Το Χόλιγουντ είχε ανέκαθεν μια εμμονή με τις πραγματικές ιστορίες. Τώρα το πόσο πραγματικές είναι, μέσα από το πρίσμα της σόου μπιζ, εναπόκειται εν πολλοίς και στον σκηνοθέτη.
Τα πρόσωπα, πάντως, που θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας τους ερχόμενους μήνες στις κινηματογραφικές αίθουσες, είναι πολλά: από τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο αμερικανό πολιτικό Χάρβεϊ Μιλκ μέχρι τον Τσε. Και από τους παρ' ολίγον δολοφόνους του Χίτλερ μέχρι τον Τζούλιο Αντρεότι και τον Νίξον.
The baader meinhof complex
Πάλι στη Γερμανία, αλλά σε εντελώς άλλο κλίμα: η γερμανική αυτή ταινία του Ούλι Εντελ, στα χνάρια της ταινίας-φαινομένου «Οι ζωές των άλλων», είναι ένα πολιτικό θρίλερ αξιώσεων με θέμα τη RAF, που τη δεκαετία του '70, με τις φονικές βομβιστικές επιθέσεις της, απειλούσε την εύθραυστη γερμανική δημοκρατία. Μια ομάδα ανταρτών, με αρχηγούς τον Αντρέας Μπάαντερ και τη (δημοσιογράφο) Ούλρικε Μάινχοφ, έχουν ξεκινήσει τη δική τους ένοπλη μυστική επανάσταση εναντίον ενός νέου είδους φασισμού που αναδύεται: του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που υποστηρίζεται από τις γερμανικές κυβερνήσεις.
Με στόχο μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία, η επαναστατική ομάδα γίνεται ολοένα και πιο απάνθρωπη. Ο απολογισμός είναι 34 νεκροί (μεταξύ των οποίων και πολλές «παράπλευρες απώλειες»)... Τη Μάινχοφ, που φυλακίστηκε και βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της, ενσαρκώνει η Μαρτίνα Γκέντεκ («Οι ζωές των άλλων»).
Milk
Ήταν ο πρώτος καλιφορνέζος πολιτικός που παραδέχθηκε δημόσια την ομοφυλοφιλία του. Κι έπεσε σε καλά χέρια: στο «Milk» τον ενσαρκώνει ο Σον Πεν υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γκας βαν Σαντ. Ακτιβιστής πολιτικός και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος άντρας που εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στην Καλιφόρνια, ο Μιλκ, έχοντας κουραστεί να κρύβεται, παράτησε την υψηλόμισθη δουλειά του στη Γουόλ Στριτ και μετακόμισε στην περιοχή Κάστρο του Σαν Φρανσίσκο για να μείνει με τον εραστή του. Εκεί, το φωτογραφείο του θα γίνει γρήγορα σημείο συνάντησης πολλών ανθρώπων της κοινότητας που νιώθουν περιθωριοποιημένοι στη συντηρητική κοινωνία της εποχής.
Ο Μιλκ θα γίνει η φωνή αυτής της σιωπηλής πλειοψηφίας, με φανατικούς μάλιστα υποστηρικτές. Το 1978, όμως, σε ηλικία μόλις 48 ετών, θα δολοφονηθεί μαζί με τον δήμαρχο της πόλης Τζορτζ Μόσκον από έναν άλλο δημοτικό σύμβουλο, το Νταν Γουάιτ. Στην ταινία εμφανίζονται αρκετοί από τους πραγματικούς φίλους και συνεργάτες του πολιτικού.
Valkyrie
Πρώτη φορά μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη το ιστορικό γεγονός της απόπειρας δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ. Πρόκειται για την περίφημη επιχείρηση Valkyrie, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1944 και, πέρα από το προφανές ενδιαφέρον της, η ταινία έχει ως δέλεαρ και τον σούπερ σταρ Τομ Κρουζ. Ο Κρουζ ενσαρκώνει τον στρατιωτικό Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, αρχηγό μιας ομάδας γερμανών αξιωματικών που έρχεται σε ρήξη με τους ναζί και σχεδιάζουν τη δολοφονία του Φίρερ, ώστε να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του στρατού.
Στη μεγάλη αυτή παραγωγή, που γυρίστηκε (όχι δίχως ενστάσεις) στα αγγλικά, ο Κρουζ εμφανίζεται με ένα πειρατικού τύπου μαύρο κάλυμμα στο μάτι: ο λόγος είναι πως ο πραγματικός Στάουφενμπεργκ τραυματίστηκε σοβαρά το 1943 στην Αφρική σε βρετανικό βομβαρδισμό, με αποτέλεσμα να χάσει το δεξί του χέρι, το τέταρτο και το πέμπτο δάχτυλο του αριστερού του χεριού αλλά και το αριστερό του μάτι. Στο πλευρό του Κρουζ και ο Κένεθ Μπράνα.
Guérilla
Είναι λίγο (έως πολύ) ειρωνικό το Χόλιγουντ να καταπιάνεται με τη ζωή του αργεντίνου επαναστάτη-συμβόλου Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (το γεγονός μάλιστα έχει ανάψει φωτιές σε τσατ στο Ιντερνετ), τα καλά όμως νέα είναι πως τον ρόλο ενσαρκώνει ο Πορτορικανός Μπενίσιο ντελ Τόρο και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ.
