
Εκτός των παραπάνω, ο Αντρέας Ζουρδός δεν είναι ένας υπερμεγέθης εγκέφαλος γεμάτος “γνώσεις” που μετά βίας ισορροπεί στο ατροφικό από το πολύ διάβασμα σκαρί του, έχει γύρω στα 13 χρόνια που ασχολείται με την άθληση — ή όπως ίσως θα προτιμούσε ο ίδιος να μας πει, με την γλυπτική σώματος.
Πάμε λοιπόν να δούμε πως αντιδρά όταν αδειάζω τον γεμιστήρα μου πάνω του, στο καρφί, χωρίς αναισθητικό, ούτε μιλλιγκράμ πεντοθάλης λέμε!
Ποιος είσαι και τι κάνεις;
Αντρέας Ζουρδός: Είμαι ένα σύνολο κυττάρων, άλλο ένα θηλαστικό, ένας άνθρωπος. Προσπαθώ να μην χάνω τον χρόνο μου.
Γιατί διατροφολόγος και όχι αρχιτέκτονας ή ψυχολόγος; Τι είναι αυτό που σε τράβηξε προς αυτή την κατεύθυνση;
Από μικρός κατάλαβα ότι θέλω να ασχοληθώ κάτι που να είναι σχετικό με τη βιολογία και τις θετικές επιστήμες, αλλά δεν είχα κατασταλάξει ακριβώς. Μάλλον το κλικ έγινε στα 17 μου περίπου, όταν άρχισα να διαβάζω ό,τι έβρισκα μπροστά μου για τη διατροφή, με σκοπό όχι να σώσω την ανθρωπότητα, αλλά με καθαρά δαρβινικά κίνητρα -το θέτω κομψά- δηλαδή να έχω ωραίο σώμα για τις κοπέλες, κάτι πολύ πρωτότυπο για 17 χρονών παιδί!
Οπότε άρχισα να κάνω βάρη, να τρώω διαφορετικά και είδα πάνω μου τις αλλαγές. Στην ουσία ήταν ένα πείραμα πάνω στο τι μπορεί να κάνει η διατροφή και η γυμναστική σε ένα σώμα! Δεν ήξερα ακριβώς τι έκανα και πού θα κατέληγα και στην ουσία αυτή η ημιμάθεια, την οποία αντιλαμβανόμουν, με έκανε να διαβάσω ακόμα περισσότερο! Αν βάλεις αυτό πάνω από τον παρονομαστή της δουλειάς των δικών μου, που εξαιτίας της πάντα ήμουν κοντά σε νοσοκομεία και άκουγα ιατρικούς όρους πολύ συχνά, τότε φτάνεις στο εύρος της “ελεύθερης βούλησης” που είχα. Στην πορεία κατάλαβα πως μπορώ να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα και να βοηθάω ανθρώπους να βελτιώσουν και την υγεία τους και την εμφάνισή τους.
Οι διατροφολόγοι απευθύνονται μόνο στους χοντρούς ή και κατ' επέκταση με προβλήματα παχυσαρκίας; Συμφωνείς ή όχι; Ποιος χρειάζεται τον διατροφολόγο και ποια είναι τελικά η σωστή δίαιτα;
Πέραν των καταστάσεων όπου υπάρχει ένα πρόβλημα υγείας, υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που απλά θέλουν να φαίνονται πιο ωραίοι στον καθρέφτη ή/και για το έτερον τους ήμισυ. Επίσης, μη ξεχνάμε ότι υπάρχει και η μεταβολική υγιής παχυσαρκία — και δεν χρειάζονται όλοι δίαιτα, αρκεί φυσικά να γυμνάζονται. Υπάρχουν πολλοί που λένε πως απλά “αρκεί να το ράψεις” και δεν χρειάζεσαι διατροφολόγο. Σύμφωνοι. Και σε κάποιες εγχειρήσεις η αναισθησία δεν είναι απαραίτητη αλλά βοηθά. Ο διατροφολόγος είναι ο αναισθησιολόγος της υποθερμιδικής δίαιτας, την κάνει όσο πιο ανώδυνη γίνεται. Γιατί αυτό; Γιατί βοηθά στην πιθανότητα να μην φύγει ο ασθενής στην μέση της διαδικασίας επειδή δεν αντέχει. Αυτό βραχυπρόθεσμα.
