Το αποτέλεσμα του αγώνα της Κυριακής Άρης με ΑΕΚ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την επιβεβαίωση των κανόνων που διέπουν το ποδόσφαιρο. Είναι αδύνατο στο πιο δίκαιο άθλημα, για αυτό και το πιο λαϊκό και διαδομένο στον πλανήτη, να μην επικρατήσει σε βάθος χρόνου τελικά η μία και μοναδική αλήθεια: το ποδόσφαιρο είναι το πιο απλό άθλημα από την εποχή που υπάρχει ο άνθρωπος.
Πάντοτε, φυσικά υπό ομαλές συνθήκες, καθαρά ποδοσφαιρικές, στο τέλος θα πάρεις αυτό που άξιζες καθ’ όλη τη διάρκεια που αγωνίζεσαι, έτσι μη συνυπολογίσετε στην ανάλυση του θέματος κουμπαριές, παράγκες, διαιτητές-καμικάζι και άλλα τροπικά φρούτα που χειμάζουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο,
Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές, το άθλημα είναι ομαδικό, στηρίζεται σε απλές γενικές αρχές του αθλητισμού, δηλαδή ο ποδοσφαιριστής πρέπει να τρέχει γρήγορα, να έχει αντοχή, να είναι δυνατός, να είναι, ρε παιδάκι μου, αθλητής και όχι σαπιοκοιλιάς, μέθυσος, ξενύχτης, τζογαδόρος, γκομενιάρης, υπέρβαρος και άλλα τέτοια πολλά, που δεν επιτρέπουν σε όλους εμάς, που δεν είμαστε ούτε κατά διάνοια αθλητές, να φορέσουμε κοντά παντελονάκια και τάπες και να ορμήσουμε στο χορτάρι, να ντριπλάρουμε όλη την αντίπαλη ομάδα και αφού σκίσουμε τα δίχτυα, να τρέξουμε να σκαρφαλώσουμε στα κάγκελα της κερκίδας των φανατικών οπαδών της ομάδας που λατρεύουμε από μικροί.
Θα πρέπει όποιος θέλει να είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής να μην τρέμει τον αντίπαλο, αντίθετα, να αισθάνεται πως θα τον κατατροπώσει, να μη φοβάται τις ευθύνες και κρύβεται όταν «καίει» η μπάλα κοντά στον ασβέστη, από όπου κάνει πασίτσες στους άλλους, να έχει έντονο το συναίσθημα της επιδίωξης της νίκης και να μην τα παρατά σε καμία στιγμή, ανεξάρτητα από την έκβαση του αγώνα.
Απλά πράγματα δηλαδή, ομαδική δουλειά και πνεύμα αλτρουιστικό, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε απλώς να βάλουμε «γκασμάδες» σούπερ αθλητές να «κάνουν μάγια». Απαιτείται και η «υπέρτατη» συνεισφορά των βιρτουόζων της κάθε ομάδας, απαιτείται να κάνουν και αυτοί τη δουλειά για την οποία πληρώνονται αδρά, να βάλουν κανένα γκολάκι όταν είναι μόνοι με την εστία και να μην «πουλήσουν» την ευκαιρία να χαρίσουν τη νίκη στην ομάδα τους.
Τέλος, πρέπει μια ποδοσφαιρική ομάδα να επιβάλει αυτούς τους παραπάνω απλούστατους κανόνες από την αρχή μέχρι το τέλος της και να μην κάνει «εκπτώσεις» στις αρχές της, να μην περιμένει από έναν προπονητή τον οποίο έχει αναγάγει σε σούπερ ήρωα, κάτι σε X-man ή μάγο με το μαγικό ραβδάκι στο χέρι, να μετατρέψει τους ποδοσφαιριστές σε Κακά, Ιμπραήμοβιτς, Μαλντίνι κλπ. Για ένα μοναδικό και απλούστατο λόγο, είτε είναι διάσημος είτε όχι. Κανείς δεν μπορεί, δε δύναται, δεν υπάρχει τρόπος.
Όσες αναλύσεις πρώην άσων του ποδοσφαίρου, δημοσιογράφων, προπονητών αν σας έχουν πείσει για το αντίθετο και όσα κλισέ για δουλεμένες ομάδες, με πειθαρχίες και αυτοματισμούς, ανίκητα συστήματα με όλους τους συνδυασμούς των αριθμών από το ένα μέχρι το πέντε, σας έχουν κάνει να πιστεύετε ότι περικλείουν την αλήθεια, εγώ ένα πράγμα έχω να πω μετά από όσα έχω ζήσει στο ποδόσφαιρο.
Το βασίλειο των ευχών δεν αρκεί να μετατρέψει μια αλλοπρόσαλλη ομάδα, με προβλήματα στη δομή της από παράγοντες που εμποδίζουν την ποδοσφαιρική αλήθεια να κυριαρχεί, με συγκεκριμένες δυνατότητες, σε βασίλισσα του ποδοσφαίρου.
Χρειάζεται πολλή δουλειά, χρόνος, σωστές επιλογές, υποταγή στις παραπάνω απλές αρχές και όχι μαγικές συνταγές και προσωπολατρίες. Αν κάποιος δε συμφωνεί με την ποδοσφαιρική λογική και ότι όσα λέω και έλεγα δεν έγιναν φανερά στον προχθεσινό αγώνα, εμπρός. Όπερ έδει δείξαι.
