Αν συνεχίσει έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, το εκλογικό ποσοστό τού περσινού Ιουνίου θα γίνει μια ωραία ανάμνηση να τη λένε οι νυν νεολαίοι του στα μελλοντικά τους εγγόνια.
Στις εκλογές του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 17%, στις εκλογές του Ιουνίου ανέβασε το ποσοστό του κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες. Τι είχε αλλάξει μέσα σε ένα μήνα; Τι διαφορετικό έγινε και ανέβασε το ποσοστό του, μέσα σε ένα κλίμα τρομοκράτησης του κόσμου, ότι αν ανέβει στην εξουσία θα διώξουν τη χώρα από το ευρώ και οι μικρομεσαίοι καταθέτες και ομολογιούχοι θα χάσουν τα λεφτά τους;
Το μόνο διαφορετικό ήταν ότι πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε εμφανέστατα και επίμονα σταθερή θέση σε κάτι, στο ζήτημα της συγκυβέρνησης χωρίς να κάνει την ελάχιστη υπαναχώρηση παρά τις ασφυκτικές πιέσεις και τις κατηγορίες που δέχτηκε ότι εξαιτίας του η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Από αυτό (το θετικό και όχι πάθημα) θα έπρεπε να έχει πάρει ένα μάθημα: ότι μια μεγάλη μερίδα του κόσμου δεν αποτελείται από ηλίθιους που τρομοκρατούνται, γιατί αυτός ο κόσμος παρά την πλύση εγκεφάλου που έχει δεχτεί από τα ΜΜΕ και εξαιτίας της επίθεσης που δέχεται από τους μνημονιακούς, έχει αρχίσει να αναπτύσσει τον αμυντικό μηχανισμό της τουλάχιστον στοιχειώδους κριτικής σκέψης.
Αλλά το μάθημα δεν το πήρε και συνέχισε να λειτουργεί σαν ένα μικρό κόμμα του 4% που απευθύνεται σε ένα μικρό ακροατήριο που μόνο αυτό μπορεί να κατανοήσει τις θέσεις του. Κι' έτσι κυριάρχησε στον ΣΥΡΙΖΑ ο φόβος ενός φανταστικού πολιτικού κόστους, που υποτίθεται ότι θα είχε εξαιτίας της υποτιθέμενης και επίσης φανταστικής αδυναμίας των νοικοκυραίων εν δυνάμει ψηφοφόρων του να κατανοήσουν τη θέση του για την βία “καταδικάζουμε, αλλά...”, θέση που στην πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη και σαφέστατη: αυτό το αλλά είναι που κάνει τη θέση ξεκάθαρη, γιατί επεξηγεί και ορίζει και διαχωρίζει την αμυντική βία, για παράδειγμα, ενός διαδηλωτή σε μια διαδήλωση (όταν και αν είναι αμυντική) από την βία της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, του να μένουν καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, των δύο χρυσαυγιτών που έσφαξαν τον Πακιστανό μετανάστη.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε από το “ναι μεν, αλλά...” και αναφορικά με τις καταλήψεις για παράδειγμα, από το “καταδικάζουμε τη βία, αλλά οι καταλήψεις εγκαταλειμμένων κτιρίων από αντιεξουσιαστές δεν προκύπτει από πουθενά ότι σχετίζονται με τη βία” ξεκάθαρο και πλήρως κατανοητό, από κατά πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους επιτρέπει στο ΣΥΡΙΖΑ η ψυχολογία του 4% να φανταστεί και τελικά εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει πρώτα “έτσι” “γιουβέτσι”. Κι' αυτό το “πρώτα έτσι και μετά γιουβέτσι”, και όχι η αρχική του θέση για τις καταλήψεις, είναι υπεύθυνο που εκεί που είχε στις δημοσκοπήσεις του περασμένου μήνα το προβάδισμα, βρέθηκε στις πρόσφατες ισόπαλος με τη ΝΔ.
