«Κοιτάξτε», της είπε ο οδηγός, δείχνοντάς της μια τεράστια επιγραφή «Χόλιγουντ», πάνω σε ένα λόφο. «Ο Σταλόνε γυρίζει ταινία και ήθελε το Παλέρμο να μοιάζει με το Χόλιγουντ».
Ο ταξιτζής δεν ήξερε ότι βρίσκονταν μπροστά σε ένα έργο του Μαουρίτσιο Κατελάν και ότι η πελάτισσά του, που έσκαγε στα γέλια, ήταν χορηγός του έργου...
Η Ρε Ρεμπαουντένγκο φαίνεται πως θέλει να κρατήσει ζωντανή την ιταλική παράδοση των μαικήνων της τέχνης. Γόνος παλαιάς οικογένειας του Πιεμόντε, δημιούργησε μέσα σε μια δεκαπενταετία μια από τις μεγαλύτερες και ταχύτερα εξελισσόμενες συλλογές σύγχρονης τέχνης.
Το ομώνυμο ιδρυμά της στο Τορίνο στεγάζει έργα διεθνούς φήμης καλλιτεχνών (κυρίως Αμερικανών, Αγγλων και Ιταλών) όπως οι Ουίλιαμ Κέντριτζ, Τόνι Κραγκ, Σιρίν Νεσάτ, Γκάρι Χιλ, Μάικ Κέλι, Σίντι Σέρμαν, Τόμας Στρουθ, Μάθιου Μπάρνεϊ κ.ά. Παράλληλα οργανώνει θεματικές εκθέσεις, θεσπίζει βραβεία και χορηγίες για νέους δημιουργούς, ενώ «εξάγει» τακτικά έργα σε μεγάλες πόλεις στο εξωτερικό.
Τι περιλαμβάνει η έκθεση
Ορισμένα από αυτά θα κάνουν στάση από την ερχόμενη Τετάρτη στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, σε μια έκθεση που οργανώνει το Φεστιβάλ Αθηνών με τίτλο «Σύγχρονα μνημεία 1981-2008». Πρόκειται για περισσότερα από 40 γλυπτά που έχουν την υπογραφή 35 διάσημων καλλιτεχνών. Δημιουργημένα από ετερόκλητα υλικά, αναπαριστούν συμβολικά τον παρόντα χρόνο ή αφηγούνται τις κοινωνικές μεταβολές.
Όπως ο σαρκαστικός «αυτόχειρας σκίουρος» του Μαουρίτσιο Κατελάν, το αντιπολεμικό μνημείο του Τόμας Χίρσκχορν, οι εκλεπτυσμένες φόρμες των βάζων του Τομπίας Ρεχμπέργκερ. Τα ανάλαφρα γλυπτά του νεαρού Σάρτσεβιτς και η μεγάλη καμπάνα του Ντιέγκο Περόνε συνδιάλεγονται με την ειρωνική αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στο έργο «Αβγό» της Σάρα Λούκας. Το παράλογο των κοινωνικών στερεοτύπων εκφράζεται στα μανεκέν του Γίνκα Σονιμπάρε, ενώ ο Τζιμ Αϊσερμαν συνδυάζει το χειροποίητο και το κιτς στην πολύπλοκη γεωμετρία του.
Η Πατρίτσια Σαντρέτο Ρε Ρεμπαουντένγκο άρχισε να συλλέγει σύγχρονη τέχνη το 1992. «Ημουν με τους δύο γιους μου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βόννης. Ηταν υπέροχο να βλέπεις οικογένειες να ευχαριστούνται την τέχνη. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κάτι ανάλογο στην Ιταλία. Σκέφτηκα ότι χρειαζόμαστε έναν εκθεσιακό χώρο όπου όλοι θα μπορούσαν να δουν τέχνη», έχει πει η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξή της στο περιοδικό «Ιντεξ».
Τα έργα καλλιτεχνών «της γενιάς της», όπως λέει, των Μάριο Μερτζ, Πιέρο Μαντζόνι, Τζούλιαν Οπι, Ανις Καπούρ άνοιξαν τη συλλογή. Η έκθεση «Αγγλική τέχνη σήμερα» που οργάνωσε το 1995 έφερε σε επαφή τους συμπατριώτες της με τα «κακά παιδιά» της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, όπως ο Ντάμιεν Χιρστ και ο Ντάγκλας Γκόρντον, ενώ η έκθεση «Μην αγγίζετε τη λευκή γυναίκα» ανέδειξε σύγχρονες δημιουργούς όπως η Μόνα Χατούμ.
Στο ίδρυμά της ο επισκέπτης μπορεί να αγοράσει περιοδικά τέχνης στο βιβλιοπωλείο, κομμάτια ντιζάιν στο πωλητήριο, να παρακολουθήσει ένα θεατρικό έργο ή ένα φιλμ στο αμφιθέατρο.
«Πάντα πίστευα ότι η τέχνη δεν πρέπει να κλείνεται σε μια αποθήκη για λόγους επένδυσης», υποστηρίζει η ιδρύτριά του, που χαρακτηρίζεται «νέα, Ευρωπαία Πέγκι Γκούγκενχαϊμ».