Μακροχρόνιος στόχος του διατροφολόγου είναι η διαμόρφωση καλής διατροφικής συμπεριφοράς. Σίγουρα κάποιοι χρειάζονται διατροφολόγο περισσότερο, άλλοι λιγότερο και άλλοι καθόλου. Το “χρειάζομαι” έχει να κάνει με υγεία κυρίως, in my book. Το να απευθύνεσαι όμως σε διατροφολόγο για να έχεις ένα πιο όμορφο σώμα και σαν bonus καλύτερη υγεία είναι κάτι που το βλέπω και δεν έχω λόγο να το κατακρίνω. Ανθρώπινα είναι αυτά τα πράγματα, στο κάτω κάτω. Τώρα μια σωστή δίαιτα πρέπει να έχει αποτελέσματα, να είναι βασισμένη σε επιστημονικές αποδείξεις, χωρίς να είναι καταπιεστική και φυσικά να παρέχει κορεσμό. Οι υπερβολικά περιοριστικές-σαδιστικές δίαιτες είναι συνταγή για αποτυχία.
Για να χάσει κάποιος κιλά πρέπει να προσλαμβάνει λιγότερες θερμίδες από όσες καταναλώνει. Ακούγεται απλό, όπως μία απλή αφαίρεση που αφήνει έλλειμμα. Το καταλαβαίνει ο κόσμος;
Ναι, ο κόσμος το καταλαβαίνει αλλά ψάχνει για παρακαμπτήριες όπως και να ‘χει. Απώλεια λίπους με θετικό θερμιδικό ισοζύγιο αντιστοιχεί σε καταπάτηση των φυσικών νόμων, θαύμα, αν πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο μπορεί να πιστέψει οτιδήποτε! Ο Richard Feynman είχε πει πως έτσι είναι το σύμπαν μας και, αν δεν μας αρέσει, τότε δεν μπορεί να κάνει κάτι και ίσως πρέπει να αλλάξουμε σύμπαν. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα.
Ποιοι είναι οι 3 πιο καταστροφικοι μύθοι στον τομέα της διατροφής;
Υπάρχουν πάρα πολλοί διατροφικοί μύθοι, θα μπορούσα άνετα να φτιάξω ένα top 10. Αλλά αν πάμε για 3, τότε είναι οι εξής: ο μύθος της αναγκαιότητας των πολλών γευμάτων, ο μύθος του “είμαστε ότι τρώμε” και ο μύθος πως η νηστεία (ή η χορτοφαγία/αποτοξίνωση) κάνει καλό στην υγεία. Το πρώτο είναι ψυχαναγκασμός που απωθεί πολύ κόσμο. Το δεύτερο υπεραπλούστευση που μπορεί να κατρακυλήσει σε τρομολαγνικά και νοσοφοβικά μονοπάτια. Κάτι τέτοια σοφίσματα εκμεταλλεύεται η Greenpeace για να χειραγωγήσει τον κόσμο. Όσον αφορά το τρίτο, η χορτοφαγια μπορεί να γίνει μία πολύ κακή ιδέα για την υγεία. Στην Γαλλία πολύ πρόσφατα μάλιστα δικάστηκαν οι γονείς που σκότωσαν το παιδί τους επειδή του επέβαλλαν χορτοφαγία.
Οι εύκολες λύσεις είναι γεγονός, δηλαδή ότι τραβάνε τον κόσμο σε λάθος κατεύθυνση. Με λίγα λόγια δεν είναι καθόλου παράξενο παρξενο να σε έχουν ρωτήσει σε επαγγελματικό επίπεδο για κάποιο χαπάκι ή τροφή που να αδυνατίζει δια μαγείας. Ποιο είναι το πρόβλημα να ακολουθεί κάποιος εύκολες λύσεις;
Ναι, κάποιες φορές με ρωτούν μεταξύ σοβαρού και αστείου. Όλοι μας χρησιμοποιούμε “εύκολες λύσεις” σε άλλα θέματα, π.χ αυτοκίνητο αντί για ποδήλατο ή τρέξιμο. Τίποτα το μεμπτό γενικά. Το πρόβλημα στο αδυνάτισμα είναι πως μια τέτοια αντιμετώπιση δεν είναι ρεαλιστική. Όλοι θέλουμε να το κάνουμε όσο πιο εύκολα γίνεται, εδώ μπαίνει και ο διατροφολόγος, αλλά το θέμα είναι ότι από ένα σημείο και μετά επαφίεται και στην θέληση που έχει ο καθένας. Πάλι ο περισσότερος κόσμος αναγνωρίζει ότι πρέπει και εκείνος να συμμετέχει στην διαδικασία.