Γιατί πως να εμπιστευθεί ο κόσμος την έξοδο του από την εξαθλίωση σε ένα κόμμα που πιεζόμενο υπαναχωρεί από τις θέσεις του, για ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας γι' αυτούς που το πιέζουν, όταν οι πιέσεις και οι επιθέσεις που θα δεχτεί αν αποφασίσει να ακολουθήσει αντιμνημονιακή πολιτική θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερες; Και πως να εμπιστευθεί ένα κόμμα που ασχολείται και επιτίθεται στο πολιτικά τελειωμένο ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας ένα κοινοβουλευτικό σκηνικό που αφήνει έξω από την εικόνα και το κάδρο των ευθυνών για τη λίστα Λαγκάρντ τον Σαμαρά και την κυβέρνηση που σωστά γίνεται αντιληπτή από τον κόσμο όχι σαν τρικομματική συγκυβέρνηση, αλλά σαν κυβέρνηση της ΝΔ με ουρά το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Ακόμα και στην περίπτωση που η βουλή αποφάσιζε εξεταστική και για το Βενιζέλο, τι όφελος θα είχε από αυτό η κοινωνία;
Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην βρύση, είναι ότι αρνήθηκε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις 2 εκλογές του '12 να παίξει μικροπολιτικά και κοινοβουλευτικά παιχνίδια, λειτούργησε και συμπεριφέρθηκε με τον αέρα ενός μεγάλου κόμματος που μπορεί να επηρεάσει και να δρομολογήσει πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Το τελευταίο μήνα λειτούργησε σαν ένα μικρό κόμμα που τις θέσεις του μπορεί να τις κατανοήσουν λίγοι και που για να γίνει αποδεκτό και κατανοητό από τους πολλούς θα πρέπει να μασήσει τα λόγια του και ο κόσμος όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις του επιστρέφει την εικόνα με την οποία του εμφανίστηκε αυτό το μήνα.
Αν συνεχίσει έτσι η κοινωνία θα βρει το δρόμο της κάποια στιγμή, αλλά χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ και το εκλογικό ποσοστό του τού περσινού Ιουνίου θα γίνει μια ωραία ανάμνηση να τη λένε οι νυν νεολαίοι του στα μελλοντικά τους εγγόνια. Είναι κρίμα όμως εξαιτίας της στενοκεφαλιάς κάποιων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και της ηλιθιότητας τους να υποτιμούν και να θεωρούν ηλίθιο τον κόσμο, να καθυστερήσουν εξελίξεις που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ακόμα και τώρα και μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα (όσο μπορούν σε συνθήκες καπιταλισμού να φτιάξουν) να εξαθλιώνονται και να υποφέρουν ολοένα και περισσότερα κομμάτια του πληθυσμού.
Ένας πρωθυπουργός χωρίς χώρα και ένας αρχηγός κόμματος χωρίς κόμμα
Η μακρά… παράδοση της Ελλάδας στη συγκάλυψη ευθυνών και στο «κουκούλωμα» σκανδάλων με βασικούς υπεύθυνους τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίστηκε και στην διερεύνηση της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, δείχνοντας ότι τίποτα δεν άλλαξε, μεσούσης της μεγάλης οικονομικής κρίσης, για αυτά τα κόμματα στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την διακυβέρνηση του τόπου.
Όσο και να βαυκαλίζονται ότι αυτοί είναι οι μοχλοί της επιχείρησης «η Ελλάδα αλλάζει», εκτός από τα σκληρά και μονομερή μέτρα λιτότητας που επέβαλαν τους προδίδει και η συμπεριφορά τους που ποτέ δεν άλλαξε.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην παρευρίσκεται στη Βουλή κατά την διάρκεια της συζήτησης για τη λίστα Λαγκάρντ, για να εκμεταλλευτεί μικροπολιτικά τη σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, υπονοώντας ότι είναι κάτι που δεν αφορά τη ΝΔ, ενώ ο Ε. Βενιζέλος υιοθετώντας, όπως συνηθίζει, αυταρχικό ύφος, υπονόησε ότι έχει με το μέρος του το δίκιο του αδικημένου από την κρίση του ελληνικού λαού για τις αποφάσεις που έλαβε.
Οι ρόλοι που επέλεξαν οι αρχηγοί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ευθέως ανάλογοι των φιλοδοξιών τους για έναν μη-τόπο και ένα μη-κόμμα, όπως τα κατάντησαν, που ηγούνται: ο μεν Σαμαράς να σώσει τη μνημονιακή κυβέρνηση, ο δε Βενιζέλος να σώσει ό,τι σώνεται από το ΠΑΣΟΚ.
Απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι αυτά τους ενδιαφέρουν και όχι η Ελλάδα. Όπως γινόταν πάντα άλλωστε.
