Zach Helm: Από ασφαλιστής, σκηνοθέτης

zach-helm-apo-asfalistis-skinothetis

Η αλήθεια είναι πως, μέχρι το 2006, ελάχιστοι θεατές γνώριζαν το παραμικρό για τον Zach Helm. Σεναριογράφος του «Other People's Business», μιας πολύ ενδιαφέρουσας αλλά βραχύβιας σειράς που μεταδόθηκε το 2003 στην αμερικανική τηλεόραση, ο Zach Helmπραγματοποίησε το δυναμικό του πέρασμα στον κινηματογράφο χάρη σε μία μόλις ταινία που, όχι μόνο έκανε γνωστό το όνομα του, αλλά και τοποθέτησε τον ίδιο στις λίστες με τα πιο υποσχόμενα καινούρια αποκτήματα του Χόλιγουντ. Η ταινία ονομαζόταν «Πιο παράξενο από παράξενο» και η ευφάνταστη πλοκή της υπήρξε εξ ολοκλήρου σεναριακό αποκύημα του 32χρονου τότε Χελμ.

Εξαργυρώνοντας μεμιάς τη φήμη που του χάρισε το φιλμ, ο φιλόδοξος νεαρός αποφάσισε ότι η επόμενη συγγραφική του απόπειρα θα σηματοδοτούσε και το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία. Κάπως έτσι προέκυψε το «Μαγαζί των Θαυμάτων» με τον Ντάστιν Χόφμαν και τη Νάταλι Πόρτμαν, που προβάλλεται αυτές τις μέρες. Μια χαριτωμένη ταινία με ήρωα έναν υπερ- αιωνόβιο άντρα και το μαγικό παιχνιδάδικό του που δέχεται ως βασικές επιρροές της τα εκκεντρικά διηγήματα του Ρόαλντ Νταλ (όπως «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας») και τα προικισμένα με χιούμορ και φαντασία παλιά οικογενειακά φιλμ της Ντίσνεϊ.

Βέβαια, ο Χελμ ομολογεί ότι «η ιστορία πάνω στην οποία στηρίχτηκε η ταινία προέκυψε τον καιρό που βρισκόμουν στο κολέγιο. Για να βγάζω τότε το χαρτζιλίκι μου υποδυόμουν τον κλόουν σε παιδικά πάρτι, ενώ ταυτόχρονα δούλευα και σε ένα κατάστημα παιχνιδιών. Επρόκειτο για ένα μικροσκοπικό μαγαζί που βρισκόταν στο Σικάγο, περιείχε τα πιο παράξενα εκθέματα απ' ολόκληρο τον κόσμο και κάθε μέρα υποδεχόταν ένα σωρό πιτσιρίκια που τέλειωναν το σχολείο και έρχονταν για να παίξουν.

Μια μέρα που το κατάστημα δεν είχε πελάτες, ξεκίνησα να γράφω την ιστορία. Αρκετό καιρό μετά, πληροφορήθηκα ότι το στούντιο της Fox είχε εγκαινιάσει ένα πρόγραμμα αναζήτησης νέων συγγραφικών ταλέντων, δήλωσα συμμετοχή και, επειδή χρειάστηκε να καταθέσω ένα πρώτο σενάριό μου ως δείγμα γραφής, μετέτρεψα τη συγκεκριμένη ιστορία σε σενάριο και την παρέδωσα. Δεν φανταζόμουν, ασφαλώς, ότι θα έφτανε κάποτε η στιγμή που θα μου προσφερόταν η ευκαιρία το σενάριο αυτό να το σκηνοθετήσω ο ίδιος».

Πόσο δύσκολη στάθηκε, εντούτοις, η εμπειρία της σκηνοθεσίας για έναν άνθρωπο ο οποίος δοκίμαζε πρώτη φορά τις δυνατότητές του πίσω από την κάμερα;

Η όλη εμπειρία έμοιαζε με το να φοιτώ σε σχολή κινηματογράφου», μας λέει ο Χελμ, «επειδή δεν είχα την παραμικρή προϋπηρεσία στο σινεμά. Εμαθα να σκηνοθετώ βλέποντας τις ταινίες των άλλων και μιλώντας σε ήδη φτασμένους σκηνοθέτες. Στάθηκα όμως πολύ τυχερός γιατί με υποστήριξε ένα φοβερά επαγγελματικό επιτελείο συνεργατών, οι οποίοι έκαναν τη δουλειά μου τόσο πιο εύκολη, ώστε η βασική μου ασχολία κάθε μέρα που πατούσα το πόδι μου στα γυρίσματα, ήταν να βοηθώ τους ηθοποιούς και να σκαρφίζομαι έξυπνες ιδέες. Ωστόσο πρέπει να ομολογήσω ότι, έχοντας πια ολοκληρώσει το φιλμ, μερικά πράγματα σε αυτό εύχομαι να μπορούσα να τα είχα κάνει αλλιώς.

Έχοντας δοκιμάσει πλήθος δουλειές στο παρελθόν, ο Χελμ πιστεύει πως στη σκηνοθεσία βρήκε εν τέλει αυτό που ονειρευόταν.

Είναι δύσκολη δουλειά με μεγάλο ρίσκο», λέει. «Για μένα όμως στάθηκε ένα τεράστιο και υπέροχο βήμα. Από εκεί που προσπαθούσα διά τηλεφώνου να πουλήσω ασφάλειες ζωής σε ανθρώπους, μου παρουσιάστηκε ξαφνικά η ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι εντελώς μαγικό μαζί με τον Ντάστιν Χόφμαν και τη Νάταλι Πόρτμαν, τους πρωταγωνιστές μου. Ελπίζω μόνο ότι χάρη στο "Μαγαζί των Θαυμάτων" και το "Πιο παράξενο από παράξενο", έχω κερδίσει πλέον το δικαίωμα να συνεχίσω να γυρίζω ταινίες. Με αυτό το σκεπτικό θα εξακολουθήσω να πιέζω τον εαυτό μου, ώστε να γίνει καλύτερος. Ισως έτσι να μου δοθεί η ευκαιρία να υπογράφω σημαντικά πράγματα. Ισως πάλι να μην καταφέρω απολύτως τίποτα.

Όσο για το ιδιόρρυθμο κατάστημα παιχνιδιών που ενέπνευσε το «Μαγαζί των Θαυμάτων» και ξεκίνησε άτυπα την κινηματογραφική καριέρα του Χελμ, ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης μάς πληροφορεί πως «δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Ηταν πολύ θλιβερό όταν, πηγαίνοντας να το επισκεφθώ για να αντλήσω κι άλλες ιδέες για την ταινία μου, είδα πως είχε μετατραπεί σε καφέ γνωστής αλυσίδας».