Η πρόταση αναμόρφωσης του πολιτικού δυναμικού έρχεται από την Τουρκία

i-protasi-anamorfosis-tou-politikou-dynamikou-erchetai-apo-tin-tourkia


Στα ψηλά των διεθνών ειδήσεων πέρασε το γεγονός ότι στις πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία, τόσο το κόμμα το Ερντογάν (ΑΚΡ) όσο και αυτό της αντιπολίτευσης (CHP) προχώρησαν σε ουσιαστική ανανέωση των υποψηφίων τους καθώς δεν επετράπη στο 50% των προ των εκλογών βουλευτών να θέσουν εκ νέου υποψηφιότητα. Κατά τον τρόπο αυτό κυρίως το Κυβερνών κόμμα πέτυχε την προώθηση νέων ικανών βουλευτών που θα μπορέσουν να χαράξουν την νέα και κατ΄επέκταση εκσυγχρονιστική πολιτική της γειτονικής μας Τουρκίας.

Στην δική μας χώρα όμως, των «μετρίων πολιτικών» αλλά των ισχυρών δεσμών διαπλοκής και οικογενειοκρατίας, μία παρόμοια κίνηση από τους αρχηγούς των δύο κομμάτων εξουσίας φαντάζει ακόμα αδιανόητη. Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα που εξέθρεψε το κράτος της διαπλοκής και του μνημονίου αντέχει ακόμα στους κλυδωνισμούς προσπαθώντας να προασπίσει κεκτημένα δεκαετιών.   Οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες της αποτυχίας όμως ακόμα διαγωνίζονται για το ποιος είναι «ικανότερος » στο να «κοροϊδέψει»  τον Έλληνα πολίτη για ακόμα μία φορά ώστε ανώδυνα να υφαρπάξει την ψήφο του χάριν συντήρησης ενός  παλαιοκομματικού και χρεωκοπημένου πολιτικού κατεστημένου.

Ο κ.Παπανδρέου παρά το  γεγονός ότι κατά την περίοδο που ήταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προσπάθησε σοβαρά να φέρει έναν αέρα ανανέωσης στο Κόμμα δεν μπόρεσε να αποβάλλει πλήρως τον μανδύα του  ΠΑΣΟΚ του πατέρα του, αδυνατώντας έτσι να προκαλέσει πλήρη ρήξη με το κρατικοδίαιτο παρελθόν στο οποίο ανδρώθηκαν οι περισσότεροι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σήμερα.

Στον αντίποδα ο κ. Σαμαράς τα «έσπασε» με τον αναχρονιστικό πυρσό του ιδρυτή της ΝΔ και προσπαθεί να προκαλέσει την ανανέωση μέσα από διεργασίες τελείας και …παύλας με στελέχη παλαιάς κοπής που έπρεπε να βρίσκονται στο σκέλος της τελείας του πολιτικού τους βίου. Οι ίδιοι δε αυτοί που προκάλεσαν τον διπλασιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά τα έτη της διακυβέρνησής τους, σήμερα ευαγγελίζονται ένα Ζάππειο ΙΙ, ουτοπικού στην ουσία περιεχομένου αυτή την χρονική στιγμή. Φοβούνται δε- στα πλαίσια αναμονής ανάληψης εξουσίας -να απελευθερωθούν από την στείρα λογική του παρελθόντος παραδεχόμενοι ανοικτά ότι η λύση είναι η δραστική μείωση του αριθμού των Δημοσίων Υπαλλήλων που προκαλούν τεράστιο βάρος στην ιστορική προοπτική της χώρας.

Εάν λοιπόν η ανικανότητα του παρελθόντος δεν γίνεται μάθημα για το παρόν και μέλλον λόγω ενός ιδιότυπου πολιτικού αγκυροβολίου και αναχρονισμού των παλαιοκομματικών βουλευτών, η λύση είναι η επιβολή της ανανέωσης από τις ηγεσίες των κομμάτων όπως αυτή επεβλήθη στην Τουρκία. Η υποχρεωτική αποστρατεία του 50% των υφιστάμενων βουλευτών και η αντικατάστασή τους με νέους άφθαρτους που να γνωρίζουν τι σημαίνει «ένσημο» σίγουρα θα μπορούσε να δώσει το στίγμα στον πολίτη ότι οι αρχηγοί των κομμάτων λαμβάνουν τα μηνύματα των καιρών.