Από όσο γνωρίζω ασχολείσαι με τη γυμναστική, είναι αλήθεια;
Είμαι στα γυμναστήρια από τα 15! Έχω δει πολλά. Εξαρτάται από το πού κοιτάς και σε ποια περιοχή είναι το γυμναστήριό σου. Αν είσαι σε κάποιο σιδεράδικο κακόφημης γειτονιάς του Λονδίνου δεν θα δεις τον ίδιο κόσμο με το αντίστοιχο σιδεράδικο της Κηφισιάς ή της Γλυφάδας.
Έχω περάσει από αρκετά γυμναστήρια και θα σου περιγράψω τι συναντάς σε μία μέση κατάσταση. Είναι οι τύποι που λιώνουν στην αερόβια, οι περαστικοί που θα κάτσουν την πρώτη εβδομάδα και μετά θα τα παρατήσουν, οι γυναίκες που φοβούνται τα βάρη γιατί νομίζουν πως θα γίνουν άντρες, και τα “αρρωστάκια” με τα βάρη, αυτοί που λέω εγώ μπιλντέρια, οι οποίοι χωρίζονται στην υποομάδα που γυμνάζεται για “όγκο” ,την υποομάδα που θέλει να χάσει λίπος και κάνει “γράμμωση” και μία τρίτη, δυναμικά ανερχόμενη υποομάδα, “ογκογράμμωσης“. Επίσης υπάρχουν αρκετά παιδιά που προπονούνται για δύναμη, αυτό που λέμε Powerlifting ή Δυναμικό Τρίαθλο.
O κόσμος όταν λέει bodybuilder φαντάζεται κάποιον με τεράστια, μη-φυσιολογική, αντιαισθητική διάπλαση. Αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με ό,τι είναι το bodybuilding, τουλάχιστον σε ερασιτεχνικό επίπεδo. Πώς αντιλαμβάνομαι εγώ τον όρο bodybuilding και bodybuilder; Ένας από τους καθηγητές μου που μ’ έχει επηρεάσει, ιδιαίτερα φιλέλληνας μάλιστα, ο Adam Cunliffe, το έλεγε “Body Sculpting” (“γλυπτική σώματος“) και όντως έτσι είναι. Τέχνη είναι αν το κάνεις καλά — και άλλωστε, από έργα τέχνης, αρχαιοελληνικά γλυπτά, γεννήθηκε το bodybuilding.
Νομίζω ότι ο θαυμασμός του ανθρώπινου σώματος είναι ένα στοιχείο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που αργότερα αποσιωπήθηκε. Η Σωματική Διάπλαση είναι ολόκληρη υποκουλτούρα σήμερα, με τα καλά της και τα κακά της — αλλά είναι πιθανότατα το άθλημα/χόμπι που έχει την περισσότερη επαφή με την επιστημονική πρόοδο.
Ταυτόχρονα είναι υποτιμημένο χόμπι, που όταν γίνεται σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί να βελτιώσει και την εικόνα του σώματός μας και την υγεία μας. Υπάρχει τεράστια παραπληροφόρηση για αυτό το άθλημα, για την οποία ευθύνονται κυρίως τα σχετικά περιοδικά — πραγματικά δεν χρειάζεται να παίρνει κανείς συμπληρώματα, ούτε θα βοηθήσουν σε κάτι, επίσης χρειάζεται ελάχιστο εξοπλισμό. Από την άλλη θέλει αρκετές γνώσεις και ακόμα περισσότερη υπομονή!
Υπάρχουν άσχημες νοοτροπίες εντός των τειχών του γυμναστηρίου και της bodybuilding κοινότητας που θα ήθελες να εξαλειφθούν;
Η πόλωση επιβεβαίωσης γενικά. Επειδή κάνω ή τρώω κάτι εγώ δεν σημαίνει ότι αυτό το κάτι είναι το μόνο σωστό. Μία ακατανόητη -για μένα τουλάχιστον- νοοτροπία που έχει εισβάλλει τελευταία είναι αυτή του “γυμνάζομαι για να έχω καλές εξετάσεις αίματος“. Το παράδοξο είναι πως πολλές από τις “φυσιολογικές τιμές” των εξετάσεων διαταράσσονται όταν κάποιος γυμναστεί και πολλοί… διακόπτουν την γυμναστική, με στόχο να τα πάνε καλά στις εξετάσεις!
