Πάσχα είναι τα Χριστούγεννα του εαρινού εξαμήνου. Ευκαιρία να σε δει όλο το σόι που είχε να σε δει από τον γάμο της ξαδέρφης της θείας σου της Τούλας. Μετά την Κυριακή του Πάσχα δε, αφορμή να μην μπαίνεις σε παντελόνι μικρότερο τραπεζομάντηλου.
Πριν την Κυριακή του Πάσχα
- Με το που φτάσεις στο σπίτι, φοράς ωτασπίδες σε φράσεις-κλειδιά της μαμάς όπως: «Αδυνάτισες», «Θα βγεις;», «Πότε θα κάνεις μπάνιο;», «Κοιμήσου νωρίς, δε θα σηκώνεσαι αύριο το πρωί» (Α ρε μάνα. Εσύ και ο λοχαγός μου στον στρατό μόνο τέτοια παραγγέλματα..)
- Αντίθετα, ανοίγεις τα αυτιά στις φράσεις: «Σήκω να στρώσω το κρεβάτι σου», «Έχει φαγητό/γλυκό στο ψυγείο», «Λεφτά έχεις ή να σου δώσω;» (Ναι, μαμά. Ντρέπομαι λιγάκι που το ομολογώ αλλά όσο μου δίνεις την ευκαιρία, θα εκμεταλλεύομαι το να έχω στρωμένο κρεβάτι, και γεμάτο στομάχι χωρίς να γίνομαι τροφοσυλλέκτης υπολειμμάτων τάπερ, όπως στο φοιτητόσπιτο)
- Αδειάζεις τον σκληρό και κατεβάζεις ό, τι επεισόδια ή κύκλους -από ξένες σειρές- άφησες μισούς επειδή ο γείτονας θυμήθηκε να αλλάξει κωδικό στο Ίντερνετ δυόμιση χρόνια πριν. (Σαν το Ίντερνετ στη σπιτική ταχύτητα δεν έχει..)
- Απλώνεις τα corpus στο δωμάτιο, σε φάση «εγώ την προσπάθεια την έκανα». Αν δεν έχουν οι γονείς σου κάμερα στο δωμάτιο, θα δυσκολευτούν να σε κατηγορήσουν για την γνωστή φοιτητική αλήθεια ότι «τα κοιτάς, σε κοιτάνε και αυτή η σχέση δεν πάει πουθενά».
Μετά την Κυριακή του Πάσχα
- Δεν τσιμπάς σε ύπουλες προσκλήσεις σε φάση: «Θα’ ρθει η θεία σου με τα μικρά παιδάκια της. Κάτσε λίγο να τους δεις, να έχουν και τα παιδιά λίγη παρέα». ΟΧΙ! Είναι παγίδα! Αφ’ ενός ξαφνικά θα νιώσεις να είσαι καλεσμένος στο Λιάγκα με ερωτήσεις τύπου: «Πόσα μαθήματα χρωστάς;» « Έχεις φίλους;», «Καμιά κοπέλα/Κανά αγόρι παίζει;» «Και μετά το πανεπιστήμιο, τι θα κάνεις;» «Πότε παντρεύεσαι;» «Χαρτιά για τη σύνταξη έκανες;» Αφ’ ετέρου, τα παιδάκια συνήθως θα σου βγάλουν την πίστη γιατί θα θέλουν να δουν στο youtube «Ντόρα εξερευνήτρια», να χορέψουν «Ζουζούνια» και να παίξουν το «Ντύσε την Cindy!». Συγγνώμη παιδιά, αλλά όχι. Εγώ στην ηλικία σας παλουκωνόμουν και έλυνα ήσυχος τις «Χαρούμενες Διακοπές» που είχα φέρει από το σπίτι.
- Κινείσαι διστακτικά στο κάλεσμα της γιαγιάς σου να σε κεράσει «ένα κομμάτι πίτα». Γιαγιά, ξέρουμε όλοι ότι είσαι ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ της μαγειρικής στην οικογένεια. «Ένα κομμάτι» δικό σου, είναι μισό ταψί για μένα. Τουτέστιν , από Δευτέρα (που θα γυρίσω πίσω) πρέπει να κοπανιέμαι μισή ώρα παραπάνω στο γυμναστήριο, να μην πάω για μπύρα το υπόλοιπο εξάμηνο, να βγάλω τη ζώνη που με τόσο κόπο έβαλα στο τζιν, να μην τολμήσω να πατήσω σε ακτή μην τυχόν και με περάσει για φάλαινα η Greenpeace και αρχίσει να με σπρώχνει προς τη θάλασσα.
- Δεν υποκύπτεις στον συναισθηματικό εκβιασμό: «Κάτσε λίγο μέσα να σε δούμε». Μαμά, μπαμπά, σας αγαπώ αλλά ξέρω ότι αν μείνω μέσα απογευματόβραδο ξέρουμε και οι δύο ότι θα αρχίσουμε να λέμε τι γίνεται στα «Κλεμμένα Όνειρα», να μου κάνεις update για τον αρραβώνα του αδερφού της νονάς μου και στο τέλος να με ρωτήσεις αν έχω διάβασμα για την εξεταστική.
- Πέρα από την πλάκα, να περάσετε όλοι καλά το Πάσχα και να δείτε τις οικογένειές σας όσο καλύτερα και ποιοτικότερα γίνεται. Είναι δύσκολο να το δούμε από την οπτική τους, αλλά το να λείπουμε σε μια άλλη πόλη για αυτούς είναι σαν να είμαστε μετανάστες στα πέρατα της γης κι ας είμαστε κάθε μέρα στα τηλέφωνα. Οπότε, keep calm και απολαύστε τις διακοπές σας!
*Και φορέστε τη ζακέτα σας! Δίκιο έχει η μαμά! Κωλόκαιρο έχει φέτος..