Μήλον της έριδος το καλοκαίρι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού (πριν τον «κλέψουν» την τελευταία στιγμή οι πράσινοι) και ήδη στα πλάνα του Παναγιώτη Γιαννάκη για την Εθνική Ομάδα, ο Στράτος Περπέρογλου ξέρει καλά πως το μέλλον είναι μπροστά του. Και πρέπει να το σπρώξει μπροστά. Σε fast forward!
Ήταν μέλος της εκπληκτικής «τάξης του '84» (που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό το 2002 και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων το 2003, καθώς και ένα αργυρό στο Παγκόσμιο του 2004 - εν τη απουσία του) και πρωταγωνιστής στη μεταγραφική κίνηση του φετινού καλοκαιριού, συμπαίκτης και «σειρά» των Σχορτσιανίτη, Βασιλόπουλου, Βασιλειάδη, Μαυροκεφαλίδη, Βουγιούκα και Αποστολίδη, παίκτης-αποκάλυψη της περσινής σεζόν και μέλος της καλύτερης πεντάδας του ελληνικού πρωταθλήματος, στο οποίο αγωνίστηκε με τη φανέλα του Πανιωνίου.
Ο γεννημένος στη Δράμα, στις 7 Αυγούστου 1984, forward, που φέτος εξασφάλισε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό των Γιαννακόπουλων και του Ομπράντοβιτς και μετείχε για πρώτη φορά στην προεπιλογή και τη βασική προετοιμασία της «μεγάλης» Εθνικής Ανδρών, έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στον ΑΟ Καβάλας, ενώ πριν αναδείξει μέρος από το ταλέντο του στους κυανέρυθρους της Νέας Σμύρνης, είχε φορέσει τη φανέλα του Ιβίσκου Ρόδου (όπου βρέθηκε ακολουθώντας τον στρατιωτικό πατέρα του) και του Ηλυσιακού. Ψηλόλιγνος, ωραίος και γεμάτος ήρεμη αυτοπεποίθηση, ο Στράτος Περπέρογλου μοιάζει περισσότερο σοβαρός απ' όσο θα δικαιολογούσε η ηλικία του και απολύτως προσηλωμένος στα αθλητικά του όνειρα, που εσχάτως γίνονται ένα-ένα πραγματικότητα.
Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης, Βουγιούκας, Αποστολίδης. Τι συνέβη φέτος και οι γεννηθέντες το 1984 ήταν πρωταγωνιστές των μεταγραφών στο ελληνικό μπασκετικό καλοκαίρι;
Δεν πιστεύω ότι συνέβη έτσι ξαφνικά. Πρόκειται για μια γενιά παιδιών που ούτως ή άλλως αγωνίζονται αρκετά χρόνια σε υψηλό επίπεδο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και απλώς φέτος, με τις μεταγραφές στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, βγήκαν μπροστά.
Εσείς προσωπικά ήρθε κάποια στιγμή που νιώσατε μήλον της έριδος ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό; Μια περίοδο οι εφημερίδες εμφάνιζαν ως σίγουρη τη μετακίνησή σας στους ερυθρόλευκους.
Ήταν όντως ένα περίεργο καλοκαίρι. Πράγματι είχα πρόταση από τον Ολυμπιακό, μόνο που ο Ολυμπιακός δεν τα βρήκε με την προηγούμενη ομάδα μου, τον Πανιώνιο, ο οποίος θα έπρεπε και να συναινέσει για τη μετακίνησή μου.
Εσείς είχατε προτίμηση μεταξύ των δύο μεγάλων; Όταν φτάνουν στα χέρια σου προτάσεις τόσο από τον Ολυμπιακό όσο και από τον Παναθηναϊκό, τι σταθμίζεις πριν αποφασίσεις;
Πολλά. Καταρχήν την προοπτική που θα έχεις. Το πού μπορείς να βελτιωθείς περισσότερο, πού θα έχεις μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής - καλό το συμβόλαιο και τα λεφτά, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι το πρωτεύον για μένα. Με δεδομένα όλα αυτά, είμαι πολύ χαρούμενος για την κατάληξη που είχε η υπόθεση της μεταγραφής μου.