Κανείς δεν μιλάει δημόσια για τα αναβολικά και τυχόν αναφορές σε αυτά είναι συνήθως επιπέδου συζητήσεις περί κακών ναρκωτικών. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό το θέμα;
Για τους περισσότερους χρήστες είναι όντως fast gym νοοτροπία. Είναι εύκολο να απαντήσουμε στο ηθικό ζήτημα, γιατί ο κάθε ενήλικος διατηρεί το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στο σώμα του. Για μένα είναι αυτονόητο αυτό το πράγμα. Αν θέλει και μπορεί να φτάσει κάποιος 300 κιλά παχύσαρκος ή να καπνίζει 5 πακέτα τσιγάρα την μέρα, τότε πρέπει να είναι ελεύθερος να γίνει και πολύ μυώδης, ακόμα και αντιαισθητικά μυώδης. Στο αν κάνει κακό στην υγεία του ή όχι εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Όπως δεν μου πέφτει λόγος αν κάποιος καπνίζει, αρκεί να μην αναπνέω τον καπνό του.
Τώρα όσον αφορά το αν είναι διάολος ή όχι, αρκεί μία βόλτα στο pubmed για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, σύνθετα καλύτερα και όχι μονολεκτικά. Δεν διαφωνώ με όσα έχεις γράψει εσύ παλιότερα. Πάντως όσον αφορά την επίδραση της τεστοστερόνης στην επιθετικότητα, είναι θέμα κότας-αυγού. Η επιθετικότητα φέρνει τεστοστερόνη και όχι το αντίθετο, ο γνωστός βιολόγος Robert Sapolsky το αναλύει καλά το ζήτημα στο βιβλίο του “The Trouble with Testosterone“. Αν μιλάμε όμως για “αναβολικά” γενικά, ανεξαρτήτως προέλευσης και σύστασης, χωρίς να χρειάζεται να είναι σε αμπούλες ή χάπια, ας δούμε τι δίνουν για φαγητό μερικοί γονείς στα παχύσαρκα παιδιά τους που δεν φταίνε σε τίποτα.
Λένε πως από διαφορετικούς δρόμους μπορεί να φτάσεις στο ίδιο μέρος. Θεωρείς πως η ενασχόληση σου με την διατροφολογία ή με τα γυμναστήρια σε βοήθησε να εξάγεις ασφαλή συμπεράσματα;
Ναι γιατί η “προσπάθεια” είναι πολύ μετρήσιμη σε αυτόν τον χώρο. Το γυμναστήριο είναι μια μικρογραφία του τι γίνεται στον κόσμο μας. Υπάρχουν αυτοί που ακολουθούν λάθος δρόμο και ποτέ δεν βλέπουν τα αποτελέσματα που θέλουν ή και μένουν σε φαύλους κύκλους για χρόνια. Η γεωγραφία μέσα στο γυμναστήριο είναι σημαντική. Η “χώρα” στην οποία βρίσκεται ο καθένας καθορίζει αρκετά την πιθανότητα για αποτελέσματα. Το ίδιο και τι “μόρφωση” και “επιρροές” έχει.
Αν κάποιος συχνάζει σε αυτό που λέω ζώνη χαμηλής έντασης, δηλαδή στους διαδρόμους και στα μηχανήματα των προσαγωγών τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Αν το ίδιο άτομο τολμήσει να βγάλει τον εαυτό του έξω από την ζώνη άνεσής του και πάει εκεί που είναι τα ελεύθερα βάρη, εκεί που καμιά φορά βρωμά ιδρώτα από την προσπάθεια, κάνει θόρυβο, αν αποφασίσει να σφίξει τα δόντια και να πιεστεί, να πάρει το “κόστος ευκαιρίας” τότε θα εκπληρώσει το δυναμικό του, θα δει αποτελέσματα. Επίσης, όπως και στον έξω κόσμο, τα διάφορα δόγματα είναι παντού. Είναι αυτή η ενίσχυση από την κοινότητα που μπορεί να παροδηγήσει αρκετό κόσμο.
Η πίστη βοηθάει στην διατροφολογία;
Ναι, δεν έχω λόγο να πω ψέμματα, φυσικά και έχω υπάρξει “πιστός” αλλά μάλλον όχι αρκετά ώστε να μείνω πιστός. Νομίζω ότι η πίστη, ακόμα και στον εαυτό μας, πρέπει να γίνεται βάσει τεκμηρίωσης. Η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση οδηγεί μόνο σε απογοήτευση. Καλύτερη από την πίστη είναι η αμφισβήτηση, κυρίως του εαυτού μας. Η επιστήμη δεν είναι σύστημα πίστης αλλά το αντίθετο — είναι σύστημα αμφισβήτησης και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό.
