Άλλο πάντως συναυλίες και άλλο θεατρικές παραστάσεις. Ας το διευκρινήσουμε αυτό εξαρχής. Διότι, αν στο θέατρο υπάρχει μια σχετική αγωνία και περιέργεια για την ποιότητα της παράστασης, στα live είναι γνωστό από πριν τι θα δεις και κυρίως τι θα ακούσεις.
Σου αρέσει ο καλλιτέχνης; Πηγαίνεις και τον βλέπεις. Δεν σου αρέσει; Δεν ενδιαφέρεσαι καν. Γι' αυτό και είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που γιουχάρονται οι μουσικοί, ακόμα-ακόμα και όταν παρουσιάζονται επί σκηνής κακοί, αδιάφοροι ή και προκλητικοί ακόμα. Οπως οι Γουάιτ Στράιπς, λόγου χάριν, που εγκατέλειψαν τη σκηνή του Φαλήρου πριν από τρία χρόνια επειδή φύσηξε δυνατός αέρας. Αφησαν στα κρύα του λουτρού περισσότερους από πέντε χιλιάδες φίλους τους, αλλά οι αποδοκιμασίες ήταν χλιαρές.
Μόνο στα μεγάλα φεστιβάλ δημιουργούνται προϋποθέσεις για αποδοκιμασίες. Και, κυρίως, όταν συμμετέχουν ονόματα διαφορετικού μουσικού ύφους. Συνηθισμένο φαινόμενο ιδίως στα εγγλέζικα ροκ φεστιβάλ με τα πιο ποπ ονόματα να περνούν, πράγματι, δύσκολες ώρες. Αλλά και στο δικό μας Rock in Athens (δεκαετία του '80), στο Καλλιμάρμαρο, δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο όταν εμφανίστηκε ο Μπόι Τζορτζ με τους Culture Club;
Οι πανκ οπαδοί των Class και των υπόλοιπων ροκ σχημάτων της βραδιάς δεν ανέχθηκαν την εμπορική μουσική του εκκεντρικού εγγλέζου τραγουδιστή, ξεσπώντας εναντίον δικαίων και αδίκων. Τα ίδια συνέβησαν πάνω κάτω και σε ένα ακόμα ιστορικό φεστιβάλ, στο Πεδίον του Αρεως, τέλη της δεκαετίας του '80. Ενα φεστιβάλ που δεν τελείωσε ποτέ, ή, μάλλον, τελείωσε εν μέσω φωτιάς και καταστροφών. Πιθανολογείται πως οι αποδοκιμασίες και οι καταστροφές ξεκίνησαν όταν οι φίλοι των P.I.L. του Τζόνι Λάιντον «εκνευρίστηκαν» από μια διασκευή των Τρίφιντς -έπαιζαν νωρίτερα- σε ένα χιτ της εποχής.
Γενικά, όμως, οι έλληνες διοργανωτές συναυλιών αποφεύγουν τις κακοτοπιές στήνοντας σετ με παρεμφερή ονόματα. Οχι πως και έτσι δεν παρατηρούνται περίεργα περιστατικά, αλλά είναι σαφώς μικρότερου βεληνεκούς. Στο φετινό Rockwave οι πιτσιρικάδες φαν των Offspring έδειξαν να δυσανασχετούν με τη Σούζι, που έπαιζε ακριβώς πιο πριν. Ασέβεια, η οποία, ευτυχώς, παρέμεινε σε επίπεδο μουρμούρας...
Υπήρχαν βέβαια και περιπτώσεις που αποδοκιμάστηκαν οι καλλιτέχνες. Οχι απαραιτήτως όμως για λόγους που αφορούν τη μουσική. Οι Guns and Roses, στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, στο Ολυμπιακό Στάδιο, γιουχαΐστηκαν επειδή βγήκαν στη σκηνή με δίωρη καθυστέρηση. Οι φήμες λένε πως δεν ήθελαν να βγουν καθόλου όταν είδαν τόσο λίγο κόσμο στο στάδιο, ενώ την ίδια εποχή γύριζαν τον κόσμο παίζοντας σε κατάμεστα στάδια.
Όσο για τους Cypress Hill, το καλοκαίρι του 2004, όχι μόνο αποδοκιμάστηκαν στο «Θέατρο Πέτρας», αλλά δέχτηκαν και πετροπόλεμο επειδή ύψωσαν στη σκηνή την ελληνική σημαία. Κάποιοι οπαδοί τους προφανώς θεώρησαν την πρωτοβουλία ακραία έκφραση εθνικισμού του αμερικάνικου συγκροτήματος, το οποίο ήθελε απλώς να μας συγχαρεί με τον τρόπο του για την κατάκτηση του Euro στην Πορτογαλία. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε μόλις μία μέρα μετά τον μεγάλο τελικό, αλλά υποθέτουμε οι φαν του γκρουπ δεν θα ήταν καθόλου ποδοσφαιρόφιλοι.