Καθώς κανείς διαπραγματεύεται τη μεταγραφή του (και προφανώς δεν ισχύει μόνο στο μπάσκετ αυτό...), φτάνει μια κρίσιμη ώρα που ο απέναντι σε ρωτά «Πόσο κάνεις;», πόσο, με άλλα λόγια, αξιολογείς και αποτιμάς τον εαυτό σου.
Ας είναι καλά ο μάνατζέρ μου σε αυτά!
Να ρωτήσω ευθέως: Αν περνούσε από το χέρι σας, θα δίνατε όσα έδωσε ο Παναθηναϊκός για τον Περπέρογλου;
Ίσως όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι να ανέβασαν λίγο την τιμή, όμως σε ό,τι τουλάχιστον με αφορά, ελπίζω να αξίζω τα λεφτά που μου έδωσαν - και σε βάθος χρόνου θα το αποδείξω.
Ως πού φτάνουν οι αθλητικές σας φιλοδοξίες; Όταν παιδί ξεκινούσατε το μπάσκετ, ονειρευόσασταν τον εαυτό σας στο ΝΒΑ; Τι είδους αφίσες είχατε κρεμασμένες στο εφηβικό σας δωμάτιο;
Ποδοσφαιρικές! Για να πω την αλήθεια, με το μπάσκετ δεν ξεκίνησα να ασχολούμαι παρά στα 14-15 μου - ως εκείνη τη στιγμή έπαιζα μόνο ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικά, με τους φίλους μου. Αμυντικός της κακιάς ώρας. Το ΝΒΑ, λοιπόν, προφανώς και δεν το σκεφτόμουν καν. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν να παίξω και να καθιερωθώ στην εκάστοτε ομάδα μου και να φτάσω κάποτε στην Εθνική Ελλάδος - αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρό μου. Τα πράγματα ξεκίνησαν να σοβαρεύουν και να πηγαίνουν καλά από τη στιγμή που πήγα στην Ηλυσιακό και μέσα σε τέσσερα χρόνια ανεβήκαμε ισάριθμες κατηγορίες, από τη Γ' Εθνική στην Α1. Και μετά ήρθε η μεταγραφή στον Πανιώνιο...
Βλέποντας την προσπάθεια των παιδιών της Εθνικής στο Eurobasket της Ισπανίας, πόσες φορές έτυχε αυθόρμητα να πείτε από μέσα -ή απέξω σας- «Αχ, και να 'μουν κι εγώ εκεί!»;
Το έλεγα πριν ακόμα πάει η ομάδα! Το να φορέσω τη φανέλα της Εθνικής ήταν, όπως σας είπα, το μεγαλύτερο όνειρό μου. Χρειάζεται, κατά τη γνώμη σας, να είναι κανείς έξυπνος για να παίξει υψηλού επιπέδου μπάσκετ; Έτσι λένε. Ότι το μπάσκετ είναι το άθλημα των «έξυπνων». Και είναι αλήθεια πως, όπως υπάρχουν παίκτες που παίζουν αποκλειστικά και μόνο με τα φυσικά αθλητικά προσόντα τους, άλλοι, που δεν έχουν καθόλου προσόντα, παίζουν όλα αυτά τα χρόνια μόνο με το μυαλό τους.
Ποιος παίκτης από τη γενιά σας, νομίζετε, είχε το μεγαλύτερο φυσικό, πηγαίο ταλέντο;
Ο Σοφοκλής. Αν δεν είχε τα γνωστά προβλήματα με τα κιλά του, δεν θα μπορούσε ίσως να τον αντιμετωπίσει κανένας.
Στον Πανιώνιο, μολονότι δεν ήσασταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία ούτε ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας, τύχαινε πολλές φορές να αναλαμβάνετε την ευθύνη του τελευταίου σουτ. Εκείνου που αν το βάλεις κερδίζει η ομάδα, κι αν το χάσεις χάνει. Πρόκειται για τεκμήριο αυτοπεποίθησης;
Βασικά είναι θέμα ψυχολογίας. Κι εγώ είχα πολύ καλή ψυχολογία πέρυσι. Μ' αρέσει να παίρνω την μπάλα στο τέλος. Όχι γιατί θέλω να γίνω ήρωας, αλλά επειδή όταν έρχεται η μπάλα σε σένα, πρέπει δίχως δεύτερη σκέψη να εκτελείς. Από εκεί και πέρα, άλλα σουτ μπαίνουν και άλλα δεν μπαίνουν, έτσι είναι το μπάσκετ.
