Γιώργος Αετόπουλος, η μουσική είναι ένα ταξίδι που σε παίρνει μαζί της

giorgos-aetopoulos-i-mousiki-einai-ena-taxidi-pou-se-pairnei-mazi-tis

«Η μουσική είναι ένα ταξίδι που σε παίρνει μαζί του, δηλαδή αν είσαι λίγο ανοιχτός και λίγο χαλαρός ως άνθρωπος και αφεθείς, σε παρασέρνει πάντα με το τιμόνι στα χέρια σου, αλλά εκεί όπου θέλεις να το πας, το πας…» δήλωσε ο Γιώργος Αετόπουλος (στις 17.07.2007) κατά τη διάρκεια συνέντευξης που έδωσε  στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY.

Από τη Δράμα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και παίζει μουσική τα τελευταία 20 χρόνια. Με ακούραστη θετική διάθεση, ένας «εργάτης» της  μουσικής, ο Γιώργος Αετόπουλος, θα είναι στη Σίφνο όλο το καλοκαίρι και ετοιμάζεται να μας εκθέσει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο τον Σεπτέμβριο.

Πώς μπήκες στη μουσική;

Υπήρχε μια κλίση από παλιά, αλλά η ουσία ήταν όταν βρέθηκε μια κιθάρα στο σπίτι από κάποιο πάρτι που μου έδωσε την αφορμή και την ιδέα, είδα ότι κάτι υπάρχει πίσω από αυτήν. Ήρθα το 1986 στην Θεσσαλονίκη από την Προσοτσάνη της Δράμας, όπου και συμμετείχα σε συγκροτήματα στο σχολείο που είχαμε. Ήρθα εδώ για να φύγω από τη Δράμα, για να σπουδάσω σε μια σχολή νοσοκόμων, με απώτερο στόχο όμως τη μουσική…

Είκοσι χρόνια μουσικής καριέρας κι ένας προσωπικός δίσκος, σημαίνει ότι η δισκογραφία δεν είναι πρώτη προτεραιότητα για σένα;

Είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες η δισκογραφία, αλλά έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες πέρα από μένα. Αν ήταν όλα καλά με το προηγούμενο μου συμβόλαιο με την εταιρεία, ο νέος μου δίσκος θα είχε βγει πριν από δυο χρόνια. Επειδή όμως με καθυστέρησαν πολύ και μέχρι να καταφέρω να κάνω μόνος μου την παραγωγή πέρασαν άλλα δύο χρόνια.

Επιμένεις να δουλεύεις καθημερινά σχεδόν σε πολλές μικρές ή μεγάλες μουσικές σκηνές της πόλης και κατ’ επέκταση και της υπόλοιπης χώρας. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου;

Δεν είναι η καλύτερη των καταστάσεων. Παρ’ όλα αυτά είναι ένα βασικό κομμάτι της μουσικής πραγματικότητας τα live. Ευτυχώς γίνονται live, ο κόσμος πρέπει να δει κι από κοντά ανθρώπους που βλέπει στην τηλεόραση ή ακούει στο ραδιόφωνο, ολοκληρωμένα σε μια βραδιά. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω, δεν ήταν η δισκογραφία που με έσπρωξε να παίζω μουσική, αλλά η αγάπη μου για τη μουσική και το ζωντανό. Ήταν από τις καλύτερες επιλογές που είχα κάνει και δεν το έχω μετανιώσει… Η μουσική είναι ένα ταξίδι που σε παίρνει μαζί του, δηλαδή αν είσαι λίγο ανοιχτός και λίγο χαλαρός ως άνθρωπος και αφεθείς, σε παρασέρνει πάντα με το τιμόνι στα χέρια σου, αλλά εκεί όπου θέλεις να το πας, το πας.

Επιτέλους κυκλοφορεί σε λίγο ο δεύτερος σου δίσκος…

Αν όλα πάνε καλά, τέλος Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει. Είναι άλλα δώδεκα καινούρια τραγούδια κι ένα remix του «Κι ας ξεχαστώ» από τον προηγούμενο δίσκο. Τους στίχους και τη μουσική έχω γράψει εγώ. Είναι ένας πιο ώριμος δίσκος, τουλάχιστον σε επίπεδο παραγωγής και σε επίπεδο ηχογράφησης, αλλά είναι λίγο διαφορετικά τα τραγούδια, το περιεχόμενο τους είναι λίγο πιο ερωτικό σε σχέση με τον πρώτο δίσκο. Έχει πάλι κοινωνικά μηνύματα, απλά εδώ η ζυγαριά γέρνει περισσότερο προς το ερωτικό τραγούδι. Δεν είναι ξεκομμένα από το κοινωνικό πλαίσιο γιατί έτσι γράφω, με επηρεάζει το τι συμβαίνει γύρω μας. Πιστεύω ότι οι ακροατές και οι φίλοι που ξέρουν και τον πρώτο δίσκο θα καταλάβουν τι εννοώ…

