«Ο σεναριογράφος είναι κινηματογραφιστής και όχι συγγραφέας. Το σενάριο είναι η απαρχή μιας κινηματογραφικής περιπέτειας και όχι το τέλος της». Με αυτά τα λόγια, ο Jean-Claude Carrière όρισε το «παρεξηγημένο», όπως είπε, επάγγελμά του. Ο διεθνούς φήμης σεναριογράφος βρέθηκε στη Λάρισα, προσκεκλημένος από το Μεσογειακό Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών, το οποίο τον τίμησε το Σάββατο με το Χρυσό Ίππο για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
Ο Ζαν Κλοντ Καριέρ έχει συνεργαστεί ως σεναριογράφος με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες: Λουί Μπουνιουέλ, Λουί Μαλ, Πίτερ Μπρουκ, Αντρέι Βάιντα, Ναγκίσα Οσιμα, Μίλος Φόρμαν, Ζαν Λικ Γκοντάρ κ.ά. Εχει γράψει τα σενάρια των ταινιών «Η ωραία της ημέρας», «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου», «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Η πισίνα», «Η φυγή», «Μαξ αγάπη μου», «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» κ.ά.
Αναφερόμενος στην απόφασή του να γίνει σεναριογράφος, τόνισε ότι δεν ήταν τυχαία. Ηρθε έπειτα από πολλά χρόνια σκέψης και αφού είχε ασχοληθεί με την έκδοση βιβλίων. «Ως τον 20ό αιώνα είχαμε μόνο το θέατρο και τα βιβλία. Τότε ανακαλύφθηκε όχι μόνον η κινούμενη εικόνα, αλλά και ο καταγεγραμμένος ήχος. Ολες αυτές οι επινοήσεις απαιτούσαν τη χρήση μια νέας γλώσσας. Ετσι, ήθελα να πειραματιστώ με όλες τις μορφές, ασχολούμενος και με τις παλιές, όπως το θέατρο, αλλά και με τις καινούργιες, όπως το σινεμά», είπε. Και συνέχισε: «Αν δεν είχα γίνει σεναριογράφος, δεν θα έκανα όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα, γιατί για μένα ο φόβος μου ήταν μη φύγω από τη ζωή χωρίς να έχω κάνει κάτι σημαντικό ή χωρίς να βιώσω την εξέλιξη των επιστημών του 20ού αιώνα».
Αποκάλυψε ότι πριν ασχοληθεί με το σενάριο πέρασε από όλα τα κινηματογραφικά πόστα, τα σκηνικά, το μοντάζ, το φωτισμό κ.ά. Θεωρεί απαραίτητη αυτή τη διαδικασία, προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη άποψη για το σινεμά. «Είναι απαραίτητο από τη στιγμή που συνεργάζεται ο σεναριογράφος με το σκηνοθέτη, να έχει το ίδιο τεχνικό επίπεδο με αυτόν και να μιλούν την ίδια γλώσσα».
Αναφορικά με τον κινηματογράφο, υπογράμμισε ότι είναι πλέον 100 ετών και έχει πάψει να είναι μωρό που μαθαίνει από τη γλώσσα των άλλων. «Εχει το δικαίωμα να έχει τη δική του γλώσσα, την οποία πρέπει να προσπαθήσουν να τη βελτιώσουν οι κινηματογραφιστές», δήλωσε χαρακτηριστικά. Χαρακτήρισε, τέλος, το πρωτότυπο σενάριο πολύ πιο δύσκολο από την κινηματογραφική διασκευή μυθιστορήματος ή θεατρικού έργου, γιατί, όπως είπε, η αφορμή είναι μια ιδέα, που πρέπει να την κάνεις να διαρκέσει τουλάχιστον μιάμιση κινηματογραφική ώρα, ενώ στην περίπτωση της διασκευής βασίζεσαι σε ήδη υπάρχον υλικό.
