Κράτος νωθρό, όταν καλείται να ερευνήσει τις δικές του βρομιές και κράτος αστραπή, όταν πρόκειται να λειτουργήσει αντίθετα προς τους πολίτες.
Τις δύο πλευρές του ελληνικού κράτους καταδεικνύει η ταυτόχρονη εξέλιξη δύο υποθέσεων που απασχολούν την κοινή γνώμη, αυτής της λίστας Λαγκάρντ και αυτής της βίλας Αμαλία.
Με ρυθμούς χελώνας, όπως ακριβώς κινήθηκαν όλοι οι αρμόδιοι της λίστας Λαγκάρντ επί δύο και πλέον χρόνια, οι εισαγγελικές αρχές «ανακάλυψαν» ότι τα αρχεία στο περιβόητο στικάκι που περιέχει τη λίστα έχουν ημερομηνία δημιουργίας, γεγονός που τους επιτρέπει να συγκεκριμενοποιήσουν περισσότερο τις υποθέσεις που κάνουν όσο αφορά στις ευθύνες γύρω από τη διαχείρισή του.
Από την άλλη μεριά, δεν πρόλαβαν να περάσουν ούτε δύο ώρες από την στιγμή που ομάδα αντιεξουσιαστών ανακατέλαβε τη βίλα Αμαλία χθες το πρωί και η αστυνομία είχε επέμβει ξανά και είχε αποκαταστήσει τη «νομιμότητα» στο εγκαταλειμμένο από τις αρχές κτίριο.
Γιατί, στις υποθέσεις που αφορούν την εσωτερική του διαφθορά, το κράτος πρέπει να είναι «προσεκτικό» να ακολουθεί ένα σωρό από σύνθετες διαδικασίες και νόμους προκειμένου να φτάσει (αν ποτέ φτάσει) σε κάποιο αποτέλεσμα: Δεν φταίει κανένας που δεν αξιοποιήθηκε ποτέ η λίστα Λαγκάρντ, μόνο κάποιοι που ίσως να την αλλοίωσαν και αυτό πρέπει να αποδειχθεί μέσω επιτροπών και ψηφοφοριών πριν γίνει (αν γίνει ποτέ) κάποια δίκη.
Και γιατί, αντίθετα, σε υποθέσεις που αφορούν τους πολίτες, το ίδιο κράτος μοιάζει να εξαντλεί την αποτελεσματικότητα και την αυστηρότητά του, με την μέθοδο της απλοποίησης: Η βίλα Αμαλία είναι άντρο ταραχοποιών και όχι μια κολεκτίβα δημιουργικότητας και αντίστασης, το χαράτσι της ΔΕΗ θα πληρώνεται κανονικά έστω κι αν υπάρχουν αντίθετες δικαστικές αποφάσεις.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού η διεφθαρμένη δομή του ελληνικού κράτους ανδρώθηκε διά της αυθαιρεσίας των κυβερνώντων του και ενηλικιώθηκε διά της ανοχής των πολιτών του. Μένει να δούμε αν θα πεθάνει διά της ανυπόφορης δυσοσμίας που αναδίδει.
