Γεννήθηκε Μαρία-Μαγκνταλένα Κασκόρο, αλλά με το που μπήκε στο πανεπιστήμιο διάλεξε το σικάτο ονοματεπώνυμο Ζακλίν Κασκορό, σαν να χάριζε στον εαυτό της έναν τίτλο ευγενείας. Μεγάλωσε μέσα στη στέρηση, σε μια γειτονιά όλο χαμόσπιτα, αλλά χάρη στις δουλειές του άντρα της ξέφυγε οριστικά απ' τη μιζέρια.
Για κάμποσα χρόνια βίωνε τις συνηθισμένες εμπειρίες του έγγαμου βίου - απιστίες, καβγάδες, συμφιλιώσεις και πάλι από την αρχή- γκρινιάζοντας μεν, αλλά όχι κι αποφασισμένη να τα τινάξει όλα στον αέρα. Ώσπου μια μέρα, «σπάζοντας με τα χέρια της μια δαγκάνα καβουριού και ακούγοντας τον κρότο μιας φιάλης σαμπάνιας που άνοιγε πίσω από την πλάτη της, άφησε να την κυριεύσει μια ιδέα που θα την επισκεπτόταν περιοδικά, μετατρέποντάς την, οριστικά πια, σε μια γυναίκα με πολύ άσχημες σκέψεις»...
Η Ζακλίν Κασκορό, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας που ξετυλίγεται στη «Συζυγική ζωή» του Σέρχιο Πιτόλ (μετ. Κατερίνα Τζωρίδου, εκδ. Καστανιώτη), είναι μια γυναίκα επικίνδυνη και γελοία ταυτόχρονα, που πάλλεται από μια πολύ συγκεκριμένη επιθυμία: ν' απαλλαγεί μια και καλή από τον μπερμπάντη σύζυγό της. Για καιρό παρηγοριόταν με τη σκέψη πως η βαθιά αποστροφή που ένιωθε για τον Νικολάς Λομπάτο -τον πάλαι ποτέ φοιτητικό της έρωτα, που από μικρέμπορος εξελίχθηκε σε μεγαλοεπιχειρηματία- δεν οφειλόταν σε δική της ιδιοτροπία. Εχοντας ξεφυλλίσει λίγες σελίδες από τη «Φυσιολογία του γάμου» του Μπαλζάκ, είχε πειστεί πως ανάλογα αισθήματα τρέφουν οι περισσότερες παντρεμένες γυναίκες. Τώρα όμως η Ζακλίν υποφέρει σαν μανιασμένο θηρίο. Και δεν αναζητεί απλώς έναν εραστή, αλλά τον εραστή που θα πειστεί να δολοφονήσει τον Λομπάτο, χαρίζοντάς της επιτέλους την πολυπόθητη ελευθερία.
Από τους κορυφαίους σύγχρονους λατινοαμερικανούς συγγραφείς, τιμημένος το 2005 με το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο του ισπανόφωνου κόσμου, το Θερβάντες, ο Σέρχιο Πιτόλ συμπυκνώνει τριάντα χρόνια από τη ζωή της ηρωίδας του μέσα σε 130 μόλις σελίδες. Και διαποτίζει κάθε επεισόδιο του μάταιου, όπως αποδεικνύεται, αγώνα της να χηρέψει με ισχυρές δόσεις σαρδόνιου χιούμορ. Ωστόσο, η σατιρική διάθεση του Πιτόλ δεν εξαντλείται στο γαμήλιο πεδίο. Η γρήγορη κοινωνική ανέλιξη της Κασκορό και η επιθυμία της ν' αποκοπεί εντελώς από τις ταπεινές της ρίζες, την ωθούν να στραφεί προς τον κόσμο της τέχνης, αλλά το κάνει κι αυτό με την ίδια επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της ύπαρξής της.
Οσο κι αν συχνάζει σε φιλολογικά σαλόνια, όσα μαθήματα δημιουργικής γραφής κι αν παίρνει, η ηρωίδα της «Συζυγικής ζωής» ούτε για την αδιαφορία του άντρα της μπορεί να παρηγορηθεί, ούτε τον χρόνο που αφήνει τα σημάδια του πάνω της μπορεί να σταματήσει. Η λύσσα για εκδίκηση είναι που την κρατάει ζωντανή, κι ας γίνεται ρεζίλι στις συντροφιές των αστών φιλενάδων της όταν βγάζει τα του οίκου της προς τα έξω. Κι ενώ κάθε απόπειρα δολοφονίας του Νικολάς έχει συνέπειες και για τη δική της σωματική ακεραιότητα, θα επιδιώκει τον αφανισμό του ώς τα βαθιά της γεράματα, παραμένοντας -αλίμονο- στο πλευρό του ώς το τέλος!
Το ζευγάρι των Μεξικανών που ζωντανεύει ο Πιτόλ θα μπορούσε να ζει οπουδήποτε. Πόσες δηλητηριασμένες σχέσεις δεν βλέπουμε να σέρνονται γύρω μας, πόσες Ζακλίν δεν περιφέρουν τη δυστυχία τους δημοσίως... Η ζήλια, η ασυνεννοησία, οι απωθημένες επιθυμίες, οι κρίσεις, τα ξεσπάσματα και οι μυστήριες δυνάμεις που κρατούν δυο συντρόφους αλυσοδεμένους, δεν συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους ή εποχές. Η λοξή, ειρωνική ματιά του συγγραφέα, το ότι μεταμορφώνει σε φάρσα αυτό που άλλοι θα έβλεπαν ως τραγωδία, είναι που κάνει μοναδική την ιστορία του, προκαλώντας στον αναγνώστη και αποστροφή αλλά και συμπάθεια γι' αυτήν τη δυστυχισμένη κι ελαφρόμυαλη ηρωίδα.
Ο Σέρχιο Πιτόλ γεννήθηκε πριν από 75 χρόνια στο Μεξικό, εργάστηκε για πολλά χρόνια ως διπλωματικός υπάλληλος στη Βαρσοβία, τη Βουδαπέστη, το Παρίσι, τη Μόσχα και την Πράγα, έζησε για ένα διάστημα και στην Κίνα, μετέφρασε μεταξύ άλλων έργα των Κόνραντ, Γκομπρόβιτς και Χένρι Τζέιμς, και η λογοτεχνική του παραγωγή περιλαμβάνει δοκίμια, έξι συλλογές διηγημάτων και πέντε μυθιστορήματα.
Τα πιο γνωστά είναι τρία, που αν και αυτόνομα μεταξύ τους, αντιμετωπίστηκαν από τους κριτικούς ως τριλογία και κυκλοφόρησαν το '99 σε ενιαία έκδοση με τον τίτλο «Τρίπτυχο του καρναβαλιού». Η «Συζυγική ζωή» (1991) αποτελεί το τελευταίο μέρος του τρίπτυχου. Προηγήθηκαν το «Γαϊτανάκι του έρωτα» (μετ. Κ. Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη), και το αμετάφραστο ακόμη στα ελληνικά «Η εξημέρωση του θεϊκού φλαμίνγκο».
