Ο Βρετανός Bernard Rose ολοκληρώνει την κινηματογραφική τριλογία του στον αγαπημένο του Λέων Τολστόι, ίσως στην πιο ενδιαφέρουσα ταινία του ενοποιημένου τμήματος Orizzonti στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας. Το μυθιστόρημα “Master and a Man” του 1895 είναι σίγουρα ένα αξεπέραστο αριστούργημα. Γράφτηκε σε μια εποχή που στη Ρωσία το χάσμα των κοινωνικών τάξεων επέτεινε η συσσώρευση πλούτου στην άρχουσα τάξη, συμπιέζοντας τα κατώτερα στρώματα.
Ο Bernard Rose αφαιρεί την ονειρική αλλά πολύπλοκη αφήγηση του Τολστόι και εξετάζει τη σύγχρονη φύση των σχέσεων δύο ηρώων της καθημερινότητας πάνω στις διαφορετικές αντιλήψεις της ζωής. Πολύ εύστοχη η επιλογή να συσχετίσει με κάποιο τρόπο εκείνη την εποχή με τη κρίση που βιώνουμε σήμερα. Επιλέγει δύο ανθρώπους, εντελώς ανόμοιους, που βρίσκονται σε δύο ξεχωριστούς κόσμους και θα βρεθούν μαζί εγκλωβισμένοι μέσα σε ατυχείς συγκυρίες και προσωπικές συμπληγάδες. Ένα όραμα ευτυχίας θα ξεπηδήσει αλλά δεν θα γίνει κατανοητό από τους τραγικούς ήρωες μέχρι τη στιγμή της τελευταίας δραματικής πράξης.
Ο Μπιλ, τις ημέρες των Χριστουγέννων και της επίσημης αργίας της επόμενης μέρας (Boxing Day) θα αφήσει την οικογενειακή θαλπωρή στο Ντένβερ των Η.Π.Α για να κάνει ένα ταξίδι αστραπή στην Αγγλία, με στόχο να βρει σπίτια που βγήκαν σε πλειστηριασμό και να διαπραγματευτεί την πώληση τους με τις τράπεζες. Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μια κυνική και υπερφιλόδοξη προσωπικότητα που θέλει να αρπάξει ό,τι μπορεί από την οικονομική συγκυρία της κρίσης.
Στην αντίπερα όχθη ο σοφέρ του, ο Νικ, ο οποίος αναλαμβάνει να τον μεταφέρει σε απρόσιτες χιονισμένες περιοχές, εκεί που υπάρχουν τα διαθέσιμα ακίνητα, είναι πρόσφατα χωρισμένος με τη γυναίκα του, η οποία αρνείται να τον αφήσει να δει τα παιδιά του. Το gps τους αποπροσανατολίζει, χάνονται στη διαδρομή και παγιδεύονται όλο το βράδυ μέσα στο κρύο και στο χιόνι.
Ο 53χρονος σκηνοθέτης στήνει ένα αφαιρετικό σκηνικό λόγου και ήχων με τη κάμερα να κινείται πάνω σε ασφυχτικό γκρο πλαν, σαν να παίζει πινγκ πονγκ ανάμεσα στους δύο πολύ καλούς ηθοποιούς Ντάνι Χιούστον και Μάθιου Τζέικομπς.
Το έργο, σχεδόν εξ’ ολοκλήρου, γυρίζεται μέσα στο αυτοκίνητο. Υπάρχει σε μόνιμη βάση μια υπόγεια κόντρα του κοινωνικά καταξιωμένου Μπιλ με τον προερχόμενο από τα λαϊκά στρώματα Νικ. Αυτή η αντιπαράθεση δεν οδηγείται σε καταμέτωπη σύγκρουση αλλά κρέμεται από μια κλωστή.
Από την άλλη μεριά, αυτό το road movie ο Bernard Rose δεν το σπάει με κάποιες έξυπνες παρεμβολές και οι διαδοχικές επαναλαμβανόμενες σκηνές κάποιους μπορεί να τους εκνευρίσουν και άλλους να τους βυθίσουν σε λήθαργο.
Εντέλει, χειρίζεται κάπως συμβατικά το τεράστιο θέμα των υπαρξιακών κρίσεων που καθορίζουν τα συναισθήματα αγάπης, μίσους, ελπίδας και φόβου, αλλά θα καταφέρει στο τέλος να μεταφέρει τίμια την απρόβλεπτη φύση των ανθρώπινων ταυτοτήτων, και θα μας θυμίσει τους ήρωες του Νικολάι Γκόγκολ όταν οι δύο χαρακτήρες εξαιτίας της τελευταίας οδυνηρής συγκυρίας θα αντιληφθούν τη σημασία της αλληλεγγύης μακριά από τα ταμπού των κοινωνικών διαχωρισμών.
Βαθμολογία: 6/10
