Decca Records, ένας ηγέτης πίσω από την εταιρεία

decca-records-enas-igetis-piso-apo-tin-etaireia

Ο πρόεδρος της Decca Records είναι Ελληνας. Γεννημένος στο Λονδίνο από Ελληνες γονείς, ο Κώστας Πιλαβάκης ευτύχησε να έχει πατέρα διπλωμάτη, πράγμα που σήμαινε αμέτρητα ταξίδια, διαφορετικά ακούσματα και τελικά ένα διεθνές μουσικό αισθητήριο. Αυτό που από 14 ετών -όταν δούλευε σε μαγαζί δίσκων κλασικής μουσικής στο Τορόντο- τον έφερε σήμερα να ηγείται της μεγαλύτερης δισκογραφικής εταιρείας κλασικής μουσικής. Αν δεν μας πιστεύεις, ρώτα τον Παβαρότι.

Τι χρειάζεται για να πείσει ένας Έλληνας στο εξωτερικό;

Η καλή γνώση της ξένης γλώσσας και η προσαρμοστικότητα. Χρειάζεται να έχεις ανοιχτό πνεύμα στις διαφορές μεταξύ των χωρών και των λαών. Αν πορεύεσαι κουβαλώντας με εμμονή μέσα σου τα ήθη και τις συνήθειες της πατρίδας σου δεν θα ενσωματωθείς εύκολα και δεν θα τους κάνεις ποτέ να σε νιώσουν δικό τους. Πάντως, γενικά οι Ελληνες είμαστε διεθνείς άνθρωποι και προσαρμοζόμαστε γρήγορα, γι' αυτό και διαπρέπουμε παντού.

Πως κατορθώνετε να μανατζάρετε το στρες της δουλειάς σας;

Το μεγαλύτερο στρες για μένα είναι η βαρεμάρα και η ρουτίνα. Οταν η ζωή μου είναι συναρπαστική δεν αισθάνομαι στρες. Ευτυχώς, η δουλειά μου περιλαμβάνει πολλά ταξίδια κι έτσι δεν βαριέμαι σχεδόν ποτέ. Βοηθάει, επίσης, το γεγονός ότι είμαι εξωστρεφής άνθρωπος, κοινωνικός κι ενθουσιώδης. Δεν τα κλείνω μέσα μου, αλλά μιλάω, γελάω και γενικά εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου. Κάνω, επίσης, πολλά σπορ, όπως τένις, σκι και ποδήλατο, που με βοηθούν να εκτονώνομαι. Και, βέβαια, κοιμάμαι όσο και όπου μπορώ. Θα κοιμηθώ έστω και για πέντε λεπτά σε ένα ταξί ή για μισή ώρα σε ένα αεροπλάνο όταν νιώσω ότι χρειάζομαι ύπνο.

Πως είναι να γνωρίζεις τα είδωλα σου από κοντά;

Το περίεργο με μένα είναι ότι δεν είδα ποτέ τους καλλιτέχνες ως είδωλα και ως κάτι ξεχωριστό, για αυτό και δεν απομυθοποιήθηκε ποτέ κανείς τους στα μάτια μου. Οταν ήμουν 25 ετών θεωρούσα, φυσικά, σημαντικό να γνωρίσω κάποιον μεγάλο καλλιτέχνη, αλλά μέχρι εκεί. Με τα χρόνια διαπίστωσα ότι όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα με εμάς. Αυτό που πήρα από τη συναναστροφή μας ήταν έμπνευση στη δουλειά μου.

Πως καταφέρνετε να χειρίζεστε ανθρώπους που είναι σταρ σε αυτό που κάνουν;

Με σεβασμό κι ευελιξία. Αυτό που πιστεύω είναι ότι οι καλλιτέχνες τελικά είναι οι καλύτεροι κριτές για το δικό τους έργο. Αν ένας καλλιτέχνης θέλει να κάνει Μπετόβεν κι εμείς θέλουμε να κάνει Μπαχ, συνήθως ο καλλιτέχνης έχει δίκιο και δεν πρέπει να τον πιέζεις να κάνει κάτι που δεν αισθάνεται. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής κι αυτός έχει τον πρώτο λόγο. Αυτός είναι επί σκηνής, εμείς είμαστε στα παρασκήνια. Προσωπικά κινούμαι υποστηρίζοντας τις ιδέες των καλλιτεχνών και προσπαθώντας να τους βοηθήσω να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.