Πρόκειται για ένα έπος τεσσερισήμισι ωρών (το πρώτο μέρος εστιάζει στην ανατροπή του Μπατίστα, ενώ το δεύτερο διαδραματίζεται στη Βολιβία) που πρωτοπαρουσιάστηκε στις Κάνες -ο Ντελ Τόρο μάλιστα απέσπασε και το βραβείο ερμηνείας. Και όπως φαίνεται, έπιασε από πολλές πλευρές την περίπτωση Τσε. Η δε αίσθηση που αποκόμισαν όσοι είδαν την ταινία στο φεστιβάλ είναι πως δεν πρόκειται ούτε για αγιοποίηση, και σίγουρα όχι για δαιμονοποίηση, αντίθετα πρόκειται για μια απόπειρα να απεικονιστεί ψύχραιμα και το πρόσωπο, και η εποχή του Τσε. Οπως δήλωσε στις Κάνες ο Ντελ Τόρο (που, όντως, τον θυμίζει ελαφρώς φυσιογνωμικά), «το να τον υποδυθώ ήταν ένα όνειρο ζωής. Αλλά είναι αλήθεια πως στην αμερικανική διανομή υπάρχει μεγάλος σκεπτικισμός ως προς την παρουσίαση σε μαζικό επίπεδο της ιστορίας ενός αριστερού μεγάλου επαναστάτη. Μην ξεχνάμε πως η Κούβα είναι ακόμα μεγάλος πονοκέφαλος για τις ΗΠΑ...»
Changeling
Η νέα ταινία του Κλιντ Ιστγουντ με την Αντζελίνα Τζολί και τον Τζον Μάλκοβιτς είναι ένα θρίλερ εποχής. Βασίζεται όμως κι αυτό σε αληθινά περιστατικά, που τάραξαν το νομικό σύστημα της Καλιφόρνιας. Λος Αντζελες 1928: η ηρωίδα αποχαιρετά όπως κάθε μέρα τον εννιάχρονο μοναχογιό της και φεύγει για τη δουλειά. Οταν όμως επιστρέφει, το παιδί έχει μυστηριωδώς εξαφανιστεί. Μετά από αποτυχημένες έρευνες ένα αγόρι εμφανίζεται από το πουθενά και ισχυρίζεται πως είναι ο γιος της. Εκείνη όμως ξέρει την αλήθεια. Και θα παλέψει με το διεφθαρμένο, όπως προκύπτει, σύστημα με μόνο σύμμαχο έναν ακτιβιστή ιερωμένο. Η φαμ φατάλ Τζολί μεταμορφώνεται από τον μέγα Ιστγουντ (που από πιστολέρο εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Αμερικής) σε μια μητρική φιγούρα με βάθος, που όμως δεν χάνει στιγμή τη θηλυκότητά της.
«Σκοπός μου ήταν να κάνω ένα σχόλιο πάνω στην ιστορία της αστυνομίας του Λος Αντζελες» δήλωσε στις Κάνες ο Ιστγουντ.
Frost Nixon
Την αντιδικία μεταξύ του έκπτωτου προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον και του διάσημου άγγλου τηλεοπτικού παρουσιαστή Ντέιβιντ Φροστ επέλεξε για θέμα του ο Ρον Χάουαρντ («Ενας υπέροχος άνθρωπος», «Κώδικας Ντα Βίντσι»), που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό του Πίτερ Μόργκαν «Frost Nixon». Η ταινία βασίζεται σε μια σειρά συνεντεύξεων που εξασφάλισε ο Φροστ από τον Νίξον το 1977, όταν εκείνος έλυσε την τριετή σιωπή του. Στην τελευταία από αυτές ο Νίξον παραδέχεται την ενοχή του σχετικά με τον ρόλο του στο διαβόητο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, επικαλούμενος το δικαίωμα του προέδρου για υποκλοπή και τελικά για... κλοπή, εάν τίθεται θέμα εθνικής ασφάλειας. Και στην ταινία, και στο ομώνυμο θεατρικό του Μόργκαν (ο οποίος μας έδωσε και την εξαιρετική «Βασίλισσα») πρωταγωνιστούν οι Μάικλ Σιν και Φρανκ Λαντζέλα.
Γόμορα
«Η ζωή μου έχει καταστραφεί» παραδέχεται στις συνεντεύξεις του ο νεαρός δημοσιογράφος Ρομπέρτο Σαβιάνο, μετά την έκδοση του βιβλίου του «Γόμορρα» («Πατάκης»), με θέμα την Καμόρα, όπως λέγεται η ναπολιτάνικη μαφία. Ο 28χρονος συγγραφέας γεννήθηκε στη Νάπολη, αλλά μετά τις αποκαλύψεις του για την εκεί δράση της μαφίας δεν μπορεί πλέον να πατήσει το πόδι του στη γενέτειρά του -συνοδεύεται μάλιστα από σωματοφύλακες. Τώρα που το βιβλίο του έγινε και ταινία από τον Ματέο Γκαρόνε (βραβευμένη μάλιστα στις Κάνες), θα έχει ακόμα περισσότερους λόγους... Η ταινία πάντως, σε αντίθεση με το βιβλίο, είναι φίξιον, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της χρονιάς στην Ιταλία και έχει ως ήρωες άτομα διάφορων ηλικιών που εμπλέκονται ποικιλοτρόπως με την Καμόρα.
