Τι φωνάζετε ρε; Αχ αθάνατε ελληνικέ λαέ

ti-fonazete-re-ach-athanate-ellinike-lae

Αχ αθάνατε ελληνικέ λαέ. Πόσο εύκολα ξεχνάς. Η “ηθική” ΑΕΚ φωνάζει τις τελευταίες ημέρες για το πρωτάθλημα που τις “έκλεψε” ο Ολυμπιακός. Βέβαια, οι Ενωσίτες και ο υπόλοιπος φίλαθλος κόσμος ξεχνάει τα καμώματα της ΑΕΚ πριν αρκετά χρόνια και τον τρόπο με τον οποίο κατέκτησε διάφορους θεσμούς, στα ΧΑΡΤΙΑ!

Πιο συγκεκριμένα, το 1962 ο τελικός κυπέλλου διεξάγονταν μεταξύ των δυο αιωνίων (Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός) στο γήπεδο της Νέα Φιλαδέλφειας. Ο αγώνας διεκόπη στο 62′ λεπτό λόγω σκότους. Τα “φιντάνια” της τότε εποχής, αντί να ορίσουν επανάληψη του αγώνα αποφάσισαν ότι κυπελλούχος θα είναι η… ΑΕΚ! Πρώτο στα χαρτιά…

Δυο χρόνια αργότερα, το 1964, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ΑΕΚ είχε νικήσει στα ημιτελικά και περίμενε τον αντίπαλο της από το ζευγάρι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Ο αγώνας όμως, διεκόπη από επεισόδια που δημιούργησαν οι οπαδοί των δυο ομάδων, μιας και πίστευαν ότι το ματς ήταν στημένο για να ξαναγίνει για οικονομικούς λόγους. Ο αγώνας δεν επαναλήφθηκε ποτέ (ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει χωρίς φιλάθλους) και η ΑΕΚ ανακηρύχθηκε κυπελλούχος για άλλη μια φορά στα ΧΑΡΤΙΑ! Δεύτερο λοιπόν…

Από εκεί και πέρα έχουμε το κύπελλο του 1966, όπου ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε στον τελικό, αλλά και το πρωτάθλημα του 1979, όπου ο Ολυμπιακός και πάλι αρνήθηκε να παίξει μπαράζ με την ΑΕΚ (ήταν ισόβαθμοι στο πρωτάθλημα με 56 βαθμούς).

Οπότε κύριοι ηθικοί της ΑΕΚ, μην δουλεύετε τον κόσμο. Τι φωνάζετε και φωνάζετε; Τα ίδια Χχάλια είστε και εσείς όπως και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Να είστε σίγουροι ότι αν είχατε την ευκαιρία για ένα ακόμα “χάρτινο” πρωτάθλημα ή κύπελλο δεν θα την αφήνατε να περάσει ανεκμετάλλευτη (και μην ακούσω περί Αστέρα Τρίπολης και ιστορίες για αγρίους).

Παρεμπιπτόντως, οι ελληνικές ομάδες στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου αντιμετωπίζουν ένα ηθικό δίλημμα, οι μεν ισχυροί εάν θα πρέπει να εκμεταλλεύονται μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος των αδυνάτων, και αν οι ανίσχυροι θα πρέπει να εγκαταλείψουν το τοπικό πρωτάθλημα και να πάνε σε κάποια ξένη χώρα να αγωνιστούν με την ησυχία τους. Άβυσσος η ψυχή των ελληνικών ομάδων.