Τα μειονεκτήματα της πίστης είναι πάρα πολλά. No value for money, ας αρχίσουμε από εκεί. Power balance, φραπελιές, βασιλικός πολτός, μέλι, νερό Καματερού παλιότερα, ιαματικά λουτρά, ομοιοπαθητική και η λίστα δεν τελειώνει. Αλλά ας το κρατήσω στο διατροφικό σκέλος. Πόσοι άποροι θα τρεφόντουσαν με τα λεφτά που έχουν διατεθεί για ναούς και “ιερά” άμφια;
Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στον τομέα σου και ένα πράγμα στον κόσμο ποιο θα ήταν;
Θα ήθελα ο τομέας μου να βλέπει περισσότερο το δάσος και όχι το δέντρο. Δεν θέλω να γίνει ο τομέας μου η ειδικότητα που θα λέει στον κόσμο ότι το κορεσμένο λίπος “κάνει κακό” ή να είναι αυτός που θα “θεραπεύσει” τους “εθισμένους” στο τυρί ή σε ότι άλλο έχει κορεσμένο λίπος. Πρέπει να σταματήσουμε να απαντάμε σε ερωτήσεις του τύπου “κάνει καλό το Χ τρόφιμο;“. Δεν θέλω να γίνουμε μία ειδικότητα που να απομονώνει χημικές ενώσεις ή τρόφιμα και διατροφές και να τα καθαγιάζει ή να τα δαιμονοποιεί. Δεν θέλω να γίνουμε η ειδικότητα που καταδυναστεύει την διατροφή των ανθρώπων, αλλά το αντίθετο, να τους ελευθερώσουμε από την παραπληροφόρηση και τα δόγματα. Δεν πρέπει να γινόμαστε μικροί δικτάτορες όσων βοηθάμε.
Από τον κόσμο θα ήθελα περισσότερη αμφισβήτηση στις αυθεντίες, και μέσα είναι και οι διατροφικές. Αν κάποιος διαιτολόγος ή άλλος επιστήμονας υγείας διατυπώνει έναν ισχυρισμό σε κάποιο μεσημεριανό σκουπίδι της τηλεόρασης, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν μαζί του. Υπάρχουν αρκετά φαινόμενα διαπλοκής συμφερόντων και χορηγιών σε διατροφολόγους. Ο κόσμος πρέπει να είναι πολύ σκεπτικός.
Τι άλλα ενδιαφέροντα και ασχολίες έχεις πέραν της γυμναστικής και της διατροφής;
Χωρίς να θέλω να το παίξω κουλτούρα, μ’ αρέσει να διαβάζω αρκετά. Βασικά έχω εξελιχθεί σε μεγάλο “φυτό“. Έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια από το λύκειο για να συμφιλιωθώ με το διάβασμα φυσικά. Το διάβασμα μ’ αρέσει για τον ίδιο λόγο που μ’ αρέσει να ευχαριστιέμαι την παρέα κάποιων ανθρώπων δια ζώσης, γιατί νιώθω ότι έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία να μου διηγηθούν ή να με κάνουν να δω για λίγο τον κόσμο από τα μάτια τους. Από μία οπτική “alpha male” μου αρέσουν πολύ τα αυτοκίνητα, αλλά πάλι είμαι υπέρ της science based προσέγγισης, όποιος έχει παρακολουθήσει τον Ιαβέρη να μιλά για οδική ασφάλεια θα με καταλάβει.
Όσον αφορά τι θα ήθελα να σπουδάσω περαιτέρω. Κάτι σχετικό με ψυχολογία θα με ενδιέφερε ή ιατρική, πιο συγκεκριμένα ενδοκρινολογία. Και γαμώ τις ειδικότητες! Αλλά ακόμα και με την σκέψη ότι πρέπει να μπαίνω στην διαδικασία εξετάσεων, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, στην αβεβαιότητα, ποιος θα με κρίνει και με τι κριτήρια, γίνομαι αρκετά διστακτικός. Χώρια που με το διαδίκτυο μπορείς να έχεις πρόσβαση σε πάρα πολλές πληροφορίες. Αυτήν την στιγμή δεν είμαι πολύ motivated να κινητοποιηθώ για άλλη μία διαπίστευση σπουδών — και που απλά διαβάζω πράγματα είναι μία χαρά.
