Την είδαμε στην παράσταση της Αναστασίας Ρεβή «Velvet Scratch», στο θέατρο «Χώρα». Όμορφη, δυναμική, ακριβής, με εκπληκτικό σκηνικό εκτόπισμα.
Η Μαρλέν είναι Γερμανίδα που επί οκτώ χρόνια δούλευε στο Λονδίνο, αλλά τους τελευταίους μήνες αποφάσισε να ζήσει στην Ελλάδα. Το καλοκαίρι θα ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη με το «Velvet Scratch» και μετά στην Αγία Πετρούπολη, στη χοροθεατρική παράσταση της Monika Koch Dancetheatre Ensemble. Διδάσκει ήδη στο Θέατρο Αλλαγών και θέλει πολύ να σκηνοθετήσει όχι μόνο θέατρο αλλά και ντοκιμαντέρ.
«Συναντήθηκα με την Αναστασία Ρεβή πριν από 3 χρόνια στο Λονδίνο -όπου δουλεύει μόνιμα- μέσα από μια παραγωγή της δικής μου εταιρείας International Theatre Crossroads. Το "Velvet Scratch", συλλογική δουλειά σ' όλα τα επίπεδα, έχει προκαλέσει συναρπαστικές αντιδράσεις εκ μέρους του κοινού. Προσπαθώ να ισορροπώ ανάμεσα στην ανάγκη για επινοημένο και κλασικό θέατρο. Ως ηθοποιός, θέλω η επόμενη δουλειά μου να αφορά Τσέχοφ ή Ιψεν. Θέλω επίσης να συνδυάσω σε μια παράσταση θέατρο και τζαζ. Επαγγελματικά, θα ήταν ευκολότερο για μένα αν είχα μείνει στη Γερμανία όπου επικρατεί ένα μοναδικό θεατρικό σύστημα, επιδοτούμενο εξ ολοκλήρου από την κυβέρνηση. Ομως, το Λονδίνο ήταν πολύ σημαντικό στην επαγγελματική μου πορεία. Συνεργάστηκα με ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων, ανακάλυψα επιρροές δημιουργώντας γέφυρες και πλατφόρμες με καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο».
Η δουλειά στην Ελλάδα τής δίνει το αίσθημα της περιπέτειας παρ' όλο που η γλώσσα παραμένει ένα πρόβλημα.
«Ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης σίγουρα καταβάλλω πολύ περισσότερη προσπάθεια. Πρέπει να δουλέψω σκληρά όχι μόνο για τη λεκτική εκμάθηση αλλά και την ουσιαστική κατανόησή της. Απ' την άλλη, αυτός ο περιορισμός με αναγκάζει να πω τα πράγματα απλά, που όμως, ως αποτέλεσμα, απηχούν την ουσία».
Εκτιμά ότι οι τέχνες στην Ελλάδα δεν χαίρουν σπουδαίας υποστήριξης από την πλευρά της πολιτείας.
«Υπάρχει όμως πολύ ταλέντο, ιδέες και ανάγκη έκφρασης. Ενα πράγμα που επικρίνω εδώ είναι η ύπαρξη τόσο πολλών δραματικών σχολών, φαινόμενο που παρατηρείται και στο Λονδίνο. Η δραματική τέχνη έχει γίνει επιχείρηση...»