Στο ραντεβού στο μπαλκόνι της Μονής Λαζαριστών τι θα συμβεί;

Είναι μια ωραία ευκαιρία να παίξω στο συγκεκριμένο χώρο που μ’ αρέσει, αλλά και να παίξω μαζί με δυο συναδέλφους εκλεκτούς, τον Κώστα τον Καρμπά και τον Κώστα τον Τηλαβερίδη και νομίζω ότι θα είναι μια όμορφη βραδιά…

Τι είναι αυτό που αναγεννά την ενέργεια που διοχετεύεις σε κάθε σου εμφάνιση;

Είναι η δύναμη της μουσικής, αυτή η εσωτερική διάθεση η οποία μας λυτρώνει όσους ασχολούμαστε με το χώρο του live και του γραψίματος. Είναι η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, που δεν την αλλάζω ούτε με το στούντιο ούτε με τις άλλες παρεμφερείς εκδηλώσεις και ο χρόνος και η δουλειά μέσα μου, γέμισμα από εικόνες, από εναλλαγές καταστάσεων. Είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να μείνω στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού και να δημιουργήσω. Πρέπει να φεύγω και να βλέπω καινούριους τόπους, να παίζω σε καινούριους ανθρώπους, όλο αυτό μου δίνει μια καινούρια δύναμη κάθε φορά, άσχετα με το πόσο επιτυχημένο ή όχι μπορεί να είναι κάποιο live…

Ποιος είναι ο στόχος σου, πού προσανατολίζεσαι;

Ο στόχος είναι να πάει καλά ο δεύτερος ο δίσκος, καλύτερα από τον πρώτο, γιατί αν ο πρώτος πήγε σχετικά καλά σε σχέση με τα δεδομένα της δισκογραφίας και σε πωλήσεις αλλά και στο πού και πώς παίζονται κάποια τραγούδια, τώρα θέλω περισσότερα. Από εκεί και πέρα με ερεθίζει και η ιδέα να κατέβω τον χειμώνα που έρχεται στην Αθήνα και να παίξω στους ανθρώπους αυτούς που δεν με ξέρουν καθόλου, αφού τόσα χρόνια ζω και δουλεύω στη Θεσσαλονίκη.

Τι άλλο περιλαμβάνει το φετινό καλοκαίρι;

Όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι θα είμαι στην Σίφνο, στην Απολλωνία, στο μπαράκι «Rose». Θα περάσουν αρκετοί φίλοι από εδώ… Τους προσκαλώ όλους…

Η συμμετοχή σε ένα γκρουπ διώχνει την ανασφάλεια του να αγωνίζεσαι μόνος;

Συνήθως είναι οι συμπτώσεις και οι ευκαιρίες που φέρνουν κοντά ανθρώπους που σε πιο νεαρή ηλικία έχουν κοινούς στόχους κι επειδή δεν έχουν την εμπειρία ή τη σοφία πώς να το στήσουν αυτό το πράγμα, ξεκινούν με κάποιο γκρουπ. Πιστεύω στη δύναμη της μπάντας, απλώς όταν αυτή η μπάντα δεν είναι όλη ψυχή τε και σώματι στη διαδικασία λειτουργίας, είναι λίγο δύσκολη η συνέχεια και η ύπαρξη της. Συνήθως κάποιος από την μπάντα γράφει τα τραγούδια, κάποιος τραγουδάει, έχει περισσότερα «ατού» πάνω του, με αποτέλεσμα όταν κωλώνουν οι άλλοι αυτός να μπορεί να συνεχίσει. Ένας λόγος που ξεκίνησα κι εγώ με μπάντες είναι ότι είχα φίλους που παίζαμε μαζί, γράφαμε τραγούδια, είχαμε τις ίδιες ανησυχίες, αλλά από κάποιο χρόνο και πέρα, βλέπεις ότι η ανάγκη του καθένα είναι διαφορετική, οπότε αναγκάζεσαι ή να τραβήξεις τον δρόμο το δικό σου ή να κάνεις στην άκρη…