Αύγουστος 2000. Σε μια συγκρατημένα αισιόδοξη συνέντευξη Τύπου, ο σκηνοθέτης Κρις Κολόμπους παρουσιάζει σε μια χούφτα δημοσιογράφους τα τρία χαριτωμένα παιδάκια που επιλέγησαν για να ενσαρκώσουν τους ήρωες του πρώτου βιβλίου της σειράς Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ στην κινηματογραφική μεταφορά του.
Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω στον 11χρονο Ντάνιελ Ράντκλιφ, που φοράει στρογγυλά γυαλιά χωρίς να τα έχει ανάγκη, σα να αισθάνονται οι παραγωγοί την πίεση ν’ αποδείξουν ότι βρήκαν την ...αληθινή ενσάρκωση του μικρού μάγου. Ιούλιος 2011. Ένα κομψό νεαρό τρίο στέκεται ενώπιον 20.000 θαυμαστών στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου και βγάζει δακρύβρεχτους αποχαιρετιστήριους λόγους στην παγκόσμια πρεμιέρα του
Ο Χάρι Πότερ Και Οι Κλήροι Του Θανάτου - Μέρος 2. Και πάλι όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω στον Ράντκλιφ, μόνο που αυτή τη φορά πρωτοστατεί με αυτοπεποίθηση και designer κοστούμι, παρηγορεί τη συμπρωταγωνίστριά του Έμα Γουάτσον που κλαίει στην αγκαλιά του, κάνει αστεία με τους επίσης συγκινημένους συντελεστές των ταινιών και τη Ρόουλινγκ και συμπεριφέρεται σα να τα έχει όλα υπό έλεγχο.
Αυτό το προσόν είναι κάτι που θα χρειαστεί ο Ράντκλιφ τα κρίσιμα χρόνια που ακολουθούν, που τον βρίσκουν με τεράστια περιουσία (είναι ο πιο πλούσιος Βρετανός κάτω των 25), φήμη (το franchise του Χάρι Πότερ είναι το δημοφιλέστερο στην ιστορία του κινηματογράφου) και αυξημένες προσδοκίες (βλ. τις προηγούμενες δύο παρενθέσεις) για το επόμενο βήμα. Θα καταφέρει να χτίσει μια ενδιαφέρουσα, πετυχημένη καριέρα; Θα ξεφύγει από τις παγίδες που επιφυλάσσει το Χόλιγουντ στους 20άρηδες ηθοποιούς με ατελείωτο cash flow και μεγάλη ζήτηση; Θα κάνει το κοινό να σταματήσει να τον ταυτίζει με τον απόλυτο ρόλο της παιδικής του ηλικίας; Στα 22 του, ο Ράντκλιφ δεν φαίνεται ν’ ανησυχεί καθόλου.
Πριν καλά-καλά ολοκληρωθούν και οι τελευταίες του υποχρεώσεις στον μαγικό κόσμο, φρόντισε να δραπετεύσει από τη συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα της ολοκλήρωσης του σημαντικότερου κεφαλαίου της ζωής του, δεχόμενος να πρωταγωνιστήσει σ’ ένα μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ. Δεν ήταν η πρώτη φορά, φυσικά, αφού πριν λίγα χρόνια είχε εντυπωσιάσει και σοκάρει με την απογυμνωμένη συναισθηματικά και σωματικά ερμηνεία του στο Equus στο Λονδίνο.
Αυτή τη φορά, πέρασε τους περισσότερους μήνες της φετινής χρονιάς στη Νέα Υόρκη, χορεύοντας και τραγουδώντας επί σκηνής σχεδόν κάθε βράδυ στο συνεχώς sold-out How To Succeed In Business Without Really Trying, μια παράσταση που επιτέλους δεν ήταν αυστηρώς ακατάλληλη και για τους νεότερους θαυμαστές του, που μπορεί να ήθελαν να τον απολαύσουν από κοντά.