Roman polanski - Wanted and desired
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια ο διάσημος πολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι, κατηγορούμενος για τον βιασμό ενός 13χρονου κοριτσιού, το έσκασε από τις ΗΠΑ για να αποφύγει μια επικείμενη καταδίκη. Σήμερα η σκηνοθέτιδα Μαρίνα Ζένοβιτς τολμά να ανοίξει και πάλι τον φάκελο Πολάνσκι. Στο νέο αυτό ντοκιμαντέρ η Ζάνοβιτς επιχειρεί να αποκαλύψει την αλήθεια για την πολύκροτη υπόθεση, παρουσιάζοντας μια νέα (και πολύ πιο ψύχραιμη) οπτική, που σχετίζεται εν πολλοίς με λειτουργία του αμερικανικού νομικού συστήματος και τον ασυνήθιστο τρόπο με τον οποίο ο δικαστής χειρίστηκε την υπόθεση. Το φιλμ, που καταχειροκροτήθηκε στις Κάνες, περιλαμβάνει μαρτυρίες όσων έπαιξαν βασικό ρόλο στην ιστορία -ανάμεσά τους μάλιστα και του θύματος: της παντρεμένης σήμερα και μητέρας τριών παιδιών Σαμάνθα Γκέιμερ. Ο Πολάνσκι ωστόσο αρνήθηκε να κάνει και την παραμικρή δήλωση.
Il Divo
Ο «ντίβος» εν προκειμένω είναι ο Τζούλιο Αντρεότι -σύμβολο εξουσίας για την Ιταλία εδώ και σαράντα χρόνια και επτά φορές πρωθυπουργός της. Εχοντας πατήσει τα 80, ο «θείος Τζούλιο» (κατ' άλλους «Καμπούρης», «Αλεπού», «Ανθρωπος της Αβύσσου» και «Μαύρος Πάπας») είναι ο ήρωας της ταινίας του Πάολο Σορεντίνο. Ο 37χρονος ναπολιτάνος σκηνοθέτης επιχειρεί με έναν ολίγον γκροτέσκ τρόπο να ξεκλειδώσει το μυστικό της Σφίγγας Αντρεότι και να φτάσει στα βάθη της ψυχής του με χιούμορ και ευφάνταστη χρήση της κάμερας.
Το αποτέλεσμα είναι μια κατ' εξοχήν πολιτική ταινία (στην ουσία ένα σχόλιο για την πολιτική στην Ιταλία γενικότερα) που απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις φετινές Κάνες. Φυσικά, ο Αντρεότι (τον οποίο ενσαρκώνει ο Τόνι Σερβίγιο) δεν εξωραΐζεται: προς το τέλος η δράση εντοπίζεται σ' ένα δικαστήριο στη Σικελία, όπου δικάστηκε μετά από κατηγορίες για δεσμούς του με τη μαφία... «Ξέρω πως είμαι ένας μέσος άντρας» έχει δηλώσει ο Αντρεότι. «Αλλά κοιτώντας γύρω μου δεν βλέπω και κανέναν γίγαντα».
Και μερικά ακόμη
Το «Marley and me» με τον Οουεν Ουίλσον και την Τζένιφερ Ανιστον είναι η κινηματογραφική μεταφορά των απομνημονευμάτων του αρθρογράφου Τζον Γκρόγκαν γύρω από το λαμπραντόρ του, τον Μάρλεϊ, που έκαναν θραύση στην Αμερική όταν εκδόθηκαν.
Το φιλμ «The soloist» του Τζο Ράιτ, με τον Τζέιμι Φοξ και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, διηγείται την αληθινή ιστορία ενός ρεπόρτερ της εφημερίδας «Λος Αντζελες Τάιμς» που ανακαλύπτει ότι ένας σχιζοφρενής άστεγος είναι μεγάλο ταλέντο στο βιολί.
Επίσης, φέτος, πιθανότατα θα δούμε και μια ταινία για τη ζωή του «Βιβάλντι», με τον Τζόζεφ Φάινς και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ.
Θυμίζουμε επίσης πως αυτές τις μέρες θα παιχτούν δύο ακόμα ταινίες βασισμένες σε αληθινά περιστατικά: το «PVC-1» του Σπύρου Σταθουλόπουλου, με ηρωίδα μια Κολομβιανή ζωσμένη με έναν ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό, και την «Επανάσταση της κυρίας Ράτκλιφ», με ηρωίδα μια ρομαντική κομμουνίστρια που αποφασίζει να μετακομίσει με την οικογένειά της στην Ανατολική Γερμανία (την εποχή του Τείχους) αλλά διαψεύδεται από το ολοκληρωτικό καθεστώς και κάνει τη δική της επανάσταση.
